Boy's Butterfly

#24

"Akala ko may lakad ka?" Hinabol ko sya sa paglalakad nya at tinakbo ko yung hagdan.

"What can I do? Let you go with Ricci?" He seriously said.

Napatahimik ako sa sinabi nya.

AYYY! Hindi ako naorient don.
NAKAKAKILIG SYA AHH ENEBE!

"You little coward." he whispered, smiled and laughed a little.

"Narinig ko yon ahhh."

Nakalabas na kami ng gym,gaya ng sabi nya pupunta kami ng dorm. Wala naman ng gagawin eh kaya sinuot ko nalang yung headset ko. I played my classical and waited for it to play.

"EXCUSE ME! TABI!"

"Ohhh!"

May nagmamadaling dumaan sa tabi ko na syang dahilan para mabungo ako.

Pero nahila agad ako ni Torres kaya hindi ako natumba pero... pero...

I was caught off guard at magkadikit kami ni Torres. AS IN MAGKADIKIT.
As the music plays in my ear, the song "Tadhana by KZ Tandingan." (I prefer this verison)

It just felt comfortable, napatingin ako sa kanya, sa mga mata nya na nangungusap. He's not speaking pero kitang kita sa mata nya ang pag-aalala. I can feel his warm hand in my back and the other is on my right shoulder. That moment everything stop, as the music continues to play tinitigan ko lang sya at ganun din sya.

I could feel the slowing down of my heartbeat kasabay nun ang panlalamig ng kamay ko at buong katawan. I can't move. I can't kasi nakakulong ako sa kanya he's not moving. Then suddenly yung kamay nya naramdaman ko sa mukha ko. Napatingin ako dito tapos ay tumingin ulit sa kanya.

"Ibinubunyag ka ng iyong mata"

"Sumisigaw ng pagsinta"

Hindi ko alam kung bakit ganito, kung bakit kami napunta sa ganitong sitwasyon. Holding this kind of position for minutes, none of us moving. Bakit?

What's with Thomas?

Gusto kong gumalaw na at umalis sa posisyon na yon pero hindi ko magalaw yung mga binti ko. Sa utak ko, iginagalaw ko na sya pero wala parin hanggang sa,

"Ayos ka lang?" he asked.

His tone, full of concern. Ngayon ko lang yun narinig sa kanya.

Sumagot ka Ara. Tinatanong ka oh.

Ako naman ngayon ang natulala sa kanya.

Hearing his voice, yung sinabi nya kanina. Parang gusto ko nalang umiyak.

Tumango nalang ako. I can feel the tears forming in my eyes.

Sobrang natuwa yung puso ko sa sinabi nya. Hindi ko alam pero gusto ko talaga umiyak, ramdam ko yung pagaalala nya pero bakit ganito?

Tama si Mika, hindi ako pwedeng ikumpara sa lalaki dahil babae ako.

Naramdaman kong inalis na nya yung kamay nya sa likod ko tapos ay inalalayan nya ako. Humakbang naman ako.

"AH!"  humakbang ako pero nasprain yata ako kaya naout of balance ulit ako. Naalalayan naman ako agad ni Torres kaya okay na.