Broken Girl

Deel 33

Ilse:

Het is 2 weken later. Vandaag is Amy jarig, maar ze is nog steeds niet wakker. De afgelopen weken hebben Bart en ik alleen maar in het ziekenhuis gezeten. Telkens hoopten we weer dat ze wakker zou worden, ons zou vertellen wat er was gebeurd en dat ze beter zou worden. Maar telkens werden we weer teleurgesteld met het feit dat ze nog steeds niet wakker was. En telkens zakte de hoop weer iets verder in onze schoenen. Gisteren hebben we een deel van de slingers en ballonnen al opgehangen. De andere helft nemen we mee naar het ziekenhuis vandaag. We hebben iedereen al afgebeld voor de verjaardag, maar eerlijk gezegd hoop ik er nog steeds op dat ze wakker wordt. Dat het ziekenhuis nu zou bellen en zeggen dat Amy wakker is en naar huis mag."Liefje?" Ik kijk op."Wil je al naar Amy of wil je straks?" "Nu!" Zeg ik vastbesloten en voordat Bart nog iets kan zeggen, sta ik al bijna met mijn schoenen aan."Kom je?" Bart knikt en tilt de zak met de verjaardagsspullen in de auto. Als we eventjes later hand in hand het ziekenhuis binnenlopen, geeft het me een ander gevoel als anders. We hebben hier al zo vaak gelopen de afgelopen tijd, maar vandaag is het anders. Vandaag is het de verjaardag van Amy. Als we de kamer binnenkomen, hoop ik nog even dat ze wel wakker is geworden, maar nee. Weer zie ik mijn meisje doodstil liggen. Het maakt me angstig. Iets dat een leuke dag had moeten worden, maakt het nu alleen maar verdrietiger. Ik ga naast het bed van Amy zitten en pak zachtjes haar hand. "Gefeliciteerd lieverd" zeg ik zachtjes. Bart komt achter me staan en legt zijn handen op mijn schouders. Gelijk springen de tranen weer in mijn ogen. Huilen wil ik nu niet. Ik sta op en begin met de versieringen op te hangen. Slingers voor de ramen en ballonnen op de deur. Het maakt de situatie en iets beter op, maar niet veel. Als we een half uurtje later klaar zijn, geeft het me toch een voldaan gevoel. Als ze wakker wordt, is dit het eerste dat ze ziet. Alles aan deze kamer is vrolijk. Alleen is het de ziekenhuiskamer dat het treurig maakt. Weer ga ik naast Amy zitten. Dan hoor ik de deur opengaan. Ik kijk op en zie dat het Roos, Sanne en Lucas zijn die daar staan. "Hallo" zeggen ze voorzichtig."Hoi" antwoorden Bart en ik."We wilden kijken hoe het met Amy gaat" zegt Sanne."En haar op één of andere manier toch gefeliciteerd wensen" zegt Lucas erachteraan."Lief" zeg ik."Hoe gaat het met haar?" Ik zucht. "Hetzelfde" zucht ik "We hebben nog een cadeautje voor haar gekocht." Ik lach."Echt waar?" Sanne knikt."Lief!" Ze lacht."Mogen we het aan jullie meegeven, zodat ze het krijgt als ze wakker is?" "Tuurlijk!" "Hoor je dat Amy? Ze hebben een cadeau gekocht voor je verjaardag!" Even hoopte ik op antwoord, maar nee."Ze komt vast snel weer bij." Ik knik."Ik hoop het." "Meiden?" We kijken allemaal om naar Lucas."We zullen toch echt weer terug naar de studio moeten." "Oh ja, dat klopt. Sorry." "Nee ga maar, anders komen jullie te laat. We houden jullie op de hoogte." "Is goed" hoor ik nog en dan sluiten ze de deur en ben ik weer alleen met Bart en Amy. Ik kijk naar haar en pak haar hand voorzichtig vast. "Wordt toch wakker liefje." "Ze wordt ooit wakker" zegt Bart die achter me is komen staan."De vraag ik wanneer." Ik knik. Opeens voel ik iemand zachtjes in mijn hand knijpen. Ik schrik ik op."Ilse, wat is er?" Vraagt Bart. Ik reageer niet."Amy?" Vraag ik. Zachtjes draait ze haar hoofd om. "Amy!" lach ik blij.