"Πας καλά αγόρι μου;" ρώτησα και κοίταξα τον Κωσταντίνο ο οποίος φαινόταν τρομερά νευριασμένος και ενοχλημένος από το θάρρος του Μάριου
"Ναι ή οχι;" με ρώτησε με ένα ειωνικό και χαλαρό ύφος
"ΌΧΙ" είπα και σηκώθηκα όρθια
Χωρίς να πει τίποτα πλησίασε και με φίλησε. Δεν τον ένοιαζε καν το γεγονός ότι όλοι μας κοίταγαν και το γεγονός ότι είμαστε τσακωμένοι. Τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά μου με πάθος και με έκανε να νιώθω τόσο υπέροχα, πράγμα που δεν έπρεπε να δείξω!
Παρόλο το ότι τον χτύπαγα στο στήθος καθόλη την διάρκεια του φιλιού εκείνος δεν έλεγε να με αφήσει ήσυχη... Ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα με άφησε και εκεί ήταν η στιγμή που άρχισε ο τσακωμός
"Παθιασμένο φιλί" μου ψιθύρισε ειρωνικά στο αυτί και απομακρύνθηκε
"Τι ήταν αυτό;" τον ρώτησα
"Δεν χάνω ποτέ στο θάρρος ή αλήθεια" είπε και χαμογέλασε. Είπα να μην συνεχίσω, γι αυτό κάθισα δίπλα στον Κωσταντίνο και συνέχισα το παιχνίδι
"Κωσταντίνε θάρρος ή αλήθεια;" ρώτησα και του χαμογέλασα τρυφερά
"Θάρρος" είπε και με κοίταξε με τα γαλανά του μάτια
"Έχεις το θάρρος να..." είπα και κοίταξα την Μαρία μήπως και μπορούσε να μου δώσει μία ιδέα
"Να μας πεις την χειρότερη ανάμνηση που έχεις από κάποιον φίλο σου;" είπε η Μαρία και εγώ με ένα γλυκό βλέμμα την ευχαρίστησα
"Ήταν ένα αγόρι το οποιο ήταν διπρόσωπο και όχι μόνο μου έκλεψε την παρέα αλλά και την κοπέλα που μου άρεσε" είπε και εγώ τον κοίταξα στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβω ποιον εννοούσε
"Αωω" είπα και τον αγκάλιασα, εκείνος μου χαμογέλασε και με φίλησε στο μέτωπο κάνοντας τους υπόλοιπους να μας κοιτάνε
"Εμείς πρέπει να φύγουμε" ειπα και σηκωθηκαμε όρθιοι
"Γιατί από τόσο νωρίς;" ρώτησε ο Μάριος
"Γιατί μπορούμε..." ειπα και τον κοίταξα με ένα ειρωνικό χαμόγελό
"Αυγή..." είπε η Τζένη και με ακούμπησε στον ώμο
"Εσύ να με αφήσεις ήσυχη και να προσέξεις τον φίλο σου γιατί αν με ξαναγγίξει θα γίνει χαμός. Και όσο για εμάς τις δύο ΤΕΡΜΑ! Βαρέθηκα να σε βοηθάω και εσύ να με πληγώνεις" ειπα στην Τζένη βγάζοντας το χέρι της από πάνω μου
Οι υπόλοιποι με κοίταγαν περίεργα, ακόμα και η Μαρία! Ο Παύλος ήταν ο μόνος που κατάλαβε πόσο πληγωμένη και μπερδεμένη ήμουν!
"Πάμε" ψιθύρισα στο αυτί του Κωσταντινου ο οποίος κράτησε το χέρι μου την ώρα που βγαίναμε από το δωμάτιο προκαλώντας σχόλια από τους υπόλοιπους
Γυρίσαμε σπίτι μου και του εδωσα περισσότερες πληροφορίες γι αυτό που έγινε πριν... Αφού είχε περάσει η ώρα βγήκαμε από το σπίτι και συναντηθήκαμε με τους φίλους του σε μία καφετέρια
"Γεια" ειπε ένα αγόρι. Ήταν ψηλός με μαύρα μαλλιά και καστανά μάτια, γενικά όλα τα αγόρια της παρέας του Κωσταντίνου είναι κάπως έτσι...
"Γεια" είπε ο Κωσταντίνος και κάθισε δίπλα μου
Αφού γνωρίστηκα με τα παιδιά ήρθαν και δύο κορίτσια...Η μία ήταν άγνωστη αλλά η άλλη ήταν η ΕΛΕΝΗ!
"Κωσταντίνε τι κάνει η Ελένη εδώ;" δεν είχα τσακωθεί μαζί της απλά δεν ήξερα πως τπυς γνώριζε και από που, ποτέ δεν μας είχε μιλήσει γι αυτούς
"Ακούω ξέρεις" είπε η Ελένη η οποία μου χαμογέλασε και με αγκάλιασε
"Τι κανεις;" είπα και της ξαναχαμογέλασα
"Καλά πως και από τα μέρη μας;" με ρώτησε
"Ο Κωσταντίνος μου είπε να έρθω" ειπα και του χαμογέλασα
"Ρε συ σόρρυ που δεν ήρθα στα συμβούλια απλά δεν ήθελα να δω τον Άλεξ" είπε και εγώ της έκλεισα το μάτι
"Λοιπόν Αυγή, πόσο καιρό είστε μαζί με τον Κωσταντίνο;" με ρώτησε ένα από τα αγόρια (Γιάννης)
"Δεν είμαστε μαζί, φίλοι είμστε" είπα και κοίταξα τον Κωσταντίνο ο οποίος φαινόταν τόσο ντροπαλός όσο εγώ
"Άλλο θέμα" είπε ο Κωσταντίνος και μου χαμογέλασε
"Ρε όντως τώρα έχεις τον Κωσταντίνο στην παρέα σου και σου αρέσει ο Αλεξ;" είπα έκπληκτη και φυσικά ψιθυριστά
"Κοίτα, όσο γι αυτό το θέμα..." είπε και ο Γιάννης την σταμάτησε
"Ποιος είναι μέσα για σινεμά;" ρώτησε
ESTÁS LEYENDO
The Boy
Novela Juvenil"Όχι, Αυγή, αλήθεια σου λέω δεν θέλω να βρίσκεσαι κοντά μου εντάξει; ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ! Αποδέξου το να τελειώνουμε" είπε και πήγε να φύγει. Δεν τελείωσε ακόμη αυτό. "Μάριε θα έρθεις, θες δεν θες!" είπα τραβώντας τον από το χέρι στο δωμάτιο του Παύλου ...
