My Possessive Killer Boyfriend (COMPLETED)

Part 16

Liwanag.

Yan ang bumungad sa akin pag'mulat ko ng mga mata ko. Ilang beses na ba nangyari sakin ito? Bakit parang paulit'ulit nalang?

"Mei?" -I heard a familiar voice. Lumingon ako sa kaliwa ko at nakita doon ang isang lalaking nakatayo sa may pintuan.

Lumapit ito sa akin at hinaplos ang pisngi ko. Hindi ko namamalayang tumutulo nanaman pala ang luha ko.

"Shhh. Everything is okay wife." -nakangiting sambit niya.

Tinulungan niya akong umupo. 

Nakaluhod siya sa harapan ko upang magka'pantay ang mukha namin. Nakangiti pa rin siya at hawak ang pisngi ko. Why you became like this xander?

Hindi ikaw yan...

Hindi ikaw ang xander na minahal ko.

I held his hand na nakahawak sa pisngi ko at unti'unti itong binaba. Tinitigan ko siya sa kanyang mata. 

"Can you do me a favor?" -seryoso kong sabi habang nakatingin lang ng diretso sa mga mata niya.

Hinigpitan niya ang hawak niya sa kamay ko. 

"Ofcourse wife. Anything."  Yumuko ako at tinignan ang kamay naming magkahawak.

Tumulo ang luha ko.

Iniangat ko ang ulo ko at muli siyang tinitigan habang patuloy ang daloy ng luha sa mga mata ko.

"Please... umalis ka na sa buhay ko."

Naramdaman ko ang pagluwag ng pagkakahawak niya hanggang sa tuluyan na itong nawala. Napawi ang ngiti sa labi niya at napuno ng lungkot at sakit ang mga mata niya.

Kailangan ko tong gawin. Even if it hurts the both of us.

I hope it'll work out. Para matapos na ang lahat. Sana...

"Wife..." -mahina niyang usal.

Nakatitig pa rin ako sakanya ng diretso. "You don't mean it.. don't you?" -nagbabaka sakaling sabi niya.

Xander...

Bakit ba ganito ito kahirap? Why are you making this hard for me?

Tumayo ako at nagsimula nang maglakad palabas. Kahit anong pakiusap ko hindi niya magagawang layuan ako. Kaya wala na akong magagawa, ako nalang ang lalayo.

I know I can.

I know.

I was about to walk outside when he grabbed my arm and pushed me to the wall.

He locked me up with his arms.

"Let me go xander." -kalmadong sabi ko.

Ayoko nang makipag'talo sakanya. Masyado nang marami ang nangyayari at ayoko ng dagdagan pa. Why can't he just fvcking let me damn go?

Bllsht.

"I said let me go!" -I shouted.

Tinignan niya ako ng may galit but at the same time ay may halong lungkot sa mga mata niya. 

"No. Hindi mo ako iiwan." -ma'awtoridad na sambit niya.

Nagulat ako sa tono ng pananalita niya dahil bumalik ito sa dati.

Tinulak ko siya pero walang nangyari.

"Just fvcking let me go!" -naiinis kong sabi.

Patuloy ko siyang tinutulak at pinaghahampas sa dibdib pero parang wala lang ito sakanya.

Goddammit!

"Please xander, please!" -nanghihina kong sambit.

I'm fvcking tired of his fvcking actions. Damn him. What the hell is happening to him? He even got worst!

Hinawakan niya ang mga kamay kong patuloy na sinusuntok ang dibdib niya. Kinuha niya iyon gamit ang isang kamay at itinaas upang isandal sa pader.

He kissed me.

Malalim ang halik niya at tila nilulunod ako nito. Patuloy akong nagwawala upang makaalis sa pagkakakulong niya but I can't! Masyado siyang malakas! He moved his other hand and started to undress me.

Nanlaki ang mata ko ginawa niya. Mas lalo akong nagwala.

Sht.  Anong ginagawa niya?

Naiiyak na ako habang pinipilit pa rin kumalas sa pagkakahawak niya sa kamay ko. Napatigil ako at nanghina nang makarinig ako ng pagkapunit ng damit. Tumigil ako sa pagiyak at hinayaan siya sa ginagawa niya. Wala na akong lakas.

Humagulgol na ako ng iyak dahil sa pagkawalan ng pagasa. Hindi ako makapaniwalang magagawa niya sa akin ito.

Hindi siya si xander. Hindi...

Tumigil siya sa paghalik sa akin at tinitigan ako. Bigla niyang sinuntok ang pader at likuran ko.

Hindi ko na nakayanan at napaupo na ako dahil sa sobrang pangangatog ng tuhod ko.

I'm scared.

Mabilis niyang hinubad ang jacket na suot niya at pinatong sa akin. Hindi ko mapigilan ang luha ko. Takot na takot ako.

"Wife.. I'm sorry. I didn't- fvck! What the hell is happening to me?" 

Tumayo siya at pinagsusuntok ang pader.

Napahawak ako sa labi ko nang may malasahan akong dugo dito. Tumingin ako sakanya at nakita kong may dugo ang kanyang kamao.

Gusto ko siyang palitan at gamutin ang sugat na iyon. Pero mas nangingibaw ang takot na nararamdaman ko.

Takot sakanya.

Lumapit siya sa akin kaya napaatras ako. Pilit niyang hinahaplos ang pisngi ko pero lumalayo ako. 

"Wife I'm sorry. I'm sorry." -paulit'ulit na sambit niya.

Patuloy lang ako sa pagatras at pagiling.

Xander...

Nanatili akong nakayuko kahit narinig ko ang malakas na pagkakabukas na pintuan. Halos hindi na ako makahinga sa labis na pagiyak.

Sumisikip ang dibdib ko.

"Stop it xander. Leave her alone for a while" 

Naramdaman ko ang paghawak sakin sa magkabilang braso at inalalayan ako para tumayo.

Hindi na umangal pa si xander at hinayaan ko na rin na dalhin ako kung saan ni kian.

Ayoko na rin naman doon.

Hindi ako makapaniwala sa nangyari. I really can't believe na magagawa iyon ni xander.

"Are you okay?" -napatingin ako kay kian nang magsalita siya.

Ang kaninang takot na nararamdaman ko ay napalitan ng poot at galit.

Mukha siyang nagulat sa ginawa ko at hindi niya ata iyon inaasahan. Tinitigan ko siya ng diretso sa mata. I know kulang pa yun.

"Kasalanan mo ang lahat."  I slapped him, again 

"You're the reason why xander became like that." and again, 

"I hope you'll die... now." -that's the last thing I said before turning my back at at him and left him dumbfounded.

I meant what I had just said.

At sana mangyari talaga.