Chapter 23 {the truth}

49 9 0
                                    

Αυγής POV

Σηκώθηκα το πρωί με κατακόκκινα μάτια αφού όλο το βράδυ έκλαιγα. Πως μπόρεσε να το κάνει αυτό; Πως μπόρεσε να πει ένα τόσο μεγάλο ψέμα;

"Αυγή είσαι καλά;" είπε μία γυναικία φωνή. Και ναι αυτή είναι η μητέρα του Μάριου

"Καλά είμαι περίμενετε λίγο" είπα και έτρεξα στο μπάνιο που είναι συνδεδεμένο με τον ξενώνα

Έριξα νερό στο πρόσωπο μου και φόρεσα το παντελόνι μου το οποίο και είχα βγάλει το βράδυ για να κοιμηθώ...

Έτρεξα και άνοιξα την πόρτα και κατέβηκα στην κουζίνα με την μητέρα του Μάριου

"Καλημέρα" είπα πήρα την τσάντα απο την καρέκλα του τραπεζιού. Ο Μάριος καθόταν απέναντι μου, αλλά δεν μίλησε δεν έκανε καν τον κόπο να με κοιτάξει...

"Μαρίε μίλα στην Αυγή μην είσαι αγενής" είπε η μητέρα του και τον κοίταξε στα μάτια

"Δεν πειράζει, μην τον αναγκάζετε να κάνει κάτι που δεν θέλει" είπα και αποχαιρέτησα την μητέρα του

Έφυγα, δεν άντεχα να βρίσκομαι εκεί...Θυμάμαι τα χθεσινά και μου έρχεται να ξεσπάσω σε κάθε άγνωστο που πετυχαίνω στον δρόμο!

Πήρα το λεωφορείο και έφτασα στο σχολείο, όταν μπήκα μέσα βρήκα την Μαρία, την Τζένη και τον Παύλο να κάθονται στο συνηθισμένο παγκάκι

"Καλημέρα λέει ο κόσμος" είπε η Μαρία καθώς κάθισα δίπλα στον Παύλο

"Δεν είναι καλή η μέρα" είπα και έβαλα τα κλάμματα

"Γιατί κλαις;" είπε και με αγκάλιασε ο Παύλος

"Να ρωτήσεις τον βλάκα που μόλις μπήκε στο σχολείο" είπα και όλοι κοίταξαν την πόρτα. Φυσικά και ήταν ο Μάριος! Έφυγα από το παγκάκι και πήγα στο απέναντι, τα κορίτσια ήρθαν μαζί μου ενώ ο Παύλος έμεινε και μίλαγε με τον Μάριο..

Μάριος POV

"Τι της έκανες πάλι ρε;" με ρώτησε ο Παύλος δείχνοντας την απογοήτευση του

"Της είπα ότι την κορόιδευα όλο αυτόν τον καιρό" είπα περιμένοντας να ακούσω κήρυγμα

"Πας καλά; Είσαι ηλίθιος;" είπε κοιτώντας με, με γουρλωμένα μάτια

"Ρε σήμερα με αυτό που θα πεις στην Μαρία θα γίνει χαμός! Θα έχει να ανησυχεί για τις φίλες της! Δεν θέλω να έχει και εμένα στο κεφάλι της" είπα και την κοίταξα, καθόταν στο απέναντι παγκάκι και μίλαγε με τα κορίτσια. Δεν χαμογέλαγε όπως συνήθως, είχε σκυμμένο το κεφάλι και κοίταγε το πάτωμα...

"Έχεις δικιο αλλά ρε θες να την βλέπεις να κλαίει; Δεν ξέρω αν σου αρέσει αυτό που βλέπεις αλλά εγώ δεν αντέχω να την βλέπω έτσι! Είναι φίλη μου από πέρσι και με έχει βοηθήσει..." είπε ο Παύλος και με άφησε με ανοιχτό το στόμα

"Ρε γιουχου είναι και ο Πέτρος!" είπα και είδα τον Παύλο ο οποίος με κοίταγε με ένα περίεργο βλέμμα σαν να ήθελε να μου πει κάτι

"Που είμαι εγώ;" ρώτησε ο Πέτρος και κάθισε δίπλα μου

"Τίποτα τίποτα, απλά λέγαμε..."

The BoyWhere stories live. Discover now