HEPSİNDEN ACI

35. BÖLÜM

ADIMLARINI DENK AL

👉❤️Bölüm ithafı @ZeynepSara9'a

Bembeyaz bir hastane odasında açmıştım yeniden gözümü. Yatakta arkama doğru sıçrayarak etrafıma bakmıştım. Mehmet, amcam,  yengem hepsi yanı başımdaydı.

"Bana ne oldu?"

Yengem: " Kızım merdivenlerden yuvarlandın, bayılmıştın, hemen hastaneye geldik" demişti ağlayarak.

"Neyiniz var? Anlamıyorum. Konuşmuyorsunuz ikiniz de. Üzüntüden dün gece gözüme uyku girmedi. Neler olduğunu bize de anlatın."

Amcam: "Kızım çekinme, söyle size ne oldu?Neden Bursa'ya gittin? Bizim bu hayta sana bir yanlış mı yaptı?"

Gözlerim dolmuştu ama; cevap verecek gücüm yoktu.

"Ömer nerede?"

"Evde, Nermin'e bıraktık onu".

"Amca çıkalım hastaneden, eve gidelim, ben iyiyim, benim hicbir şeyim yok."

"Tamam kızım sakin ol doktor birazdan gelir, izin verirse çıkarız."

Mehmet: "Baba; siz eve dönün.  Biz çıkar geliriz sonra."

Bu arada odaya giren doktora gözlerimiz çevrilmişti.

"Geçmiş olsun Zeynep Hanım. Tahlil sonuçlarınız çıktı. Korkulacak bir şey yok. Vücudunuzun genel muayenesinde de bir sorun çıkmadı. Ufak tefek zedelenmeler var. Bunlar için de krem yazacağım. Düzenli olarak sürersiniz. Ağrınız olursa dozajı düşük bir ağrı kesici yazdım. Onu kullanırsınız. Bir de kadın doğum uzmanımıza göründükten sonra çıkabilirsiniz."

Amcam: "Neden doktor bey kötü bir şey mi var?"

"Hayır, Zeynep hanımın kanında gebelik çıktı Kadın doğum uzmanımızın kontrolünden sonra;bir sorun yoksa taburcu olabilirsiniz." dedikten sonra çıkmıştı.

Duyduklarımla şaşkın bir şekilde bakakalmıştım. Herkes de benim gibiydi. Hepsinin gözleri bana çevrilmişti. Hiç tepki vermeden birbirimizin yüzüne bakıyorduk.

Bir süre sonra yengemin kıkırdamasıyla hepimiz kendimize gelmiştik.

"Allah'ım çok şükür, ikinci torun haberini de aldık. Bu kadar kötü bir günün böylesine güzel bir haberle bitmesine şükürler olsun."

Bu kadar erken hamile kalabildiğime şaşırmıştım. Emzirirken yeniden bir bebeğe hamile kalmak... Bebeğim daha çok küçüktü. Onu doyasıya emzirememiştim. Bu arada odaya giren hemşire

"Zeynep hanım, sizi almaya geldik, kadın doğum uzmanımız sizi bekliyor." dediğinde yataktan kalkarak hemşirenin yanına gitmiştim. Bu arada Mehmet de yanıma gelmiş, koluma girmişti. Kolumu tutması beni tiksindirse de amcam ve yengem için sesimi çıkarmamıştım.

Yengem "Hayırlı haberlerle gelin inşallah, bekliyoruz sizi."

Odadan çıkar çıkmaz, kolumu çekmiş, hemşirenin yanında ilerlemeye başlamıştım.

"Pınar hanım hastanede mi?"

"Evet, aslında bugün nöbeti yoktu ama; akşam saatlerinde doğum için geldi sizi bekliyor şimdi."

Kendi doktoruma muayene olacağımı bilmek sevindirmişti beni. Odadan içeri girer girmez
Pınar hanım:

"Zeynep hanım; hoş geldiniz hayırlı olsun, gebeliğiniz."

"Teşekkür ederim."

Yanına ilerlediğimde "Sedyeye alalım sizi, hemen ultrasonda bakalım."  der demez uzanmıştım sedyeye.