"Αυγή φύγε" είπε ο Κωνσταντίνος και με πλησίασε
"Μην τολμήσεις και την ακουμπήσεις! Με ακούς;" είπε ο Μάριος και μπορούσα να πω ότι ακουγόταν περισσότερο αναστατομένος παρά θυμωμένος
"Μην μου λες τι θα κάνω" είπε και με αγκάλιασε. Εγώ τον έσπρωξα και στάθηκα ανάμεσα τους. Τι τρέχει εδώ πέρα; Γιατί τσακώνονται;
"Παιδιά τι έγινε;" ρώτησε η Μαρία μαζί με την Παύλο
"Πες του να της πει, τώρα!" είπε ο Μάριος και έκανε νόημα στην Τζένη να πλησιάσει
"Τι να μου πει; Κωνσταντίνε εξηγήσου" είπε και τον κοίταξα στα μάτια
Την στιγμή που με πλησίασε ήρθε στο μυαλό μου η υπόσχεση του ότι δεν θα με πληγώσει ξανά. Είμαι σίγουρη πως αυτήν την στιγμή θα αρχίσω να κλαίω, πρέπει όμως να ακούσω...
"Αυγή, υποσχέσου μου ότι θα κάνεις το σωστό..." είπε ο Κωνσταντίνος και έπιασε το χέρι μου, εγώ πάγωσα περιμένοντας την απάντηση του
"Πες μου επιτέλους" φώναξα
"Θυμάσαι την μέρα που σε πλησίασα; Την επόμενη ακριβώς μέρα άρχισα να μιλάω με την Τζένη και από τότε μέχρι την μέρα που σε φίλησα εγώ και η Τζένη κάναμε φάσεις..." είπε και δεν τον άφησα να τελειώσει
"ΤΖΕΝΗ;" είπα και την κοίταξα
"Ώστε την φίλησες; Τι σου ειπα; Σου ειπα να μείνεις μακριά της και να μην την ξαναπλησιάσεις" είπε ο Μάριος και τον έσπρωξε
"Ηρεμια, συνέχισε" είπα με σπασμένη φωνή έτοιμη να βάλω τα κλάμματα
"Όλοι ήξεραν ότι εγώ και η Τζένη κάναμε φάσεις και τους είχα πει να μην σου αναφαίρουν τίποτα γιατί...γιατί..." είπε και με κοίταξε στα μάτια
Γύρισα και είδα όλη την παρέα να με κοιταζει, τους κοίταξα με ένα απειλητικό βλέμμα και μετά γύρισα στον Κωνσταντίνο
"ΓΙΑΤΙ;" είπα και τον κοίταξα τραβώντας το χέρι μου από το δικό του
"Επειδή εσύ δεν είσαι μόνο ένα κορίτσι που θέλω να φιλήσω και τέρμα. Όταν είμαι γύρω σου ξεχνάω τα πάντα" είπε και πήγε να με πλησιάσει
"Και γιατί πλακωθήκατε Μάριε;" ρώτησα
"Επειδή τους είδα να φιλιούνται και του είπα πως έτσι δεν κρατάει την υπόσχεση του. Δεν θέλω να σε βλέπω να κλαις" είπε ο Μάριος και με πλησίασε
Κωνσταντίνος POV
"Πως μπόρεσες να μου παίξεις τον καλό όταν το μόνο που ήθελες ήταν να νιώσεις καλύτερα με το κατόρθωμα σου;" είπε και με έσπρωξε. Κάτι μέσα μου εσπασε. Είναι τόσο καλή και απορώ που δεν έχει φύγει ακόμα.
Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά που την πλησίασα στο μυαλό μου είχα να κανονίσω να βγω μαζί της για να την φιλήσω αλλά δεν τα κατάφερα. Ήθελα πάρα πολύ να την φιλήσω αλλά από την μέρα που παίξαμε μπουκάλα κατάλαβα ότι δεν ήταν ένα από κορίτσι αλλά φίλη μου και κυριότερα η μικρή μου...
Ξέρω ότι δεν έπρεπε να το κρατήσω αυτό με την Τζένη ήταν ένας ενθουσιασμός που με τον καιρό άρχισα να ξεπερνάω...
"Αυγή σοβαρά σου μιλάω σε θέλω μαζί μου" είπα και την κοίταξα
Αυγής POV
"Κωνσταντίνε και Τζένη έτσι και σας δω να με πλησιάζετε να ξέρετε πως θα γίνει χαμός. Και Τζένη ξέρεις κάτι το γεγονός ότι δεν βρίζω δεν σημαίνει ότι δε σκέφτομαι άσχημα πράγματα για σένα" είπα και γύρισα στον Μάριο
"Θες να φύγουμε;" με ρώτησε
"Θα πάρουμε το λεωφορείο για το σπίτι μου" είπα και κατευθύνθηκα προς την πόρτα [...]
Πριν μπούμε μέσα στο σπίτι προσπάθησα να σκουπίσω τα μάτια μου για να μην φανεί το πόσο έκλαιγα...Αλλά όλα μάταια! Αποφασίσαμε με τον Μάριο να μείνουμε έξω από το σπίτι στα σκαλιά της πολυκατοικίας να συζητήσουμε μέχρι να χαλαρώσω λίγο
"Πως έφτασες σε αυτήν την κατάσταση;" ρώτησα και του έδειξα το πρόσωπο του και τα χερια του
"Είσαι σίγουρη πως θες να μάθεις;" με ρώτησε
"Είμαι σίγουρη απλά πρώτα θέλω να κάνω πολύ κάτι!" είπα και τον αγκάλιασα. Μείναμε έτσι για μερικά λεπτά και μετά τον αφησα να μου πει
"Άκου..." είπε
YOU ARE READING
The Boy
Teen Fiction"Όχι, Αυγή, αλήθεια σου λέω δεν θέλω να βρίσκεσαι κοντά μου εντάξει; ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ! Αποδέξου το να τελειώνουμε" είπε και πήγε να φύγει. Δεν τελείωσε ακόμη αυτό. "Μάριε θα έρθεις, θες δεν θες!" είπα τραβώντας τον από το χέρι στο δωμάτιο του Παύλου ...
