HEPSİNDEN ACI

45. BÖLÜM

İthaf👉❤️@selviyepalet

BABAMIN MEKTUBU

Gün ortasında yorgunlukla oturuyordum oturma odasında. Gece boyunca ikizler hiç uyumamışlardı. Diş çıkarmaya başladıklarından beri oldukça huysuz olmuşlardı.

Yengem odaya gelmesiyle

"Kızım, neden yukarı çıkıp birkaç saat dinlenmiyorsun? Ayakta duracak halin yok. Sana bir bardak da süt göndereceğim. Biraz yatağında yatıp dinlen."

"İkizler uyanabilir."

"Uyanmazlar kızım, kaç gündür perişan oldun. Geceleri de uyutmuyorlar. En azından gündüz dinlendirelim seni. Gerçi yeni birini de bulmamız şart oldu."

"Yenge, ben yeni birini istemiyorum."

"Olur mu kızım? Biz Nermin'le yeteri kadar yardımcı olamıyoruz. Birini bulmamız şart."

"Ben idare ederim."

"Anlıyorum; sen Emine'den beri korkar oldun. Bu sefer daha aklı başında birini bulacağız sen merak etme. Temizliğe gelen kızlardan birinin teyzesi varmış. 45 yaşındaymış. Pek bir ihtiyacı varmış çalışmaya. Onu çağırdım yarın. Birlikte konuşuruz. Gözümüz tutarsa alırız işe. Evi de yakınmış. Yatılı kalmasına da gerek yok. Dediğim gibi gözümüz tutarsa."

"Tamam yenge."

"Hadi kızım yukarı çıkıp dinlen."

"Peki yenge. Teşekkür ederim. Ama uyanınca haber verin."

"Pek uyanacaklarını sanmıyorum. Fena uykusuzlar. Onlar da uyurlar uzun müddet."

Minnetle yengeme gülümsemiştim. Uzun süreden beri bastırmaya çalıştığım anne özlemimi giderdiği için çok seviyordum onu.

Yukarı çıkarken yorgunluğum da had safhadaydı. Biraz dinlenmek gerçekten iyi gelecekti. Geceliğimi giyip  yatağa uzanacağım sırada sütüm de gelmişti. Nermin teyze sütü komidine bıraktığında teşekkür ederek gülümsemiştim.

"Uykuya dalmadan önce muhakkak iç kızım. Biraz beslenmen gerek. Günlerden beri doğru düzgün bir şey yemedin." diyerek çıkmıştı.

Yatakta oturup parlak sarı kupadaki sütü çabucak içmiştim. Sonrasında yatağa uzanıp, elimi yanağımın altına koyup uykuya dalmıştım.

Dudaklarımın üzerindeki titreşimlerle birdenbire uyanmıştım. Karşımda Mehmet'i gördüğüme şaşırsam da uyandığım anda kendimi hafif hissetmeye başlamıştım.

Gözlerimi açtığım anda gözleri parıldamaya başlamıştı.

"Himm, uyandın sonunda?"

"Niye erken geldin?"

"Erken gelmedim. Saat yedi."

"Ne! Yedi saattir uyuyorum."

Kahkahalarla gülmeye başlamıştı.

"Neden gülüyorsun ya?"

"Çok, çok tatlısın güzelim." Birden ciddileşerek devam etmişti. "Nefesimi kesecek kadar da güzel."

..............

"Hazırlan da aşağı inelim. Annemler bizi bekliyordur."

"Yengeme de çok ayıp oldu. Saatlerdir uyuyorum. Kim bilir ikizler ne eziyet vermiştir."

"Sakin ol, telaş edecek bir şey yok. İkizler de uzun süre uyumuş. Ben eve geldiğimde mamalarını yiyorlardı. Kucağıma aldığımda yeniden uykuya dalacak gibiydiler."