My kind of love. H.S

Part 30

Amelia's P.O.V

Αυτό ηταν Amelia. Δεν υπάρχει κανείς να σε καταλαβαίνει και να σε στηρίζει πια. Πως γίνεται να αντέξεις να βλέπεις τον καλύτερο σου φίλο να μπαίνει σε ένα τάφο και να ξέρεις ότι ποτέ δεν θα μπορείς να τον ξαναδείς; Δεν μπορώ. Πρώτη φορά στην ζωή μου λέω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι. Είναι τόσο δύσκολο. Δεν θα μπορέσει πότε να κάνει οικογένεια. Δεν θα ήμουν "μάρτυρας" στο γάμο του ούτε εκείνος στον δικό μου.

Εικόνες από την ζωή μας περνούσαν μπροστά μου.

5 χρονών.

"Μαμά μαμά."

"Έλα κοριτσάκι μου."

"Ό Louis μου πήρε το γλυφιτζούρι."

"Δεν πειράζει Amelia θα σου δώσω άλλο."

"Εγώ θέλω αυτό." Κλαψουρισα.

Πλησίασε και έβγαλε το γλυφιτζούρι από την τσέπη του και μου το έδωσε. Το άνοιξα και το έβαλα στο στόμα μου. Η μαμά μου έβγαλε άλλο ένα και το έδωσε στον Lou. Το πήρε και με άρπαξε από το χέρι για να παίξουμε.

7 χρονών.

"Μαμά του Louis."

"Πες μου γλυκιά μου τι έγινε;" Μου χαΐδεψε τα μαλλιά καθώς έκλαιγα.

"Έσπρωξα τον Louis και τώρα θα πεθάνει."

"Πάμε να δούμε." Είχε μόνο μια γρατζουνιά στο δεξί χέρι. "Δεν έχει κάτι καλή μου μην φοβάσαι!"

Ο Louis έτρεξε και με αγκάλιασε και έκλαιγε μαζί μου. Δεν ξέρω γιατί απλά ήρθε και έκανε αυτό. Κλαίγαμε μαζί και μάλιστα η μαμά του μας έβγαλε και φωτογραφία.

10 χρονών.

"Κύριε κύριε!"

"Ναι."

"Ένα παιδί χτυπάει τον Louis." Έτρεξα και πίσω μου ερχόταν ο δάσκαλος.

Μάλλωσε το παιδάκι και ο Louis ήταν καλά.

"Να σου πω ένα μυστικό;" μου είπε.

"Ναι!"

"Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Είμαι αδύναμος. Ευχαριστώ Amelia." Είπε και μου έδωσε ένα φιλάκι στο μάγουλο.

Εκείνη την μέρα πήγαμε σπίτι και η μαμά μου μας έβγαλε μια πραγματικά αστεία φωτογραφία. Μας έλειπαν δόντια και είχαμε βάλει τα κεφάλια μας δίπλα δίπλα. Γελούσαμε και ήταν τόσο αστείο να βλέπεις δύο παιδάκι χωρίς δόντια και να μην τα νοιάζει τίποτα. Ήταν από τις αγαπημένες μου.

13 χρονών.

Πρώτη μέρα στο γυμνάσιο. Μας χώρισαν σε τμήματα και δυστυχώς δεν ήμασταν μαζί. Στενοχωρηθήκαμε τόσο πολύ. Τον Louis τον κορόιδευαν επειδή ήταν αδυνατούλης και είχε παράξενο κούρεμα. Παρακαλέσαμε τον διευθυντή να μας αλλάξει και να είμαστε μαζί. Μετά από 2 εβδομάδες το καταφέραμε και ήμασταν πάλι μαζί. Ήμασταν πάλι χαρούμενοι.  Μετά την  δευτέρα γυμνασίου ο Louis είχε αρκετές κοπέλες αλλά ποτέ και καμιά δεν του άρεσε τόσο πολύ.

17 χρονών.

"Amelia είμαι κολλημένος μαζί της."

"Μην αγχώνεσαι. Και εσύ θα της αρέσεις."

"Δεν νομίζω."

Ήταν στενοχωρημένος που δεν μπορούσε να έχει αυτή την κοπέλα. Την ημέρα των γενεθλίων του λοιπόν αποφάσισα να πάρω ένα μεγάλο ρίσκο. Πλησίασα την Nicole. Της είπα ότι σήμερα είναι τα γενέθλια του και ότι του άρεσε πάρα πολύ. Την ρώτησα αν θα ήταν υπερβολή να εδενα μια κορδέλα στο κεφάλι της και να την πήγαινα σε εκείνον εφόσον και εκείνης της άρεσε. Συμφώνησε και όταν πήγαμε εκεί με αγκάλιασε τόσο σφιχτά για το δώρο που του έκανα. Νόμιζα πως θα σπασω.

24 χρονών.

Χώρισαν με την Nicole μετά από 7 χρόνια σχέση. Στενοχωρήθηκα όταν το έμαθα αλλά θα τα ξαναβρούν είμαι σίγουρη. Και στα 24α γενέθλια μου πάλι έκανε κάτι ξεχωριστό. Όχι απο τους ανθρώπους. Σε σχέση με τον τρόπο που με έκανε να νιώσω και εκείνη την μέρα όπως κάθε χρόνο άλλωστε. Ήταν εκεί όταν κόντεψα να πεθάνω και τις δύο φορές φέτος. Και εγώ δεν ήμουν άξια να καταλάβω ότι δεν ήταν καλά. Τώρα τον βλέπω να μπαίνει στο χώμα. Οι υπόλοιποι απομακρύνονται μόλις τελειώσει η τελετή όμως εγώ μένω. Άφησα το λουλούδι μου.

"Θα σε ξαναδώ."

Κι άλλο part. Ναι έχω έμπνευση σήμερα. Καληνύχτα λοιπόν και ελπίζω να σας κινεί το ενδιαφέρον για τα επόμενα part. 💕