Herkesin hayatında kırılma noktaları vardır. Kimi için yüksek puanla üniversiteyi kazanmak, kimi için yüksek maaşlı bir işe kabul edilmek büyük bir olay olabilir ama Hayal için hayatın hazırladığı sürprizler bundan biraz fazlasıydı.
İstanbul'un e...
"Sen biraz dinlen, ben yiyecek bir şeyler hazırlayınca seni kaldırırım."
Rüzgar odadan dışarı çıkınca kendini yatağa attı Hayal. Yaşadığı aksiyon yüzünden bitap düşmüştü. Hiçbir zaman öyle aşırı basit ve kolay bir hayatı olmamıştı belki ama hep arkasında babasının olduğunu bilerek yaşamıştı. Dünyanın sonu gelse dahi onu kıyametin ortasından çekip kurtaracak kanatlarının altına saklayacak bir babası vardı.
"Dı... " Derin bir nefes alıp iç çekti. Eskiden Adem baba gibi birine sahipken şimdi yalnızdı. Tırnağı kırılsa dahi koşup yanına gelir onunla ilgilenirdi babası. Şımartılmış aşırı pış pışlanmış bir kızdı. Şimdi üç afacanla bir evde tek başına kimsesizleri oynuyordu.
"Ama en azından Rüzgar var..." Yüzünde kocaman bir sırıtış yastığa sarıldı. Bakışları aynadaki yansımasına döndüğünde ürkerek ayağa fırladı. Acıyan başı,sızlayan kemikleri umrunda değildi. Hızlı bir şekilde aynanın önüne geldi. Gözleri aynada ki kıza odaklıydı.
"Az önce patron değilde Rüzgar mı dedin sen?" İşaret parmağını kaldırıp kızgın bir suratla aynadaki kızı azarlıyordu. Yapmadın öyle bir şey değil mi?" İyice çıldırmaya başlamıştı. Yansımasını azarlarlıyordu.
"Yok canım..." Baştan aşağı kendini süzüp kısa bir kahkaha attı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aynı bakışlar..." Parıl parıl parlayan mavi gözleri her şeyi ele veriyordu. Kalbi avını bulduğunda hep aynı parıltı yansırdı gözlerine.Yeni bir keşfe çıkmanın verdiği sevinçle yıldızları taklit edercesine aydınlanırlardı. "Bu sefer ki olmaz ama."
Kendini yeniden yatağa atıp sinirle saçlarını karıştırmaya başladı. Şıpsevdi kalbine kolay kolay söz geçiremezdi. Bu sefer elinden geleni yapmalı direnmeliydi. "Adamın üç yaramaz çocuğu var." İç sesi Deniz hariç hepsi birbirinden tatlı diye mırıldanmış bahanesini kısa sürede çürütmüştü. "Benden baya büyük." Ama bebek yüzlü diye düşündü. Hem aşk söz konusu olduğunda yaşın o kadarda büyük bir önemi yoktu. Önemli olan iki insanın birbirini eşit derecede sevmesiydi.
"Peki buna ne diyeceksin?" Aynadaki yansımasına birkez daha baktı. "Adam polis, babanın peşinde. Hatta seninde peşinde." Dudakları büzülmüş hafiften suratı asılmıştı. Daha birkaç saat önce Rüzgar'a bulaşmayacağım peşinde çok kadın var derken şuan o kadınlardan biri olmamak için direniyordu.
"Ne değişti anlamadım ki?" Okuldan eve gelene kadar onu bu kadar etkileyen farkında olmadan kalbine sızan şey neydi bilmiyordu. Belki patronunun aşırı korumacı oluşu belkide incilecek diye aşırı kibar davranışı hoşuna gitmişti. Gülüşü yada ismini mırıldanışı, belinden tutup odasına kadar getirişi, çalışan olmasına rağmen şuan aşağıda onun için yemek hazırlıyor oluşu... Etkilenmek için o kadar çok neden vardı ki.
Derin bir nefes alıp yatağa yayıldı. Şuan ihtiyaç duyduğu tek şey Savaş'tı. Ona sorabilir yardımcı olmasını isteyebilirdi. Sonuçta Savaş aşka karşı direnmek konusunda usta sayılırdı. Defne gibi birine o kadar süre direndiği düşünülürse.
