Μετά την πρώτη ώρα δηλαδή στο πρώτο διάλειμμα εγώ, η Μαρία, η Τζένη, και η Ελένη (ένα από τα κορίτσια της παρέας) καθόμασταν σε ένα από τα παγκάκια του προαυλιου ενώ απέναντι μας καθόταν ο Μάριος και κάποια άλλα αγόρια.
Ο Μάριος με είχε καρφώσει με το βλέμμα του. Τα γκριζοπράσινα μάτια του ήταν τόσο όμορφα που με έκαναν να λιώνω κάθε φορά που βρισκόταν δίπλα μου. Το κακό της ιστορίας είναι ότι δεν κάνει κίνηση, δεν θέλει να κάνει κίνησει, και βασικά έχει ένα δίκιο! Εδώ δεν γνωριζόμαστε καλά καλά αλλά δεν είναι κάτι τρομερό να έρθει να μου μιλήσει...
Δεν σταμάτησε να με κοιτάει ούτε για λίγο και αυτό που με εξέπληξε ήταν ότι παρόλο που έβελεπε ότι είχα καρφωθεί και εγώ και τον κοίταγα δεν έκανε κάτι για να μην τον καταλάβω.
"Είστε και οι δύο πολύ διακριτικοί" είπε γελώντας η Ελένη
"Συγγνώμη τι είπες;" την ρώτησα
"Άστο κάνε την δουλεια σου" είπε η Τζένη και με σκούντηξε
"Έλα τι είπες;" είπα ναζιάρικα
"Είπα ότι είστε πολύ διακριτικοί" απάντησε χαμογελώντας
"Εγώ και ο Μάριος;" ρώτησα
"Ναι" απάντησε χασκογελώντας
"Ρε δεν λέει γεια" είπα και κοίταξα τα κορίτσια
"Δεν πειράζει, εγώ σου είπα τι να κάνεις" είπε η Μαρία
"Μα γιατί να κάνω εγώ κίνηση;" ρώτησα
"Επειδή αν δεν κάνεις εσύ αυτός δεν θα μιλήσει ποτέ" απάντησε η Ελένη
"Καλά θα δούμε" απάντησε και τον ξανακοίταξα
"Θα έρθεις το Σάββατο στο πιτζάμα πάρτι μου;" ρώτησε η Ελένη
"Ναι" απάντησα με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο
Στο περσινό πάρτι της Ελένης την ώρα που κοιμόταν την είχαμε μεταφέρει από το δωμάτιο στον καναπέ του σαλονιού και της είχαμε κολλήσει στην μπλούζα ένα χαρτί που έλεγε: Δεν πάω καλά. Το πιο αστείο ήταν ότι όταν ξύπνησε το πρωί δεν ήξερε τι είχε γίνει και μας είχε πρήξει να της πούμε [...]
"Πάμε" είπα καθώς άκουσα το κουδούνι να χτυπάει
"Τι έπαθες ξαφνικά;" με ρώτησε
"Τίποτα απλά κάτι σκέφτηκα" ξαναχαμογέλασα
Πάλι πεντάωρο είχαμε σήμερα... Η ώρα πέρασε αρκετά γρήγορα και το μεσημέρι γύρισα μαζί με τον αδερφό μου σπίτι. Είχα αποφασίσει να στείλω μήνυμα και ας μην μου απάνταγε...
Πήγα στο ίνσταγραμ του και πάτησα το τσατ:
"Γεια" έστειλα και άφησα το τηλέφωνο για να διαβάσω
Μετά από μία ώρα άνοιξα το τηλέφωνο:
"Ποια είσαι;" ρώτησε ο Μάριος
"Η Αυγή από το Β1" απάντησα
"Α εσύ είσαι" είπε και δεν μπορούσα να καταλάβω αν το έλεγε για καλό ή δεν ήθελε να ήμουν εγώ
"Ναι, λοιπόν τι κάνεις;" ρώτησα
"Καλά εσύ;" με ρώτησε
"Εμ καλά" είπα
"Χαίρομαι" είπε
"Και εγώ" απάντησα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μιλάγαμε στην πραγματικότητα
"Τι άλλα;" με ρώτησε
"Τίποτα βαρετά... σε λίγο θα πάω προπόνηση μπάσκετ εσύ;" απάντησα. Και ναι πηγαίνω μπάσκετ!
"Ξεκουράζομαι γιατί διάβαζα πριν και έχω αγγλικά σε λίγο" απάντησε αρκετά γρήγορα
"Είχες πολλά για διάβασμα;" ρώτησα
"Όχι πολλά, εσύ;" ρώτησε
"Ούτε εγώ" απάντησα
Εκεί αποφάσισα να μην τον πρήξω οπότε άρχισα να ετοιμάζομαι για την προπόνηση [...]
ESTÁS LEYENDO
The Boy
Novela Juvenil"Όχι, Αυγή, αλήθεια σου λέω δεν θέλω να βρίσκεσαι κοντά μου εντάξει; ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ! Αποδέξου το να τελειώνουμε" είπε και πήγε να φύγει. Δεν τελείωσε ακόμη αυτό. "Μάριε θα έρθεις, θες δεν θες!" είπα τραβώντας τον από το χέρι στο δωμάτιο του Παύλου ...
