Chapter 9

60 12 0
                                    

Από την ώρα που μπήκαν τα κορίτσια δεν σταμάτησαν ούτε για λίγα δευτερόλεπτα να λένε για το πόσο τέλεια θα περάσουμε σήμερα, ειλικρινά με είχαν ζαλίσει! Ύστερα από δέκα λεπτά πονοκέφαλου από τα λόγια των κοριτσιών χτύπησε ττο κοδούνι. Η Ελένη και εγώ τρέξαμε στην πόρτα και περιμέναμε τα αγόρια να ανεβούν τις σκάλες...

"Χρόνια πολλά!" είπε ο Πέτρος και πήρε την Ελένη αγκαλιά

"Τι κάνεις;" με ρώτησε ο Πέτρος και με πήρε επίσης αγκαλιά

"Καλά..." είπα και σταμάτησα να μιλάω όταν είδα τον Μάριο να μπαίνει μέσα στο σπίτι

"Χρόνια πολλά Ελένη" είπε ο Μάριος και την αγκάλιασε

"Ευχαριστώ!" είπε εκείνη με ένα χαμόγελο στα χείλη και πήγε στο δωμάτιο της να αφήσει τα δώρα που της έφεραν τα αγόρια

"Γεια Μάριε" είπα και τον πλησίασα... Δεν το πιστεύω πως του μίλησα! Άρχισα να αγχώνομαι πολύ εκείνη την στιγμή και να νιώθω περίεργα.

"Επ! Τι κάνεις Αυγή;" με ρώτησε με ένα ντροπαλό αλλά γοητευτικό ύφος

"Καλά εσύ;" ρώτησα και κοίταξα τα κορίτσια που βρισκόντουσαν λίγο πιο πίσω από τον Μάριο και μου έκαναν νοήματα. Τους έκανα νόημα να σταματήσουν αλλά αυτές συνέχισαν, οπότε αποφάσισα να τις αγνοήσω

"Καλά" είπε και χαμογέλασε... Αχ αυτό το χαμόγελο!! Είναι τόσο γλυκός όταν χαμογελάει!

"Χ..χαίρομαι" είπα με κοκκινισμένα μάγουλα αφού συνηδητοποίησα ότι κατάλαβε ότι τον χάζευα τόση ώρα

"Έγινε κάτι;" με ρώτησε

"Όχι όχι... απλά τα κορίτσια κάνουν βλακείες...τίποτα σπουδαίο" είπα και χαμογέλασα

Μάριος POV

Είναι τόσο όμορφη όταν χαμογελάει. Δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω πως έχουμε μία κανονική συζήτηση αυτή ν την στιγμή, νομιζω ότι έχω αρχίσει να κοκκινίζω από ντροπή... Όταν με κοιτάει στα μάτια με τρελαίνει... Ελπίζω να μην έχει καταλάβει ότι μου αρέσει γιατί αν το έχει καταλάβει... σκούρα τα πράγματα... !

Και αυτή φαίνεται να ντρέπεται, όχι τόσο όσο εγώ αλλά ντρέπεται. Μακάρι να μπορούσα να της πω πως νιώθω, να της πω ότι από την πρώτη στοιγμή που την είδα στην τάξη της μου αρέσει αλλά σίγουρα κάτι παίζεται με τον Πέτρο όλη την ώρα είναι μαζί. Ακόμα και να μην αρέσει στην Αυγή ο Πέτρος,  εκείνου του αρέσει σίγουρα αφού κάθε φορά που είμαστε μαζί λέει για εκείνη!

Νομίζω έχει αρχίσει να καταλαβαίνει οτί τόση ώρα σκέφτομαι κάτι αλλά μακάρι να μην έχει καταλάβει τι σκέφτομαι. Φίλε μου χαμογελάει και δεν αντέχω...

"Γιουχου; Είσαι εδώ;" με ρώτησε κουνώντας το χέρι της μπροστά από το πρόσωπο μου

"Ναι απλά αφαιρέθηκα" είπα και την χαιρέτησα.

Πλησίασα τα αγόρια που καθόντουσαν μαζί με την Τζένη και την Μαρία σε έναν από τους καναπέδες...

Αυγή POV

Μα καλά τόσο αδιάφορη του είμαι που ούτε ακούει τι λέω τόση ώρα; Εκείνος έφυγε και πήγε να καθίσει μαζί με τους υπόλοιπους ενώ εγώ και η Ελένη κανονίζαμε την μουσική.

"Άντε παιδί μου βάλε κάτι!" είπα και την σκούντηξα

"Περίμενε" είπεκαι μου χαμογέλασε. "Ορίστε" είπε και πάτησε το play...

"Σηκωθείτε!" φώναξα και έκανα νόημα σε όλους να σηκωθούν να χορέψουν

Η Τζένη άρχισε να χορεύει με τον Παύλο ενώ η Μαρία είχε καθίσει σε μία πολυθρόνα και τους κοίταγε που χόρευαν. Αποφάσισα να την πλησιάσω γιατί δε ήθελα να νιώθει άσχημα έτσι κι αλλιώς το ότι χόρευαν μαζί δεν σημαίνει τίποτα!

"Γιατί δεν χορεύεις;" της ψιθύρισα στο αυτί για να μην ακούσουν οι άλλοι. Βασικά λίγο δύσκολο να ακούσουν αφού η μουσική ήταν τουλάχιστον στο 50...

"Δεν βλέπεις;" είπε η Μαρία και τους έδειξε

"Έλα ρε σιγά αυτό δεν σημαίνει κάτι!" είπα και της έκλεισα το μάτι

"Ναι σιγά" είπε με κατεβασμένα μούτρα

"Σου έχω πει ποτέ ψέματα;" ρώτησα

"Όχι" είπε και χαμογέλασε

"Τότε πάμε να χορέψουμε. Λοιπόν αν θες χόρεψε με τον Μάριο δεν έχω πρόβλημα" είπα και της χαμογέλασα

"Σίγουρα ρε;" με ρώτησε

"Ναι καλέ σιγά έτσι κι αλλιώς δεν τολμάω να τον πλησιάσω" είπα γελώντας

"Πέτρο!" φώναξα και τον πλησίασα

The BoyМесто, где живут истории. Откройте их для себя