Broken Girl

Deel 11

Sorry voor de late update. Ik dacht serieus dat ik het al had gedaan gisteren. Nou ja, beter laat dan nooit....

Ilse:

Rustig word ik wakker van het felle licht dat op mijn gezicht schijnt. Ik doe me ogen open en knijp ze daarna gelijk weer dicht. "Goedemorgen liefje" hoor ik Bart lachend zeggen."Goedemorgen" antwoord ik als ik ben bijgekomen van het felle zonlicht. Op dat moment besef ik wat voor dag het is."Zin in?" Vraagt Bart als hij voor de zoveelste keer mijn gedachte kan lezen. Ik knik."Ik heb er echt zoveel zin in! Ik betwijfel alleen of Amy er zoveel zin in heeft." Ik stap uit bed en loop naar de kledingkast om vervolgens me aan te kleden. Bart komt voor me staan en kijkt in mijn ogen. Langzaam doe ik mijn ogen dicht en dan voel ik de lippen van Bart op de mijne. Ik kijk hem met een grote glimlach aan.

Een uurtje later zitten we weer in de auto en rijden we dezelfde route als gisteren. Gisteren nog niet wetende dat we over een paar uurtjes Amy in huis hebben rondlopen. De spanning begint nu echt wel te groeien. Hoe zal Amy reageren op haar nieuwe omgeving. En ze moet ook nog naar school."Bart?" "Ja liefje" zegt Bart half afgeleid door de weg."We moeten nog een school voor Amy kiezen." "Dat komt later wel." "Maar wat als Amy niet wil praten? Dan weten we ook niet of ze de school leuk vindt of niet." "Liefje, het valt allemaal wel op zijn plek. Laten we Amy eerst gaan ophalen oké." Ik knik. Hij heeft gelijk.

Amy:

Ik wordt wakker van het geluid van mijn wekker. 7 uur staat erop. Dan heb ik toch nog geslapen. Ik werd elke keer wakker vannacht. De laatste keer was dat om 4 uur dus dan heb ik nog 3 uurtjes geslapen. Ik sta op en voel nu pas hoe moe ik eigenlijk ben. De afgelopen 6 weken heb ik nauwelijks geslapen en dat breekt je echt op. Ik loop naar de kast en zie daar de laatste kleren hangen die ik nog niet heb ingepakt zodat ik het vandaag kan aantrekken. Snel kleed ik me aan, want Bart en Ilse komen over een half uurtje al. De angst bekruipt me weer, maar ik probeer het te bedwingen. Ik pak mijn tas en zet hem op mijn koffer. Mijn gitaarkoffer hang ik om mijn schouder. Dan pak ik het hangvat van de koffer en rij hem de kamer uit. Even draai ik me om en kijk rond."Ik ga het missen" zeg ik zachtjes. Dan sluit ik resoluut de deur en loop ik naar beneden waar Lieke op me wacht. Als ik straks de deur uit ben, wacht er een nieuw leven op mij. Moet ik daar blij mee zijn?