Broken Girl

Deel 26

Ilse:

Ik zit op de bank met een tijdschrift in mijn handen. Niet dat ik echt iets in me opneem van wat ik lees. Mijn ogen glijden langs de letters, maar mijn gedachte en focus is bij Amy. Bart is naar de studio, maar ik mocht van hem niet met hem mee. Ik moest uitrusten van hem. Volgens hem heb ik me veel te veel druk gemaakt de afgelopen dagen met Amy. Misschien heeft hij ook wel beetje gelijk. Opeens klinkt het deuntje van een overgaande mobiel door het huis. Ik schrik me dood. Dan besef ik me dat het mijn mobiel is die naast me ligt. Ik kijk en zie dat het een onbekend nummer is. Geen zin in nu denk ik en ik druk hem weg. Het zal vast wel weer rtl zijn ofzo. En als ik ergens geen zin in heb, is dat het wel. Dan gaat weer mijn mobiel over en weer schrik ik me dood. Hetzelfde nummer. Wat moeten ze toch van me? Vraag ik me af als ik weer op het rode telefoontje druk. Waarschijnlijk een of ander interview. Misschien over Amy. Ik heb het er met haar laast over gehad. Wat ze ervan vond als er mensen naar haar vroegen. Ik zag haar weer angstig worden. Toen ben ik maar op een ander onderwerp overgegaan. Die angstige blik in haar ogen te zien, doet pijn. Ze is niet gelukkig. Ik wil haar zo graag het gevoel geven dat het goed komt, maar dan klapt ze dicht. Praten over haar gevoel wilt ze niet. Ze loopt weg of begint over een heel ander onderwerp. Dan hoor ik dat ondertussen vervelend wordend deuntje van mijn mobiel weer. Ik zucht. Weer datzelfde nummer. Ik besluit deze keer maar wel op te nemen, anders blijven ze bellen. Ik druk op het groene telefoontje en houd mijn mobiel tegen mijn oor aan. Ik sta op en loop richting het raam. Dat doe ik wel vaker als ik bel."Met Ilse" zeg ik zo min mogelijk geïrriteerd."Ilse De Lange?" Hoor ik de stem aan de andere kant van de lijn zenuwachtig zeggen."Ja, dat klopt." "Klopt het dat Amy bij u woont?" De stem klinkt hoopvol. Ik weet even niet wat ik moet doen. Het gesprek met Amy spookt door mijn hoofd, maar ik besluit toch eerlijk antwoord te geven."Dat klopt" antwoord ik."Met wie spreek ik eigenlijk?" Vraag ik nu aangezien ik dat echt wil weten."Ik ben Selina, de beste vriendin van Amy." "Echt waar? Amy heeft veel over je verteld!" Een klein lachje hoor ik aan de andere kant van de lijn."Ik ben erachter gekomen dat ik op 10 minuten afstand van u en Amy woon." "Dat is echt supergoed nieuws! Amy mist je echt heel erg." "Ik haar ook!" "Wil je zo langskomen?" "Heel erg graag!" Ze klinkt erg enthousiast. "Kom maar langs. Amy komt ook zo thuis." "Oké mevrouw, ik kom eraan. Dank u wel!" Ik hoor dat ze ophangt en kijk met een glimlach naar buiten. Dit gaat Amy echt geweldig vinden!