Broken Girl

Deel 38

We gaan richting het einde toe :-D

Amy:

Ik vouw de brief dicht en terwijl ik dat doe, hoor ik Bart en Ilse lachend binnenkomen. "Hey!" roept Ilse nog altijd lachend."Hey" zeg ik nu ook met een glimlach. Ilse loopt weer terug naar Bart die in de gang staat en zijn jas en schoenen uit doet. Ilse doet dat ook en samen ploffen ze even later op de bank. Ik ga naast Ilse zitten op het randje van de bank."Hebben jullie nog ergens een oude fles?" "Een fles?" Vraagt Bart verbaasd."Ja, waarvoor?" Vraagt Ilse nu. "Ehmm... voor mijn brief" zeg ik een beetje verlegen."De brief die je wilde schrijven voor je moeder?" Ik knik."Misschien hebben we wel wat" bedenkt Bart zich."Wacht, ik kijk even boven" zegt hij terwijl hij opstaat. Ik knik dankbaar. Als Bart weg is, kijkt Ilse me aan."Mag ik je brief misschien lezen?" vraagt ze lief en met een nieuwsgierige blik in haar ogen. Ik knik verlegen en geef haar voorzichtig de brief. Ik zie haar ogen langs de regels schieten."Mooi meisje!" Zeg ze gemeend."Ja, vindt je?" Ze knikt."Dank je" zeg ik."Amy?" Vraagt Ilse nadat ze even getwijfeld heeft of ze het volgende wel zal zeggen. Ik zag aan haar dat ze twijfelde."Zie je ons echt als ouders?" Vraagt ze dan voorzichtig. Ik knik."Zeker. Jullie zijn degene die me in huis hebben genomen." Ilse lacht voorzichtig."Weet je dat ik heel blij ben dat je dat zegt?" Ik kijk haar aan. Geen idee wat voor antwoord ik nu moet geven."Ik heb lang getwijfeld of jij wel blij met ons was. We zijn natuurlijk niet je biologische ouders." "Maar dat hoeft ook niet antwoord ik. Jullie hebben me opgevangen en een thuis gegeven. Dat is het belangrijkste wat jullie voor mij konden doen." "Gelukkig" zegt Ilse en ze trekt me tegen haar aan. Zal ik het zeggen? Zal ik zeggen wat ik eigenlijk al een hele tijd wil zeggen? Zal Ilse dat wel willen? Dan besluit ik het gewoon te doen."Dank je wel mama" fluister ik. Ilse kijkt me aan."Je zei net mama" glimlacht ze. Ik knik."Vind je dat goed?" Ilse knikt."Heel goed!" Ik glimlach. Dan komt Bart naar beneden."Kijk eens!" Hij geeft een flesje aan mij."Perfect, dank je papa!" Hij kijkt even verbaasd. Met zo'n blik van 'wat heb ik nou weer gemist?' "Vind je het oké als ik papa" zeg vraag ik een beetje verlegen. Hij lacht."Tuurlijk!"