Chapter 3

72 14 0
                                    

Η σερβιτόρα μας έφερε τις σοκολάτες [...]

"Λοιπόν Αυγή τι έχεις να πεις;" με ρώτησε η Μαρία

"Για ποιο πράγμα;" είπα προσπαθώντας να συγκεντρωθώ

"Μα καλά που είσαι χαμένη;" ρώτησε ο Παύλος

Και να ήμουν χαμένη. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ ενώ απέναντι μου υπήρχε ο Μάριος! Δεν με έκανε μόνο να ταξιδεύω αλλού αλλά και να ντρέπομαι...

"Συγγνώμη κάτι σκεφτόμουν" είπα και κοίταξα τον Μάριο ο οποίος χαμογέλαγε και κοίταγε το πάτωμα

"Εσύ και ο Μάριος" είπε η Τζένη γελώντας

"ΧΑΧΑ" γέλασα ειρωνικά

"Συγγνώμη αν σας το χαλάω αλλά πρέπει να φύγω" είπα καθώς κοίταξα το ρολόι

"Τα λέμε μετά" είπε η Τζένη και χαμογέλασε

Πήρα το λεωφορείο και γύρισα σπίτι. Έτρεξα κατευθείαν στο δωμάτιο μου και άνοιξα το κινητό μου. Μπήκα στο Instagram της Μαρίας για να βρω το προφίλ του Μάριου και να τον κάνω add.

Μετά από λίγα λεπτά τον βρήκα και του έκανα αίτημα. Ακόμα και η φωτογραφία προφίλ του ήταν πανέμορφη!

"Αυγή γύρισες;" με ρώτησε ο αδερφός μου

"Όχι είμαι ακόμα στο δρόμο, όταν γυρίσω θα σε ειδοποιήσω" είπα

"Πολύ έξυπνο" είπε ειρωνικά

"Μα και εσύ τι ρωτάς; Αφού με βλέπεις!" είπα

"Έχεις δίκιο" είπε και μου έκανε νόημα ότι φεύγει

*Ήχος κινητού*

"Ναι;" ρώτησα

"Έλα Αυγή" είπε η Τζένη

"Τι έγινε; Είσαι με τους υπόλοιπους;" ρώτησα

"Όχι δεν είμαι. Ρε τι έπαθες σήμερα;" ρώτησε

"Ρε δεν ξέρω! Ντρεπόμουν μπροστά στον Μάριο" απάντησα

"Μην νομίζεις και αυτός ντρεπόταν" είπε η Τζένη

"Τι εννοείς;" ρώτησα

"Όταν έφυγες ήταν τελείως διαφορετικός" απάντησε

"Σοβαρά;" είπα γεμάτη απορία

"Ναι σου λέω, καμία σχέση" είπε

"Μα γιατί;"

"Δεν ξέρω βρε Αυγή! Τέλος πάντων... Επειδή έχω μία δουλειά θα τα πούμε αύριο το πρωί στο σχολείο" είπε και έκλεισε το τηλέφωνο 

Έκανα κάτι και με ντρέπεται; Είπα κάτι λάθος; Ποτέ δεν θα καταλάβω πως σκέφτονται τα αγόρια...

Πήρα το κινητό μου και κάλεσα τον αριθμό της Μαρίας και αφού χτύπησε τρεις φορές το σήκωσε...

"Έλα Αυγή, ετοιμαζόμουν να σε πάρω!" είπε έκλπηκτη

"Τηλεπάθεια παιδί μου" απάντησα γελώντας

"Ρε τι έπαθες; Δεν μίλαγες καθόλου ενώ κανονικά δεν μας αφήνεις να σταυρώσουμε κουβέντα" είπε γελώντας η Μαρία

"Εμμ... Ντρεπόμουν" είπα

"Τον Μάριο;" ρώτησε

"Ναι δε ξέρω τι με έπιασε"

"Σου αρέσει!" είπε

"Όχι" απάντησα


The BoyTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang