My Possessive Killer Boyfriend (COMPLETED)

Part 14

"Wife..." Hmm.

"Wife.."  Someone's poking my cheeks.

"Please wife... wake up." Xander...

Parang biglang dumaan si flash sa utak ko at naalala ko ang lahat ng nangyari. Idinilat ko ang mga mata ko at hinihingal na napa'bangon. Inilibot ako ang paningin ko.

Nanginginig ako.

Natatakot ako.

"Mei." -biglang may yumakap sakin. At doon na ako humagulgol ng iyak.

"Mei.. I'm sorry. I'm sorry." -paulit'ulit na sabi niya habang hinahaplos ang likod ko.

Malapit na. Muntik na akong mamatay!

"A-Asan... P-Pano?" -nanginginig kong sambit.

Nandito pa rin ako sa audit. Pero wala na yung nga babae. Kaming dalawa lang ni xander ang nandito.

"Shhh. Masakit ba ang mga sugat mo?" -nagaalalang tanong niya.

Tinignan ko ang braso kong may hiwa at nakita kong may kapirasong tela na nakatali doon. Naramdaman ko ang kirot nang bahagya ko itong ginalaw.

Hinawakan ni xander ang pisngi ko. "I'm sorry wife. Hindi dapat ito nangyari sayo. Please forgive me.." Patuloy pa ring tumutulo ang mga luha sa mata ko.

I can't believe this!

Ang kaninang natatakot kong mga mata ay napalitan ng galit. Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa pisngi ko.

Gulat siyang tumingin sa akin na tila hindi makapaniwala. 

"Stop it xander. Let's stop this." 

Mukha siyang naguluhan sa sinabi ko.

Sigurado na ako. I want to stop it right now.

Kung dati ay takot lang ang nararamdam ko sa tuwing nakikita ko ang mga pinapatay nila, ngayon ay takot na takot na ako. Sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon. Hindi lang physically but also emotionally. Hindi mangyayari ito sakin kung hindi dahil sakanya.

It was all his fault!

Tinitigan ko siya sa mata. At binanggit ang mga katagang nagpabasag din sa puso ko.

I love you xander...

But this is all wrong.

"Let's break up." -mahina kong sambit.

Unti'unting bumagsak ang mga balikat niya. Para akong mauubusan ng hininga. Ginusto ko ito. Kaya kahit tila binabasag ang puso ko, kailangan kong panindigan ang sinabi ko.

Pilit siyang ngumiti at paulit'ulit na umiling. Hinawakan niya ang kamay ko. 

"No wife.. No.." -mahina niyang sabi.

Patuloy pa rin ang daloy ng luha sa pisngi ko.

"Nabibigla ka lang. C'mon, umalis na tayo dito para makapg'pahinga ka na." Hinawakan niya ang kamay ko at tinulungan tumayo.

Malakas kong binawi ang kamay ko sa pagkakahawak niya. 

"No I'm not. I'm serious xander. Let's break up." -medyo lumalakas na ang boses ko.

Niyakap niya ako ng mahigpit. 

"No wife! Hindi ako papayag. Hindi..." 

Inaalis ko ang pagkakayakal niya sakin at marahan kong siyang tinulak.

"Tigilan mo na ako xander! Gusto ko nang tumahimik ang buhay ko!" -hindi na ako makahinga. 

Hindi umaayon ang mga sinasabi ko sa sinisigaw ng puso ko.

"Wife.." Dumoble ang kirot sa puso ko nang makita ko ang luhang tumulo sa mga mata niya.

Xander..

Please don't make it hard for me.

"You killed a lot of people! You killed perry na bestfriend nung gumawa sakin neto! It's all your fault kaya ako nakakaranas ng ganito! I don't want to happen this anymore! Ayoko na xander. I don't want to be your girlfriend anymore! I don't want a killer boyfriend!" 

Para akong nauubusan ng hininga habang sinasabi ang mga yan.

Basag na basag na ang puso ko. Napapikit ang ng mariin after saying those fvcking lies.

I love you so damn much xander. Fvcking sht!

Grabe na ang hagulgol ko sa mga oras na'to. Napahawak ako sa dibdib ko dahil pakiramdam ko ay aatakihin ako sa puso.

"No wife.. No!" -lumapit siya sakin at yinakap ako ng mahigpit.

Pilit akong kumakalas.

"No.. Hindi yan totoo. You're just lying wife. Fvck!" -bumitaw siya sa pagkakayakap ang hinawakan ang magkabila kong pisngi.

Nasasaktan akong makita siyang lumuluha't nasasaktan din. 

"I love you wife. I fvcking love you so much and I know you feel same way too. Nabibigla ka lang." -sabi niya.

Ghad xander!

"Dahil ba to sa ginawa nung mga yun sayo?! Fvck wife! Humanda sila sakin! I will fvcking kill them. I will. Just don't leave me. I can't live without you." -patuloy ang patak ng luha niya.

Ngayon ko lang siya nakitang umiyak ng ganito. Hindi ko na kaya..

Kung hindi pa ako aalis dito ay baka bawiin ko lang din ang sinabi ko. I'm sorry xander. I'm sorry for this.

Tinulak ko siya at sinampal. Umalingawngaw ang tunog sa buong auditorium at tila namanhid ang kamay ko sa ginawa ko. Wala akong nakitang bakas ng sakit sa reaksyon niya. Tumingin siya muli sa akin at ngumiti.

Why xander? Pano mo pa nagagawang ngumiti gayong sobra ka ng nasasaktan sa ginagawa ko?

Bakit...

Bakit ba mahal na mahal mo ako?

"I love you wife. I... love you." -mahinang sambit niya at kasabay nun ang mga luhang patuloy na pumapatak mula sa mga mata niya.

I can feel his pain. Nakikita ko ang sakit sa mga mata niya. At parang trumiple pa ang sakit sa puso ko dahil sa mga katagang binanggit niya.

Hindi ko na kaya...

Tumakbo ako palabas audit. Hindi ko na nararamdaman ang sakit na dulot ng mga sugat ko. Mas nagingibabaw ang sakit sa puso ko. Tumigil ako sa pagtakbo at nanghihinang napasandal sa pader. Hindi ko na alam kung saan ako nakarating at wala na rin akong pakialam.

Napaupo ako at humagulgol ng iyak.

 Fvcking love.