"Αυγή μπορώ να σου μιλήσω" είπε ο Μάριος και ακούμπησε τον ώμο μου. Ξέρω πως δεν πρέπει αλλά θέλω να τον ακούσω. Μετά όμως αν τον αφήσω να μου μιλήσει θα πρέπει να αφήσω και τον Κωνσταντίνο πράγμα που δεν θέλω
"Μάριε σε παρακαλώ φύγε" είπα περιμένοντας να φύγει
"Ρε Αυγή έχω μετανιώσει για ότι είπα και θα έπρεπε να το έχεις καταλάβει πως αυτά τώρα δεν ισχύουν! Τίποτα από όλα αυτά! Δεν σε κοροιδεύω, αν δεν σε ήθελα και όλα ήταν μία πλάκα ή κάτι τέτοιο δεν θα το συνέχιζα" είπε και εγώ τον κοίταξα
"Και εγώ τι θες να κάνω τώρα να σε συγχωρήσω; Μετά από όλα;" είπα και κοίταξα τον Κωνσταντίνο που ερχόταν προς το μέρος μας. Αμάν!
"Όχι απλά θέλω να το σκεφτείς" είπε και αφού έριξε κάτι απειλητικές ματιές με τον Κωνσταντίνο γύρισε στο τραπέζι
"Κωνσταντίνε φύγε" είπα στον Κωνσταντίνο
"Γιατί;" είπε εκείνος με ένα αθώο βλέμμα
"Γιατί έτσι! Δεν θέλω" είπα και τον κοίταξα
"Ρε γ******ο δεν μπορώ να κλαίω όλη την ώρα! Το ξέρω δεν έπρεπε να τα έχω πει ολα αυτά για σένα. Το έχω μετανιώσει, κάθε μέρα από την μέρα που σου μίλησα το μετανιώνω" είπε και με κοίταξε στα μάτια
"Και εγώ δεν αντέχω να κλαίω άλλο αλλά δεν φαίνεται να σε νοιάζει" είπα και κοίταξα την υπόλοιπη παρεα που είχε γυρίσει και μας κοίταζε
"Δεν με νοιάζει; Μου φαινεται δεν έχεις καταλάβει πως νιωθω ρε Αυγή" είπε και άρχισε να κοκκινίζει
"Πως νιώθεις;" ρώτησα
"Σαν βλάκας, σαν ηλίθιος! Στο ξαναείπα δεν είσαι μία φάση που θα περάσει ρε Αυγή σε παρακαλώ 'ακουσε με" είπε και με έκανε να θέλω να τον ακούσω
"Καλά θα μιλήσουμε αλλά όχι εδώ" είπα με χαμηλή φωνη
"Που θες να πάμε;" με ρώτησε χαμογελώντας
"Κάπου αλλού, όχι εδώ" είπα και άρχισα να προχωράω
Φύγαμε από το εμπορικό και καταλήξαμε στην γνωστή καφετέρια. Τι τρέχει με εμένα; Από την μια με πληγώνει τόσο πολύ και εγώ τον συγχωρώ! Αχ όλοι θα με έχουν για ηλίθια...
"Λοιπόν..." είπα και κάθισα στην καρέκλα
"Άκου...ξέρεις...σε αγαπώ πολύ και δεν θέλω όλα να χαλάσουν για κάτι που ουσιαστικά δεν ισχύει την παρούσα στιγμή" είπε και με κοίταξε στα μάτια
"Ρε Κωνσταντίνε όμως δεν γίνεται συνέχεια να μαθαίνω κάτι καινούριο και δυσάρεστο για σένα" είπα και στράβωσα το στόμα μου
"Σου είπα έχω κάνει φριχτά πράγματα ακόμα και στους γονείς μου αλλά μετανιώνω πολύ για αυτά που έκανα σε εσένα και δεν ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε για όλα" είπε και κοίταξε το πάτωμα... Με κοροιδεύει; Έχουν συμβεί και άλλα;
"Πόσα υπάρχουν ακόμα;" ρώτησα απογοητευμένη
"Πολλά αλλά όχι τόσο σημαντικά" είπε και με αγκάλιασε. Τον άφησα, δεν ήθελα να το χαλάσω ξέρω πως έχει στεναχωρηθεί όσο και εγώ με όλο το θέμα
"Ξέρω πως είναι δύσκολο να με συγχωρήσεις αλλά Αυγή θα κάνω τα πάντα!" είπε και με ξάφνιασε ο ήχος του τηλεφώνου μου. Το πήρα στα χέρια μου: Μάριος: Μπορούμε να το προσπαθήσουμε έτσι;<3
Σοβαρά τώρα; Την κατάλληλη στιγμή βρήκε και αυτός!
"Λοιπόν τι λες θες να...να γίνεις το κορίτσι μου;" με ρώτησε ο Κωνσταντίνος.. Όπα ρε παιδιά έχει άλλος σειρά; Για να ξέρω μην περιμένω έτσι
"Δεν ξέρω Κωνσταντίνε θα το σκεφτώ" είπα και πήγα να φύγω
"Στα ζήτησε και αυτός, έτσι;" με ρώτησε και με κοίταξε στα μάτια
Έφυγα δεν απάντησα. Έστειλα μήνυμα στην Μαρία και κανονίσαμε να βρεθούμε έξω από το σπίτι της σε ένα τέταρτο, όσο ακριβώς είναι η διαδρομή από εδώ έως το σπίτι της
Όταν έφτασα την είδα αγκαλίτσα με τον Παύλο, τι κιουτ!
BINABASA MO ANG
The Boy
Teen Fiction"Όχι, Αυγή, αλήθεια σου λέω δεν θέλω να βρίσκεσαι κοντά μου εντάξει; ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ! Αποδέξου το να τελειώνουμε" είπε και πήγε να φύγει. Δεν τελείωσε ακόμη αυτό. "Μάριε θα έρθεις, θες δεν θες!" είπα τραβώντας τον από το χέρι στο δωμάτιο του Παύλου ...
