Broken Girl

Deel 34

Ilse:

Ik kijk Bart aan. Hij lacht ook."Hey Amy" zeg ik voorzichtig. Amy opent langzaam haar ogen."Hey liefje" zeg ik en ik hou haar hand stevig vast. Dan veranderd haar blik opeens. Ze begint te gillen."Help!!!" Gilt ze hard en angstig. Ik weet niet wat ik moet doen."Lieverd rustig" probeer ik haar te kalmeren, maar het werkt alleen maar averechts. Ze begint alleen maar harder te gillen."Bart!" Ik kijk angstig naar Bart. "Rustig blijven." Amy begint om zich heen te slaan en te huilen."Amy liefje, rustig. Het is goed." Dan kijkt ze me opeens strak aan. Met nog steeds die angstige blik in haar ogen blijft ze me aanstaren."Sssttt liefje, het is goed. Je bent veilig hier." Bij mij branden de tranen ook achter me ogen, maar dat probeer ik niet te laten zien."Ilse?" Vraagt ze dan voorzichtig."Ja liefje, het is goed. Bart en ik zijn hier." Ik wrijf over haar hand heen. Ze kijkt lichtelijk opgelucht. Zachtjes begint ze te huilen. Steeds harder."Bart, wil jij de verpleegster halen?" Bart knikt. Als Bart weg is, ga ik naast Amy op haar bed zitten. Ik trek Amy tegen me aan. Rustig laat ik haar uithuilen. Langzaam voel ik haar kalmeren en ik neem weer plaats naast haar bed op een stoel."Liefje, hoe voel je je?" Ze haalt haar schouders op."Hoofdpijn" antwoordt ze. Ik zie haar angstig naar me kijken. Ze weet welke vraag ik nu ga stellen en blij wordt ze er niet van dat weet ik, maar ik ga het tich vragen."Schat, wil je vertellen wat er is gebeurd?" De tranen schieten weer in haar ogen en dat geeft mij niet zoveel moed om het haar nog een keer te vragen."Liefje....?" ik wil mijn zin afmaken, maar de deur gaat open en Bart en de verpleegster komen binnen. Geen goede timing, maar ja, ik vroeg er zelf om. "Hallo Amy, hoe voel je je?" "Het gaat wel" antwoordt ze."Heb je last van je hoofd?" Ze knikt."Dat wel." De verpleegster knikt. Ze kijkt naar mij."Ik kom later wel terug" zegt ze en dan loopt ze de deur uit. Ik wendt me weer tot Amy."Amy?" Begin ik weer. Ze schudt haar hoofd."Als je het ons vertelt, dan kunnen we je helpen." Ze antwoordt niet. Ik kijk Bart hulpeloos aan. "Lieverd, waarom wil je het niet vertellen?" "Ik ben bang" antwoordt ze."Waarom ben je bang?" Ze schudt weer haar hoofd."Alsjeblieft liefje. Dan kunnen we je helpen." "Beloofd." Ze kijkt me doordringend aan. Alsof ze kijkt of ik het echt meen. Alsof ze door me heen kan kijken en zo kan kijken of ik de waarheid spreek. Dan knikt ze zachtjes."Wil je het vertellen?" Amy knikt weer. Een gevoel van opluchting gaat door mijn lichaam heen. Dan begint ze te praten.