Broken Girl

Deel 31

Ilse:

Als ik de auto geparkeerd heb, ren ik naar de ingang."Waar ligt Amy?" Vraag ik angstig."Wat is haar achternaam?" Zegt de vrouw achter de balie rustig waar ik me erg aan irriteer. "Vergoossen." Een paar weken terug hebben we haar achternaam gewijzigd naar de achternaam van Bart. Ze kijkt in de computer."Kamer C14 op de derde etage." Ik knik en ren verder door naar de lift."Ilse!" Hoor ik achter me. Ik draai me om en zie dat Bart aankomt rennen. Bart!" Roep ik en ik val in zijn armen. Daar begin ik te huilen."Sssttt" probeerd hij me stil te krijgen."Sorry" zeg ik. "Sorry voor wat?" "Dat ik net door de telefoon zo tegen je uitviel." "Het is goed liefje. Laten we naar Amy gaan." Ik knik. Ik wil maar al te graag naar Amy. We stappen de lift in en ik druk op het knopje om naar de derde etage te gaan. Dan zijn we boven en ik loop naar de kamer van Amy. Bart volgt mij op de voet. Als ik vlak voor de deur sta, wil ik het liefst weer omdraaien en gelijk wegrennen. Ik wil het beeld van Amy in coma in een ziekenhuisbed niet zien. "Ilse?" Vraagt Bart. Ik kijk hem aan."Het komt goed" zegt hij terwijl zijn hand door mijn haar gaat. Ik knik. Ik moet Amy nu helpen. Dan open ik de deur en zie ik Amy liggen. Aan een infuus en met een verpleger ernaast. De tranen springen weer in mijn ogen en weer wil ik het liefst wegrennen, maar dat doe ik niet. Voor Amy."Bent u de moeder en vader van Amy?" Bart en ik knikken. Ik heb geen zin om het hele verhaal nog een keer uit te leggen. Dat hebben we al zo vaak gedaan."Wat is er gebeurd?" Vraag ik uit het niets. Die vraag kwam weer in me op."Omstanders vertellen dat Amy over straat liep en vervolgens op de grond onderuit is getrapt en  in elkaar geslagen is. De ambulance is gelijk gebeld, maar hun konden de trap tegen haar hoofd niet voorkomen." "Trap tegen haar hoofd?" "Ja, ze is door een trap tegen haar hoofd bewusteloos geraakt." Angstig kijk ik Bart aan die me naar zich toe trekt. De tranen branden in mijn ogen."Hoe lang zal ze in coma zijn?" Vraagt Bart. Ik merk dat hij nog redelijk rustig is."Dat kan wel een paar weken duren" antwooord de verpleegster. "Een paar weken!" "Helaas wel ja." Ik weet niet goed wat ik moet zeggen."Ik laat jullie wel even alleen" zegt de verpleegster die het blijkbaar merkt. Als ze de deur achter zich dicht heeft gedaan, loop ik naar het bed toe."Amy" fluister ik zachtjes. Geen reactie. Ik wist dat ze geen reactie zou geven, maar ergens hoopte ik er wel op. Nu ze dat niet deed, deed me dat pijn. Het komt goed zegt Bart" als hij naast me op een stoel is komen zitten. Ik schrik. Liefje, wat is er?" "Bart over 2 weken is ze jarig! Over 2 weken is Amy jarig en wat als ze dan nog niet wakker is!" "Rustig Ils, dat zien we dan wel weer. Nu is het belangrijk dat ze beter wordt..."