Duyduğu şeyler yutkunmasına engel oluyordu. Yeterince acı yaşamamış mıydı? Onu kaybederse ne olacaktı. Boğazı düğüm düğümdü. Gözyaşları oluk oluk akmaya başlamıştı. Gözleri karardığında düşündüğü şey bu acının hepsinden acı olduğuydu.
Arkadaşlar yeni bir hikayeye daha başladım. Ona da bir şans verirseniz çok sevinirim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖZLEM
Mehmet'ten
Kollarımın arasında yatan melek bana aitti. Benim helalimdi artık. Çok şükür aramızda düzelmişti. Onun her şeyini seviyordum gördüğüm ilk andan beri. Yıllarca içimdeki ateş söner diye beklesem de geçmemişti. Gördüğüm her an ondan uzak durmak için hep kalbini kırmıştım. Oysa içimde verdiğim savaş o kadar büyüktü ki. O abi derken kalbim hırçınlaşıyordu. O masum bakarken ben başka düşünüyordum. Ne kadar uzak durmaya çalışsam da çekilmekten geri duramıyordum. Onu ilk gördüğüm anda mühür gibi kalbime işlenmişti. Amerika'da olmasam bu durumun üstesinden nasıl gelirdim bilmiyorum. Oraya gitmek kaçışım olmuştu. Annemi üzeceğimi bile bile tatillerimi kısa tutmuştum özlediğim memleketimde.
Onu ne kadar sevdiğimi belli ediyordum ama ne zamandır sevdiğimden haberi yoktu. Bir gün bundan da elbette bahsedecektim, doğru zamanı bekliyordum. Ben onun masum bakışlarıyla kendimden geçerken, onu düşünmekten kaçmak, haram diye bakmamak bana öyle zor geliyordu ki. O büyürken çevresindeki çakallarda peşinden koşmayı sürdürmüştü. Babam, annem, ben onu korudukça herkesin dikkati meleğime kayıyordu. Girdiği her yerde dikkati çeken bir güzelliği vardı. Sadece güzel değildi, iyi huylu, sessiz, sakin bir yapısı vardı sevdiğimin. Her şeyi tartarak konuşur, kimsenin kalbini kırmak istemezdi. Yaşadığı acılar onu erken olgunlaştırmıştı. Annem, babam onu el üstünde tuttukça o daha bir mütevazi hale gelmişti. Onun yeşil gözleriyle etrafına yaydığı güzellik evimizi aydınlatmıştı.
Şimdi başı omzumun üzerinde bir kolu göğsümde yatıyordu yanımda. Ayaklarımız iç içeydi. Sevdiğim, meleğim, her şeyimdi o benim. Rabbime şükrediyordum her an ona kavuştuğum için. Onu gördüğüm ilk andan beri hayalini kurduğum evlilik gerçek olmuştu. Çok korkmuştum bir zamanlar ellerimden kayıp gidecek diye. Aksilik, huysuzluk, kıskançlık her kötü davranışıma maruz kalmıştı bu yüzden. Hayat çizgimiz babam ve annemin isteğiyle birleşirken hiç olmadığım kadar mutlu olmuştum. Onu çoğu zaman yok yere kırmıştım, bebeğimizi benim yaptığımız kaza yüzünden kaybetmiştik. Ancak o kazadan beri kafamdaki her şey netleşmiş, hiçbir duygunun sevgimin önüne geçmesine izin vermemem gerektiğini öğretmişti bana. Onu kendime çekerek daha sıkı sarılmıştım. Onun güzel kokusunu içime çekip, bir kez daha şükrettim Allah'a, onu bana nasip ettiği için.
Sabah ezanının yaklaştığını bildiğimden onu incitmeden göğsümden çekip yerine yatırmıştım. Onu bırakmak zor gelse de bugün Amerika yolcusuydum. Aklım onda kalacaktı. Daha yeni yeni toparlanmaya başlamıştı kırık kalbi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
