Broken Girl

Deel 32

Ilse:

Ik en Bart zitten nog steeds naast het bed van Amy. Ze ligt daar, heel stil. Het is raar om haar zo te zien. Ze lijkt angstig te kijken, ookal heeft ze niet echt een duidelijke gezichtsuitdrukking. Ik pak haar hand weer vast. Iets wat ik de afgelopen uren vaak heb gedaan. De verpleegster kwam af en toe langs om te kijken hoe het ging. Elke keer was het hetzelfde. Niks positiefs, maar gelukkig ook niks negatiefs. De deur achter ons gaat weer open en ik verwacht de verpleegster, maar zij is het niet. "Rechercheur Groenedijk" stelt een vrouw in uniform zich voor. Ik kijk op."Hallo" zeg ik een beetje verward."Ik kom hier om een paar vragen te stellen over de gebeurtenis van vanmiddag. Is dat mogelijk?" Ik kijk Bart even aan, maar knik dan. Ook de rechercheur knikt."Waar was u toen de gebeurtenis voorviel?" "Ik was bij vrienden" zegt Bart."Ik was thuis aan het wachten op Amy. We zouden samen gaan winkelen" beantwoord ik ook de vraag."Dus u wist helemaal niet wat er was gebeurd?" Ik schud mijn hoofd."Het ziekenhuis belde en toen ben ik er gelijk heengegaan." "En u?" Ze kijkt naar Bart."Ilse belde me en toen ben ik ook gelijk gekomen." Ze knikt."Heeft u enig idee wie dit gedaan kan hebben?" Ik kijk Bart aan."Nee, eigenlijk niet." Ik kijk weer naar Amy. Wat had ze bang moeten zijn. Wie heeft haar dit aangedaan."Heeft de ambulance of omstanders niks gezien?" Vraag ik nogmaals nu aan haar in de hoop op meer informatie dan de verpleegster ons vertelde. "Jawel, alleen niet genoeg. De omstanders zagen een lange, kale man. Hij vluchte weg toen hij de ambulance hoorde aankomen." Dan knapt er iets in mij. Alsof ik nu pas besef dat iemand haar dit moedwillig heeft aangedaan. Ik moet me heel erg inhouden om niet te gaan schreeuwen en in woede uit te barsten. Bart ziet het en houdt me stevig vast."Weet u een motief dat iemand zou hebben om dit te doen? Kent Amy mensen die haar dit hebben kunnen aandoen? Heeft Amy in het verleden vijanden gemaakt of iets anders?" "Nee, bent u gek ofzo!" Ik begin te schreeuwen."Denkt u echt dat Amy dit over zichzelf afgeroepen heeft?!" "Nee, rustig mevrouw. Ik wil alleen achter de waarheid komen." Bart trekt me naar zich toe en zet me op zijn schoot. Gelukkig maar, want anders had ik misschien dingen gezegd waar ik spijt van had gehad" Ik heb alles wat ik nodig heb. We gaan ons uiterste best doen om hem te vinden. Dank u wel voor uw medewerking." Bart knikt vriendelijk en zegt haar gedag. Het enige wat ik doe is staren naar Amy. Als ze weg is, barst ik weer in tranen uit. Waarom overkomt Amy dit nou?