Broken Girl

Deel 22

Amy:

Het is ochtend. De ochtend van de auditie om precies te zijn. Ik ben zenuwachtig. Echt heel erg! Ik heb vanacht amper geslapen en ik was om 5 uur alweer wakker. Nu zit ik samen met Bart en Ilse aan de eettafel ons ontbijt op te eten. Nou ja, hun eten hun ontbijt op. Ik kan geen hap door mijn keel krijgen, ookal probeer ik dat wel."Liefje, wil je niks eten?" "Nee, ik heb niet zo'n trek." "Ben je zenuwachtig voor de auditie? Heb je daarom geen trek?" Ik heb even geen zin om de waarheid te vertellen, want dan krijg ik alleen nog maar te horen 'je kan het wel' en 'heb vertrouwen in jezelf'."Nee" antwoord ik."Ik heb gewoon niet zo'n trek. Gebeurt wel vaker." "Zeker op de dagen dat je nerveus bent?" Zegt Ilse zeker van haar zaak. Ik kijk haar aan, maar merk dat ze het lief bedoeld. Dat zie ik aan het gezicht dat ze trekt."Ja dat klopt" zeg ik met tegenzin. "Lieverd, je hoeft niet zenuwachtig te zijn." Oh ja, die aanmoeding hebben we ook nog. "Het komt wel goed" zegt Bart. En die ook denk ik bij mezelf. Soms heb ik even geen zin in iets. Ik weet dat ze het lief bedoelen, echt waar, maar af en toe wil ik gewoon dat iedereen me met rust laat. En dat zijn meestal de dagen dat ik zenuwachtig ben. "Dank jullie wel" zeg ik maar. Aangezien ik nog steeds geen hap door mijn keel kan krijgen, sta ik maar op en begin ik met afruimen.

Een uurtje later staan we weer, net als 2 dagen geleden, voor de deuren van Studio OnBeat. We lopen gezamenlijk naar binnen en een vlaag van vreugde komt me tegemoet. Ik kan er gewoon niks aan doen, maar dit is mijn droomschool. Muziek, dans en instrumenten. Alles waar ik van hou, leer ik hier nog beter. Binnen deze muren liggen de dromen van iedere leerling die hier studeert. Dat voel je. Eigenlijk heb ik maar één droom. Net zo goed worden als Ilse. Ik kijk even naar haar en glimlach. Ze is lief denk ik. Dat hardop zeggen durf ik nooit. Ik ben best wel bang dat ze het stom gaat vinden."Klaar voor je auditie?" Vraagt Pablo."Ehh... ja antwoord" ik. Ik had helemaal niet door dat we al bij Pablo stonden."Loop maar mee" zegt hij en ik loop een lokaal in. Ik denk het danslokaal, want er staan geen instrumenten of iets. Alleen maar een grote spiegel."Dit is Angie, onze zanglerares. Dit is Rob. Hij doet de instrumentlessen. En dit is Herman. De leraar dans." Ik knik zenuwachtig. Pablo ziet het."Pak je gitaar maar dan mag je beginnen." Weer knik ik."Nog één vraagje" zegt hij."Welk liedje ga je zingen en van welke artiest?" Ik kijk even naar Ilse. Terwijl ik nog steeds naar haar kijk zeg ik: "So Incredible van Ilse De Lange." "Oké, goede keus" lacht hij. Het is niet zo moeilijk om mijn liedjeskeuze te raden."Begin maar." Ik knik weer. Ik ga met mijn gitaar op mijn schoot op de stoel zitten en begin te spelen.