Kardeşler Birbirlerini Korurlar! (KİTAP OLDU!)

Bölüm 14-Bomba

      Buz gibi odada yalnız kalmıştım. Sırtım mermerin soğukluğunu hissediyordu. Hayatım, shot atarmışçasına kısa ve hızlı, acı ve sarhoş edici bir şekilde geçiyordu. Sanrılar görüp kusuyordum, son günlerde tek yaptığım buydu. Sanrılarımın birinde annemi görmüştüm.. O güzel kadını yeniden görmek, genç ve canlı görmek beni hayata döndürmüştü, kalkıp savaşmalıydım. Başım sanki bir dönme dolabın içindeymiş gibi dönüp duruyordu...
-Gitme.
Kalkmaya çalışmamla popomun üstüne geri düşmem bir oldu.
-Kimsin?
Sanki körmüşüm gibi hissediyordum, körüm ve duymakta sıkıntı çekiyorum, tanımadığım ve bilmediğim bir yerde, öylece yatıyorum. Ne hoş..
-Annecim, bak benim, annen..
Elimi tuttu bir başka el, yüzüne dokundurdu. Onun yanaklarına koydum elimi. Küçükken hep dalga geçerdim yanağın yok diye.. Ve yine o his. Sonra çığlık atıp uzaklaştığını hissettim annemin..
-Gitme..
Bu sefer bunu söyleyen bendim.. Annem yaşıyor muydu? Görmek istiyorum!
-Tunç, oğlum!
Annem sesleniyordu.
-Tunç? Orda mısın yardım et!! Lütfen yardım et! Lütfen!
Bir el beni kaldırdı havaya, çok güçlüydü ve Tunç gibi, nasıl desem, Tunç'un kokusuydu bu.. Onun parfümü.
-Ağabeyim! Ağabey!!
      -Git burdan Mira. Kaç burdan.
Beni ittiren ellerin sarılmasını umut etmiştim..

**********
Seneler önce, Tunç:

-Canımı yakıyorsun baba!
-Kimse sana acımayacak! Ben de dahil!
9 yaşındayken daha başlamışlardı çalışmalara, babası Tunç'a 'kendini savunmayı' öğretiyordu. Ama aslında tek yaptığı o yaramazlık yaptığında onu dövmekti.
-AYAĞA KALK! Çabuk!
Tunç elleriyle kendini ittirdi. Ayağa kalktığında yerde bıraktığı oyuncak arabasına baktı.
-ARTIK BİR BEBEK DEĞİLSİN!
-Ama baba, onu çok seviyorum.
-SEVGİ YOK! Kimse seni sevmeyecek, bak, annen Burak'ı sevdi de ne oldu?! Öldüler. Şimdi onu parçala.
-Yapamam, dedi Tunç ağlayarak.
Özcan, Tunç'un saçlarından tutarak onu çekiştire çekiştire mutfağa götürdü.
-BAK, dedi elleriyle onun küçücük yüzünü çenesinden sıkıca tutarak, sana açıklayamadığım şeyler var, benim dediklerimi yaparsan ben de senin dediklerini yaparım.
-Ağabeylerime de bunu yapıyor musun? Veya Mert'e?
-Hayır.. Sen özelsin, sen büyüdüğünde, herkes sana sığınacak. O güçlü kollarla, kardeşlerini sen koruyacaksın..
-Peki neden ben?
-Çünkü aralarında bir insanı soğukkanlılıkla doğrayabilecek tek kişi sensin.

Tunç hınzırca gülümsedi. Babası ona 6 yaşından beri korku filmleri, kesmeli biçmeli filmler izletiyordu. Beyni şuanda hayattan öğrendiği küçük bilgilerle dolu olması gerekirken, silahı tutmasını biliyordu.. Babası farkında olmadan kendini imha edecek bir bomba yaratıyordu. Ve bu yaptıklarından Funda'nın bile haberi yoktu..

********

Kısa olduğu için kb bu biraz geçiş bölümü oldu o yüzden kısa bir sonraki uzun olacak:) öpüldünüz💜