My kind of love. H.S

Part 11

Harry's P.O.V

Πήρα τηλέφωνο τον Nicholas. Ίσως αυτό το μετανιώσω αλλά δεν με νοιάζει. Όλες οι γυναίκες είναι ίδιες. Θα κάνω όσες περισσότερες μπορώ να  πληρώσουν για αυτήν. Μόνο μία με κοροΐδεψε. Μόνο.

"Harry, πόσο χαίρομαι που σε ακούω. Ελπίζω να μου έχεις κανένα καλό κομμάτι."

"Πολύ καλό Nick. Σε δύο ώρες πάνω κάτω θα είναι έτοιμο. Όταν σε πάρω τηλέφωνο να έρθεις να την πάρεις. Για πόσο την θες είπαμε;" 

"Δύο με τρεις μέρες. Έτσι για να διασκεδάσουμε λιγάκι."

"Σύμφωνοι. Μόλις σε πάρω τηλέφωνο στείλε τους ανθρώπους σου."

Κοιτούσα από το ματάκι πότε θα έφευγε ο φίλος της. Μετά από δέκα λεπτά τον είδα να βγαίνει. Ήρθε η ώρα Harry. Λυπάμαι για αυτό αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Δεν γίνεται. Μόνο η εκδίκηση κυριαρχεί στο μυαλό μου. Το μίσος είναι το μόνο συναίσθημα που κυριαρχεί μέσα μου.
Έφυγα γρήγορα για το σπίτι της. Χτύπησα το κουδούνι και άνοιξε την πόρτα της.

"Louis τι ξέχασες πάλι;" είπε καθώς άνοιγε την πόρτα. "Α Harry εσύ είσαι;"

Μπήκαμε μέσα και άρχισα να την φιλάω. Ανταπέδωσε και την πήγαινα σιγά προς το δωμάτιο της.
Με σταμάτησε για λίγο.

"Harry, μήπως βιαζόμαστε λίγο;"

"Εμπιστεύσου με Amelia." Της είπα ενώ ήξερα ότι δεν έπρεπε να το κάνει.

"Εντάξει Harry απλά είσαι ο πρώτος μου και είμαι λίγο αγχωμένη."

Τι; Είμαι ο πρώτος της;

"Μην είσαι." Της είπα αμήχανα. Πως θα της το κάνω αυτό; Είναι τόσο καλή και με εμπιστεύεται. "Σύνελθε, όλες ίδιες είναι." Είπε μια φωνή μέσα μου και συνέχισα γι αυτό που είχα έρθει να κάνω. Συνεχίσαμε και όσο την έβλεπα να αφήνετε περισσότερο σε εμένα τόσες περισσότερες ενοχές βγαίνουν στην επιφάνεια. Τελειώσαμε και ξάπλωσα δίπλα της. Ακούμπησε το κεφάλι της στον στήθος μου καθώς η ανάσα της ήταν βαριά. Με είχε εμπιστευτεί. Δυστυχώς.

"Πάω για νερό." Της είπα και κούνησε το κεφάλι της.

Πήρα τηλέφωνο τον Nick.

"Όλα εντάξει. Ελάτε. Θα έχω αφήσει ανοιχτή την πόρτα."

"Τα λέμε φίλε."

Πήγα μέσα και με περίμενε με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της. Την κοιτούσα και δεν της έλεγα τίποτα. Μου ήρθε μήνυμα ότι είναι είναι κάτω και ανεβαίνουν. Γύρισα και την φίλησα.

"Λυπάμαι Amelia." Κατέβασα το κεφάλι μου και σηκώθηκα από το κρεβάτι.

"Για πιο πράγμα;" Άνοιξα την πόρτα και κοίταξα στο σαλόνι. Ήταν εκεί.

"Γι αυτό."

Μπήκαν μέσα οι άντρες του Nick. Την τραβούσαν.  Εκείνη φώναζε και έκλαιγε.

"Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό;" είπα καθώς πάλευε να ξεφύγει από τα χέρια τους.

"Θα το μετανιώσεις Harry, μ ' ακούς; Δεν πρόκειται να σε αφήσω έτσι." Συνέχισε να κλαίει την ώρα που της τοποθετούσαν στο στόμα το πανί που θα την άφηνε αναίσθητη. Έφυγαν και με ευχαρίστησαν. Έμεινα να κάθομαι στο κρεβάτι της και να κλαίω.

"Τι σκεφτόσουν Harry; Γαμώτο τι σκεφτόσουν;"

Φώναξα δυνατά αλλά δεν με άκουγε κανείς.  Τώρα που την έπαιρναν μακριά μου κατάλαβα πόσο σημαντική είναι για μένα. Ένα κομμάτι της καρδιάς μου έφυγε μαζί της απόψε. Θα μετακομίσω αύριο αλλού και δεν θα την ξαναδώ. Είναι καλύτερο για εκείνη. Την πλήγωσα και την κοροΐδεψα , δεν πρόκειται να με συγχωρέσει πότε.

Το part αυτό είναι όλο Harry's P.O.V  πως σας φαίνεται; Τι λέτε να γίνει στην πορεία; 💖