Broken Girl

Deel 7

Ilse:

Na een uur rijden we de parkeerplaats op. Zenuwachtig stap ik uit. We worden vriendelijk ontvangen door een vrouw die zich voorsteld als Lieke."Hallo" zegt ze vrolijk als we aan komen lopen."Hallo" antwoorden we terug."Ik zou graag één vraag willen stellen voordat we naar binnen gaan" zegt Lieke. Ik kijk haar vragend aan."Hoe oud willen jullie dat het kind is." Ik kijk Bart aan."Dertien ongeveer." "Oké" zegt Lieke terwijl ze zich omdraait en naar binnen loopt. Rustig lopen we met haar mee naar binnen. Als we binnenkomen, zien we een grote ruimte waar alle kinderen aan aparte tafels zitten. Mijn ogen glijden langs alle kinderen die druk met elkaar in gesprek gaan. Dan stoppen mijn ogen bij een meisje die stil aan een tafel zit."Wie is zij?" vraag ik nieuwsgierig aan Lieke. Ze kijkt even naar welke kant mijn vinger wijst."Dat is Amy" zegt ze."Hoe oud is ze?" "Over een paar maanden wordt ze 15." "Kunnen we even met haar praten?" "Ehmm... dat gaat lastig worden." Ik kijk haar vragend aan."Amy praat al 6 weken niet meer." "Hoezo niet?" Even zucht Lieke."Haar beste vriendin Selina is 6 weken geleden geadopteerd en ze mist haar ontzettend erg waardoor ze eigenlijk is dichtgeklapt." Ik kijk haar geschrokken aan."Kunnen we wel naar haar toe?" vraag ik als ik mezelf herpakt heb."Tuurlijk." Ik pak de hand van Bart vast en samen lopen we naar Amy toe.

Amy:

Ik staar voor me uit. Ik hoor niks meer. Ik zie niks meer. Het interesseert me eigenlijk niks."Hallo, ik ben Ilse." Ik schrik op van een stem naast me. Voorzichtig kijk ik omhoog en dan schrik ik nog meer. Het is Ilse De Lange. De Ilse De Lange. De beste zangeres ever. Ik kijk haar angstig aan en blijf zwijgen."Amy, Bart en Ilse zijn hier om een kindje te adopteren." Ik kijk naar Ilse die naar me glimlacht. Bart en Ilse gaan tegenover me zitten. Ik durf ze niet aan te kijken dus kijk ik maar naar de tafel."Hoe gaat het met je?" Vraagt Ilse met een duidelijke aarzeling in haar stem. Nog steeds zwijg ik. Ineens voel ik een hand op die van mij. Gelijk trek ik mijn hand weg en kijk ik haar vol schrik aan. Ilse kijkt geschrokken terug."Sorry" zei ze."Het is goed Amy" hoor ik Lieke achter me zeggen. Een beetje verward ga ik weer rustig zitten. Wat was dat? Het voelde eigenlijk wel fijn. Nee Amy, dat verbeeld je je. Ben je alles dan alweer vergeten. Ik zie dat Ilse en Bart elkaar aankijken. Ze knikken."Amy, we willen je graag adopteren!"