Σηκώθηκα και έτρεξα στο δωμάτιο του Κωνσταντίνου για να του πω ότι πρέπει να φύγουμε. Εκείνος είχε να βγει με τους φίλους του ενώ εγώ να πάω στο συμβούλιο...
"Καλημέρα" είπα και τον κοίταξα στα μάτια. Εκείνος με κοίταξε γλυκά με τα γαλάζια μάτια του και με αγκάλιασε με το γυμνό του σώμα (δεν φόραγε μπλούζα).
"Καλημέρα" είπε και σηκώθηκε όρθιος βάζοντας την μπλούζα του
"Πρέπει να φύγω, πέρασε η ώρα" είπα καθώς βγήκαμε μαζί από το ξενώνα
"Και εγώ, θες να σε πάω μέχρι το σπίτι του σιχαμένου;" είπε και γέλασε, γέλασα και εγώ
"Θα πάω μόνη μου, τα λέμε το απόγευμα" είπα και τον αγκάλιασα
"Τα λέμε" είπε και με φίλησε στο μάγουλο
Πήρα το λεωφορείο για το σπίτι του Μάριου. Είχα καιρό να πάω σπίτι του και ομολογώ πως από την τελευταία φορά δεν έχω και τις καλύτερες αναμνήσεις...
Μπήκα στο λεωφορείο και έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου [...] Ύστερα από μερικά λεπτά έφτασα στο σπίτι του και χτύπησα την πόρτα. Εκείνος μου άνοιξε την πόρτα και μου είπε να περάσω μέσα...
"Γεια..." είπα και κοίταξα την Ελένη η οποία καθόταν μαζί με την Τζένη στον ένα καναπέ. Εγώ κάθισα μαζί με την Μαρία στον άλλο καναπέ και λίγο πιο δίπλα ο Μάριος.
"Ρε είναι τόσο καλός" είπα στην Μαρία για τον Κωνσταντίνο
"Πρόσεξε μην πάθει τίποτα από την καλοσύνη του" είπε ο Μάριος και με κοίταξε στα μάτια
"Εσυ πρόσεξε μην πάθεις τίποτα από τον εγωισμό σου. Άφησε τον ήσυχο" είπα υποστηρίζοντας τον φίλο μου
"Αυτό εννοώ ρε Αυγή" είπε και σηκώθηκε για να ανοίξει την πόρτα.
Μεσα στο δωμάτιο μπήκε ο Πέτρος και ο Πάυλος. Κάθισαμε όλοι σε έναν κύκλο και αρχίσαμε να μιλάμε ο ένας στον άλλο για τα προβλήματα μας, ήμουν σίγουρη ότι κάτι θα γινόταν...
"Αυγή ξεκινάς" είπε ο Μαριος και με κοίταξε
"Λοιπόν έχω πρόβλημα με την Τζενη. Συγγνώμη Τζένη μου αλλά το χεις καταλάβει και έχω βαρεθεί να σας βοηθάω όλους και για ανταλαγμα να πληγώνομαι. Ειλικρινά αν ήθελα να τα βρω με τα άτομα που έχω τσακωθεί θα το έκανα αλλά παιδιά δεν θέλω" είπα και σηκώθηκα όρθια έτοιμη να φύγω
"Που πας;" με ρώτησε ο Μάριος και ακούμπησε τον ώμο μου
"Όπου γουστάρω" είπα και έβγαλα το χέρι του από τον ώμο μου. Πριν προλαβω να κατευθυνθώ προς την πόρτα με έχει πιάσει από το χέρι και με πηγαίνει στο δωμάτιο του...Όχι πάλι!
Μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο και εκείνος φώναξε στα παιδιά πως κατεβαίνουμε σε πέντε. Τότε, έκλεισε την πόρτα και την κλείδωσε. Τι σκέφτεται;
"Τι κάνουμε εδώ;" ρώτησα και είδα τις φλόγες στα μάτια του
"Ρε Αυγή ξέρεις πως νιώθω! Γιατί με αποφεύγεις;" είπε και κοίταξε το πάτωμα
"Όταν το έκανες εσύ ήταν καλά;" ρώτησα θυμωμένη
"Εγώ είχα λόγο" φώναξε
"Και εγώ έχω λόγο αγόρι μου" φώναξα και τον κοίταξα αγριεμένη
"Τι λόγο έχεις εσύ;" με ρώτησε πιο σιγά
"Ότι δεν θέλω να ξαναπληγωθώ, ευτυχώς βρήκα τον Κωνστ..." δεν με άφησε να τελειώσω
"Ναι μωρέ κάτσε με το αγόρι που έχει κάνει φάση με όλο το σχολείο" είπε κρατώντας σφυχτά το δεξί μου χέρι
"Γιατί λες ψέματα; Αυτός δεν είσαι σαν και σένα" είπα επεξεργάζοντας τις πληροφορίες στο μυαλό μου
Μα γιατί να μου πει ψέματα ο Κωνσταντίνος; Γιατί να κρύψει την αλήθεια; Και γιατί ο Μάριος κάνει έτσι τώρα;
"Και τι είμαι εγώ;" είπε απαντώντας μόνο στο δεύτερο μέρος της ερώτησης
"Ένας βλάκας" είπα και πήγα να φύγω τραβώντας το χέρι μου.
"Ένας βλάκας θα έκανε κάτι τέτοιο;" με ρώτησε και με φίλησε κολλώντας με επάνω στον τοίχο. Τα χείλη του πάνω στα δικά μου και τα χέρια του να σφύγκουν τα δικά μου για να μην φύγω...
Μάριος POV
Δεν κρατιόμουν άλλο. Έπρεπε να κάνω κάτι!
"Μην φύγεις" είπα καθώς εκείνη έφυγε από κοντα μου
"Άσε με" είπε, ξεκλείδωσε την πόρτα και έφυγε τρέχοντας από την εξώπορτα
Πάλι σε αυτόν θα πάει, χάλια τα έκανα πάλι!!!
YOU ARE READING
The Boy
Teen Fiction"Όχι, Αυγή, αλήθεια σου λέω δεν θέλω να βρίσκεσαι κοντά μου εντάξει; ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ! Αποδέξου το να τελειώνουμε" είπε και πήγε να φύγει. Δεν τελείωσε ακόμη αυτό. "Μάριε θα έρθεις, θες δεν θες!" είπα τραβώντας τον από το χέρι στο δωμάτιο του Παύλου ...
