Πέρασε και αυτή η νύχτα περιμένοντας να ξυπνήσει. Δεν ξυπνούσα όμως. Είχε πάει δέκα το πρωί πια. Τρεις μέρες σε κώμα. Προσευχόμουν όλη τη νύχτα στο Θεό να τον κρατήσει μαζί μου. Η μαμά του είχε καταρρεύσει, η αδερφή του όμως την στήριζε όσο μπορούσε.Ο γιος της είναι στην εντατική σε κώμα δεν μπορούσα άλλο να σκέφτομαι ότι εγώ ήμουν η αιτία. Εγώ τον έδιωξα εκείνη την μέρα μακριά μου νομίζοντας ότι αυτό θα ήταν το καλύτερο και για τους δύο μας. Έκανα λάθος πάλι. Συνέχεια κάνω λάθη. Γιατί να γίνει αυτό; Βγήκα να πάρω λίγο αέρα. Με ακολούθησε ο Zayn. Έκλαιγα και δεν ήθελα κανένας να με βλέπει.
"Amelia μην κλαις." Είπε και με αγκάλιασε.
"Κι αν δεν ξυπνήσει;" κατάφερα να πω μέσα από τους λυγμούς.
"Σσς, όλα θα πάνε καλά." Απάντησε κρατώντας με.
Μείναμε λίγο έξω. Καθίσαμε στο πάτωμα και μιλούσαμε για τον Harry. Ευχάριστα πράγματα. Μου έλεγε ότι κάνει συχνά βλακείες όταν είναι με εκείνους, ότι δεν "σηκώνει" το ποτό, ότι στενοχωριέται εύκολα για πολλά πράγματα. Ότι είχαν τσακωθεί μια φορά για το πιο είναι ο πιο όμορφος ενώ το ξεκίνησαν για πλάκα. Έκαναν να μιλήσουν μια εβδομάδα. Μιλούσαμε πολύ ώρα. Είχα ξεχάσει την κατάσταση του για κάποια ώρα. Μετά από λίγο είδα τον Louis να τρέχει προς τα εμένα. Σηκωθήκαμε γρήγορα και τρέξαμε προς την πόρτα. Την άνοιξε και μας είπε ότι ξύπνησε. Χριστέ μου. Είναι καλά!
Έτρεξα γρήγορα μέσα προς το δωμάτιο που τον έβαλαν. Ήταν η μαμά του μέσα με την αδερφή του. Ο Liam, ο Niall και μόλις φτάσαμε εμείς οι τρεις. Είδα ξανά τα μάτια του. Ευτυχώς είναι καλά.
"Amelia, δεν έχεις καμία δουλειά εδώ." Μου είπε και η καρδιά μου έσπασε.
"Harry, εγώ έφταιγα γι αυτό το ατύχημα και ειλικρινά λυπάμαι θέλω να..."
"Amelia απλά φύγε." Κατέβασα τα μάτια μου στο πάτωμα, αυτόματα, και έφυγα με κλάματα από το δωμάτιο. "Έχει δίκιο. Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Άλλωστε τι περίμενες; Χαζή Amelia. Εσύ φταις γι αυτό. Περίμενες να σε συγχωρήσει και να είστε μαζί; Ηλιθια Amelia." Αυτές οι σκέψεις γύριζαν στο μυαλό μου ενώ συνέχιζα να κλαίω. Ο Louis με ακολούθησε και με πήγε σπίτι. Ρώτησε αν ήθελα να μείνει μαζί μου αλλά εγώ διαφώνησα. Δεν ήθελα κανένα τώρα. Ήθελα απλώς να κλάψω, μόνη μου.
Harry's P.O.V
Ξύπνησα και όλα ήρθαν αμέσως στο μυαλό μου. Πως έφτασα σε αυτό το σημείο, η Amelia, το τηλεφώνημα με τον Niall, όλα. Ήταν η μαμά μου δίπλα μου με την αδερφή μου. Μετά από λίγο ήρθε και ο Liam με τον Niall ενώ με την άκρη του ματιού μου κατάφερα να διακρίνω τον Louis να απομακρύνεται. Με ρώτησαν πως νιώθω, μου είπαν πως με αγαπάνε αλλά εγώ ένιωθα ένα κομμάτι να μου λείπει. Δεν έχω χάσει κανένα πόδι πάντως. Έφτασε ο Louis με τον Zayn και την ...Χριστέ μου. Η Amelia! Όχι πρέπει να φύγει. Την πλήγωσα μια φορά και δεν θα το έκανα ποτέ ξανά αλλά και πάλι αυτό δεν αλλάζει την αρχή. Οπότε το μόνο που της είπα ήταν ότι δεν είχε δουλειά εδώ. Έφυγε. Την έχασα για πάντα. Καλά να πάθεις Harry. Αυτό σου αξίζει. Ήρθε μια νοσοκόμα και τους έβγαλε έξω γιατί έπρεπε να ξεκουραστώ. Δεν θέλω να ξεκουραστώ. Θέλω απλά να την αγκαλιάσω. Αλλά τέρμα αυτά. Θα βρει κάποιον που να της αξίζει.
Αύριο ξεκινούν τα σχολεία. Οπότε προλαβαίνω θα βάζω! Καλή σχολική χρονιά και ελπίζω να σας άρεσε το πάρτι αυτό και η ιστορία μου μέχρι τώρα. Καληνύχτα. 💕💖❤
ESTÁS LEYENDO
My kind of love. H.S
Fanfiction"Κοίτα τι σου έχει κάνει Amelia! Είσαι χάλια από την μέρα που έφυγε. Σε χρήσιμοποιήσε. Σταμάτα να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου." είπε ο Louis αλλά συνέχισα να μην ακούω κανενα.
