Part 13

1K 72 0
                                    

Amelia's P.O.V

Την επόμενη μέρα ξύπνησα στις 10. Δεν νιώθω καλά. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Όλα γυρίζουν. Σκέψεις και συναισθήματα γεμίζουν το μυαλό και την καρδιά μου. Αφέθηκα στις σκέψεις μου για λίγο. Αφέθηκα στο να θυμάμαι τα χείλη του να ακουμπάνε τα δικά μου και το στομάχι μου να γεμίζει πεταλούδες. Να ακουμπάω στο στήθος του και να εύχομαι να μην φύγω ποτέ. Όμως μετά τράβηξε ένα μαχαίρι και το κάρφωσε βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Σκότωσε το κομμάτι που είχα κρατήσει για αυτόν και άφησε ένα μικρό κομμάτι μόνο για να υπάρχω. Όχι για να ζω.  Θέλω να τον δω και να τον συγχωρήσω αλλά όχι. Πρέπει να πονέσει. Πρέπει να πονέσουν για τον τρόπο που μου φέρθηκαν. Όσο κι αν πονέσω θα το κάνω. Μόνο εγώ τους αγάπησα αυτοί με άφησαν πίσω  τους. Με πληγωσαν. Ξεκινάω από σήμερα λοιπόν. Έχω ένα φίλο που δουλεύει κάπου που μπορεί να βρίσκει άτομα και να μου τα φερει. Μου έχει υποχρέωση και θα το κάνει. Σε λίγο θα φέρει τον William. Θα τον δέσει σε μια καρέκλα και θα περιμένει έξω. Μετά θα υποστεί τις συνέπειες. Ξέρω τι τους ενοχλεί και τους δύο πια. Χτύπησε η πόρτα. Αυτοί θα είναι. Άνοιξα και είχαν φέρει τον William. Τα μάτια του ήταν καλυμμενα, τον έδεσαν και βγήκαν έξω. Με άφησαν μόνη μου με αυτόν. 

"Που είμαι;" φώναζε.

"Σκασε William."

"Amelia βγάλε με από εδώ." Του αφαίρεσα τα κάλυμμα.

"Θα πληρώσεις για αυτά που μου έκανες."

"Τι λες;"

"Ξέρω ακριβώς πως θα σε κάνω να πληρώσεις William."

Άρχισα και έβγαζα τα ρούχα μου φορούσα κόκκινα εσώρουχα και ζαρτιέρες που είχε πει ότι θα του άρεσαν να τα φοράω την πρώτη μας φορά η οποία δεν υπήρξε. Και ξεκίνησα το σχέδιο μου. Έβαλα μουσική και άρχισα να κάνω στριπτίζ. 

"Amelia τι κάνεις;" είπε φανερά εκνευρισμένος.

"Δεν είναι κρίμα William να με βλέπεις να γδυνομαι και να μην μπορείς να με αγγίξεις." Συνέχισα να χαιδεύομαι. Τον έβλεπα να εκνευρίζεται και να θέλει να σηκωθεί από την καρέκλα. Ξέρω ακριβώς πως νιώθει αυτή τη στιγμή.

"William για πες μου, τι θέλεις να κάνεις αυτή τη στιγμή;" 

"Λύσε με και θα σου δείξω."

"Δεν πρόκειται. Αυτή είναι η τιμωρία σου. Αυτό που θες δεν πρόκειται να πάρεις  και φταις εσύ."

"Λύσε με γαμώτο."

"Όχι προς το παρόν. Θα σε βασανίσω λίγο ακόμη." Έπιασα τις χειροπέδες και τους τις έβαλα όπως ήταν δεμένος.  Τον σήκωσα και τον πήγα στο κρεβάτι. Τραβήχτηκε λίγο αλλά...

"Αν αντισταθείς ξανά είναι απέξω."

Εγνεψε γιατί είχε δει ότι κρατούσαν όπλα.

"Γιατί τα κάνεις όλα αυτά;"

"Γιατί μου φερθηκες άσχημα."

Τον ξάπλωσα και τον έδεσα. Πόδια- χέρια. Έβαλα ένα παγάκι  πάνω του κι τον φιλούσα αισθησιακά σε όλο του το σώμα αφού του είχα βγάλει τα ρούχα και τον άφησα με το μποξερακι. Πήγα στο λαιμό και μετά στο στόμα του. Μετά φώναξα μέσα τους άλλους και τον πήραν. Πριν φύγουν του είπα κάτι τελευταίο.

"Αυτός είναι ο χειρότερος εφιάλτης σου γλυκέ μου, να θες και να μην μπορείς. Τα φιλιά μου." Και έφυγαν.

Τώρα είναι η σειρά του Harry. Σε δύο ώρες θα τον φέρουν.

Το επόμενο part θα είναι πιο σκληρό σε σχέση με την Amelia. Ελπίζω να σας αρέσει. 💕💟

My kind of love. H.SDonde viven las historias. Descúbrelo ahora