My Possessive Killer Boyfriend (COMPLETED)

Part 22

Nagulat ako sa pagbagsak ng isang bagay.

"Ms. Laxama, explain this."  Tinignan ko ang bagay na pabagsak niyang inilapag sa office table niya.

Isang kwintas.

"Bakit nasa iyo ito?" -naguguluhan kong tinignan si miss dahil sa sinabi niya.

A necklace? Ano namang alam ko dyan? Hindi naman ako mahilig sa alahas.

"I don't know what you're talking about miss." -sabi ko.

"Ito ang kwintas nang isa sa mga namatay na estudyante." Nanlamig ako sa sinabi niya.

W-What...

"At nakita ito sa upuan mo." Napatayo ako sa sinabi niya at hinampas ang table.

Nagulat siya sa ginawa ko.

Sht mei. I need to calm down but fvck!

"Hindi porket nasa upuan ko ay akin na. Siguro ay may naglagay lang nyan!" -hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses.

Naiinis ako dahil sa mga bagay na pilit ibinibintang sa akin.

Kian. Damn him.

"Stop yelling at me Ms. Laxama and show some respect!" -nanggagalaiting sambit ni miss.

Para akong natauhan sa sinabi niya kaya umupo nalang ulit ako at napayuko.

I'm just making it more complicated. "But I'm telling the truth miss. Wala akong kasalanan." -mahina kong usal.

"And then explain this." -sabay turo sa necklace na nakalagay sa plastic.

Pakiramdam ko ay tutulo nanaman ang luha ko. "I-I don't know about it, miss." -nauutal kong sabi.

I closed my fists. Kinakain ako ng galit.

Nadinig ko ang pagbuntong hininga ni miss. Ramdam ko.

Ramdam kong nauubusan na rin siya ng pasensya at paniniwala sa akin dahil sa mga bagay na lumalabas bilang ebidensya.

"You're the only suspect we have for now. At sa bawat araw na nadaan ay laging may ebidensya na lumalabas galing sayo."

Tumayo ako at hinawakan ang kamay ni miss.

"Please miss.. believe me."

Hindi ko na alam pa ang gagawin ko.

Hindi ito pwedeng makarating sa parents ko.

No.

"I want to believe you but-" Hindi ko siya pinatapos sa pagsasalita at mabilis na tinanggal ang pagkakahawak ng kamay ko sakanya.

Bakit ko pa kailangan magpakumbaba lagi? Wala namang magbabago. Hindi sila maniniwala sakin dahil sa mga lecheng ebidensya na yan! 

"WALA AKONG KASALANAN!" -I can't help myself but to shouted. I shouted because of too much anger.

Walang maniniwala sa akin.

"I said show some respect!" Napatayo na rin si miss.

But fvck!  I don't care.

Ipaglalaban ko ang totoo. "HINDI KAYO NANINIWALA SAKIN!" 

"Dahil may ebidensya laban sayo Ms. Laxama."

"Fvcking evidence!"

"Watch your words Ms. Laxama." Napapikit ako dahil sa labis na inis at pagka'irita.

Bumuntong hininga ako trying to calm myself. "I'll prove it to you na wala talaga akong kasalanan. I'll prove it to everyone. Mark my words."

That's the last thing I said before turning my back at her. Sinipa ko ang upuan na nasa gilid ko bago padabog na lumabas sa pesteng opisina na yun.

Sumandal ako sa pader at hindi ko na napigilan ang paghagulgol. Ganito pala ang pakiramdam kapag walang naniniwala sayo. Damn.

Ang hirap sarilinin.

"How was it?"  Inangat ko ang tingin ko upang makita ang tanong nagsalita.

Damn you kian!

Tinitigan ko siya ng masama pero nginitian niya lang ako. Itinaas ko ang kamay ko at sasampalin na sana siya ng masangggi niya ito. Napadaing ako sa sakit dahil sa higpit ng hawak niya sa may pulsuhan ko.

Hinila niya ako at inilapit ang mukha niya sa akin. 

"Alam mo kung ano ang gusto ko." He said at nagsimula nang maglakad paalis.

Pinunasan ko ang luha sa pisngi ko bago nagpasyang umalis na din. Argh! Walang kwenta.