Chapter 47

41 8 0
                                    

Μάριος POV

"Λοιπόν, χθες το απόγευμα πήγα να συναντήσω τον Παύλο, τον Πέτρο και τον Άλεξ με τους οποίους είχα κανονίσει να βγω βόλτα. Κατά τις 6 καθώς πήγαινα στο σπίτι του Παύλου, πέρασα από τον δρόμο που βρίσκεται το σπίτι του Κωνσταντίνου και τον ειδα να αγκαλιάζεται με κάποια. Επειδή δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το πρόσωπο της πήγα πιο κοντά και τους μίλησα" είπα

Flashback 

"Τι γίνεται Κωνσταντίνε; Κάνουμε υποσχέσεις και μετά τις ξεχνάμε;" είπα με έναν ειρωνικό τόνο

"Ποιο είναι το πρόβλημα σου;" με ρώτησε η Τζένη. Τι κάνει πάλι αυτή η ηλίθια εδώ; Αν το μάθει η Αυγή...έχει να γίνει χαμός!

"Καλά για σένα Τζένη μην μιλήσω άσε, ρε Κωνσταντίνε να σου κάνω μία ερώτηση;" είπα ξέροντας πως αυτό δεν θα καταλήξει καθόλου καλά

"Κάνε" είπε και απομακρύνθηκε από την Τζένη

"Αφού την Αυγή δεν την θες και κάνεις μ*******ς με όποια σου έρθει γιατί την βασανίζεις; Τώρα είσαι εδώ με την Τζένη που δεν κάνω καν τον κόπο να σχολιάσω. Τουλάχιστον την Αυγή δεν την έχεις ακουμπήσει" είπα με ένα χαμόγελο στα χείλη μου

"Υποθέτω δεν τα ξέρεις όλα και ναι είμαι εδώ με την Τζένη αυτό δεν σημαίνει πως κάνω κάτι άλλο μαζί της! Α και να σου πω μπορεί να μην την έχω φιλήσει αλλά μπορεί και να την έχω" είπε και τότε ήμουν σίγουρος. Θέλω να τον αρπάξω και να αρχισω να τον χτυπάω αλλά αυτό δεν είναι ότι καλύτερο γι αυτήν την στιγμή

"Μπορείς να την αφήσεις ήσυχη; Αφού όλη την ώρα είσαι με όποια να ναι! Τώρα σε έπιασα εγώ με την Τζένη, φατάζεσαι να ήταν στην θέση μου η Αυγή; Ξέρεις πόσο σε αγαπάει; Μπορεί να μην θέλω να το παραδεχτώ αλλά το ξέρω πως σε αγαπάει" είπα και τον κοίταξα με ένα άγριο βλέμμα

"Ξέρεις κάτι; Μην μιλάς! Εσύ έχεις κάνει χειρότερα! Μην ακούσω ότι της είπες τιποτα από αυτά γιατί αν ακούσω κάτι τέτοιο δεν ξέρω και γω τι θα γίνει" είπε και έπιασε την μπλούζα μου. Με απειλεί τώρα; Είναι τελειωμένος...

Εγώ τον έσπρωξα από κοντά μου και πήγα να φύγω. Αουτσ ο βλάκας με χτύπησε στο πρόσωπο. Νιώθω το κεφάλι μου να βαρένει, με όλη την δύναμη μου το ανταπέδωσα την μπουνια...

Συνεχίσαμε και οι δύο. Στο τέλος του καυγά το μάτι μου ήταν κατάμαυρο και πρησμένω, τα χέρια μου γεμάτα μελανιές και τα χείλη μου είχαν γεμίσει με αίμα... Ποο τι θα κάνω τώρα; Πως θα γυρίσω σπίτι σε αυτήν την κατάσταση

"Που νομίζεις ότι πηγαίνεις;" με ρώτησε

"Όπου θέλω δεν σου φτάνει που με έκανες σαν τα μούτρα σου μου ζητάς και τα ρεστα;" είπα και πήρα τον Παύλο [...]

Ύστερα από μερικά λεπτά τα αγόρια εμφανίστηκαν και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε στο σπίτι του Παύλου όπου και με περιποιήθηκαν- μου σκούπισαν τα αίματα και καλύψαμε όσο μπορούσαμε τις μελανιές.

"Ρε σας παρακαλώ μην πείτε τίποτα στην Αυγή" τους παρακάλεσα

"Γιατί δεν θες να τον ξεγράψει τον βλάκα;" είπε ο Παύλος αγριεμένος

"Θέλω αλλά όχι γι αυτόν τον λόγο θέλω να το καταλάβει μόνη της" είπα και αρχίσαμε να συζητάμε διάφορα θέματα

End of flashback


The BoyTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang