Broken Girl

Deel 28

Amy:

Samen zitten Selina en ik op mijn bed."Ik kan het nog steeds niet geloven dat je naast me zit" zeg ik."Nee ik ook niet" lacht Selina. "Hoe ben je er eigenlijk achtergekomen waar we wonen en hoe ben je aan het telefoonnummer van Ilse gekomen." "Nou, ik zag je een paar weken geleden samen met Ilse in één of ander tijdschrift staan en Ilse vertelde in een interview dat ze jou geadopteerd hebben. Dus toen was ik door het dolle heen om je te zien. En natuurlijk om het feit dat je bij Ilse woont. Je droom is echt uitgekomen hè?" Ik knik lachend."Maar hoe ben je dan aan het telefoonnummer gekomen?" "Wacht, laat me uitpraten. Ik wist dat een email sturen niet zoveel zin had, omdat Ilse het gewoon te druk had en jouw telefoonnummer had ik ook niet. Tot ik per ongeluk op de mobiel van 1 van mijn leraren liedjes zag staan van Ilse. Dus ik vroeg of hij fan was en dat bevestigde hij en hij vertelde dus ook dat hij Ilse persoonlijk kent." Wie is het dan?" "Hij heet Kooijman van zijn achternaam." "Ik heb nog niks gehoord over hem van Ilse." "Komt nog wel misschien. Maar goed, toen vroeg ik dus of ik het nummer van Ilse mocht en heb ik het verhaal uitgelegd. Eerst mocht dat natuurlijk niet, maar ik heb wekenlang lopen zeuren en uiteindelijk werd hij gek van me." Ik begin te lachen. Selina kan best nog wel eens haar zin doordrammen."Toen kreeg ik haar nummer en dat was vanochtend. Toen ben ik uit school heel snel naar huis gefietst en heb ik gebeld en nu zit ik hier." Ik lach en geef haar een knuffel."Ik ben zo blij dat ik je weer zie!" zegt Selina."Ja ik ook!" antwoord ik."Hoe vind je het bij je adoptieouders?" Vraag ik."Leuk! Ze zijn echt heel lief voor me!" "Mooi!" Antwoord ik."En jij? Hoe vind jij het bij Bart en Ilse?" "Goed! Ze zijn lief voor me en ik kan ze vertrouwen." "Dat hebben ze dan goed gedaan" lacht Selina. Ik glimlach."Vond jij het niet moelijk in het begin?" Vraag ik."Een beetje. Het was vooral dat ik jou miste, maar ik heb best wel snel mijn plekje gevonden." "Jij niet dan?" "In het begin vond ik het wel moeilijk ja, maar nu gaat het weer." "Waarom vond je het zo moeilijk? Het zijn Ilse en Bart!" Ik haal mijn schouders op."Ik ben niet zo goed in praten zoals je weet." "Maar dat doe je nu toch wel." "Ja maar toch, het is anders en daar kan ik niet tegen." Selina lacht."Ik snap dat je heel erg moest wennen, maar volgens mij hebben Bart en Ilse je heel erg goed opgevangen." "Hebben ze ook" glimlach ik. "Ze zijn echt heel lief voor me!" Selina lacht. "Is er trouwens nog iets veranderd in de tijd dat ik weg was in het weeshuis?" Ik schud mijn hoofd."Alleen jij was weg dat was het. En geloof me, het was anders zonder jou." "Ja?" "Ja. Ik heb vanaf het moment dat je vertrok tot aan het moment dat ik met Bart en Ilse meeging geen woord gezegd." "Echt niet?!" Ik knik. "Oh ja, ik wil je nog bedanken." Selina kijkt me verbaasd aan. Ik sta op en loop naar de kast waar ik het sjaaltje van Selina uithaal."Je hebt hem gevonden!" "Tuurlijk! Dank je wel nog." Alsjeblieft! Lacht Selina.