Boy's Butterfly

#37

"Okay na sya pero she really needs a complete rest. I advice na hwag mo syang iexpose sa mga activities. Dahil nga babae sya ay mas mahina ang body strength nya kaya mga 2-3 days na complete rest lang."

"Sge po. Thank you Tita."

"You're welcome Ysay. Oh pano tuloy na ako hijo. Hwag mo na akong ihatid, just make sure na gagawin mo yung mga bilin ko for her fast recovery okay?"

"Thank you po ulit Tita. Gagawin ko po."

I heard the door closes at lumapit sakin si Ysay.

"Gising ka na pala Vic. Maayos na ba pakiramdam mo? May masakit pa ba sayo?"

Pagkatapos ng nangyari normal parin ang pakikitungo sakin ni Ysay. Hindi manlang yun nagbago kahit alam na nyang babae ako.

"Wala naman. Nasan pala tayo?"

"Ahh, sa bahay ko. Di na kasi maganda lagay mo kanina kaya dito na kita dinala. Tinawagan ko rin si tita ko para matignan ka. Kaya mo bang umupo? Kailangan mo kasing kumain para mainom mo na yung mga gam---"

"Ysay." pagputol ko sa kanya. "I'm sorry."

"Vic," umupo sya sa tabi ko. "You dont have to be sorry."

"Hindi Ysay, nagsinungaling ako sayo. Hindi ko sinabi sayo na baba---"

"Hindi ka naman nagsinungaling sakin, naglihim ka lang. Hindi ko alam kung bakit mo ginawa yon pero sigurado naman akong may dahilan ka." tinignan nya ako ng seryoso. "It's just...sana... sana nalaman ko nung una palang."

"I'm really sorry." hinawakan ko yung kamay nya. "I'm sorry Ysay."

He smiled at inalalayan na akong umupo.

"Kumain ka na ha. Babalik nalang ako mamaya kailangan ko din tignan si Ricci sa campus. Alam mo naman yon." tumayo na sya at lumabas sa pinto.

Naiwan akong mag-isa dito sa kwarto nya. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako.

Napakabait sakin ni Ysay. Hindi nya ako nilayuan o ano pa man.

Ininom ko na yung gamot ko at sumandal ako sa headboard ng kama.

Hindi ko inisip na ganito ang mangyayari, na sa ganitong paraan nila malalaman.

Nakakahiya. Hiya ang naramdaman ko sa kanila. It doesnt have to be this way.

Habang nakasandal ako ay lalo pang tumulo ang luha ko sa pagalala sa nangyari kanina.

Yung mga suntok, sampal at paghubad nila sakin. Hindi ko na yata yun makakalimutan.

Then I remembered,

Thomas, Thomas was there.

Pinilit kong tumayo kahit masakit parin yung katawan ko. Basta gusto kong lumabas dito at makita sya.

Kailangan kong makita si Thomas.

Wala parin akong lakas para tumayo pero kailangan ko talaga syang makita. Humawak ako sa side table at unti unti ay sa pader.