Chapter 49

44 7 1
                                    

"Θα μου πεις τι έχεις;" φώναξα

"Αυγή σας είδα και μην ρωτας τι έχω!" είπε ο Κωνσταντίνος καθώς τα δάκρυα έπεφταν από γαλάζια μάτια του

"Εγώ σε ρωτάω και θέλω απάντηση" είπα και τον κοίταξα

"Θες να ξέρεις τι έχω; Καλά θα μάθεις! Ξέρω τα έχω κάνει χάλια, έχω κάνει πολλά λάθη. Σε έπσρωξα μακριά μου με τα πράγματα που έμαθες σήμερα για μένα. Είμαι σίγουρος πως ο σιχαμένος στα είπε όλα με κάθε λεπτομέρια αλλά Αυγή αλήθεια σου λέω σε θέλω! Θέλω να σε βλέπω, το χαμόγελο σου, τον τρόπο με τον οποίο κοκκινίζεις κάθε φορά που σου λέω κάτι για την εμφάνιση σου" είπε και σκούπισε τα δάκρυα του

"Και αυτός είναι λόγος να κλαις;" ρώτησα. Ξέρω είμαι ξινή αλλά σε αντίθεση με αυτά που έχει κάνει αυτός τα δικά μου δεν είναι τίποτα

"Ρε Αυγή σε είδα που έκανες ότι έκανες με τον Μάριο. Το ξέρεις πως δεν πρέπει να είσαι μαζί του αλλά μαζί μου, με εμένα πρέπει να είσαι" είπε και πήγε να με αγκαλιάσει αλλά εγώ τον έπρωξα

"Θα μου πεις γιατί κλαις;" συνέχισα

"Επειδή τα έκανα μαντάρα" είπε και γύρισε την πλάτη του σε εμένα

"Ρε Κωνσταντίνε είχες πολλές ευκαιρίες, όταν γνωριστήκαμε με έκανες να ξεχάσω για λίγο τον Μάριο αλλά τώρα συνειδητοποιώ πόσο μεγάλο λάθος έκανα" είπα ψυχρά, απόμακρα

"Το ξέρω ότι δεν το εννοείς αυτό Αυγή, το ξέρω" είπε και με κοίταξε

"Μπορει να μην το εννοώ αλλά τώρα έμαθα τον πραγματικό σου εαυτό, πράγμα που μακάρι να μην είχα μάθει" είπα προσπαθώντας να δημιουργήσω μία απόσταση μεταξύ μας

Ήθελα να τον ξεπεράσω, ξέρω πόσο πονάει ήμουν και εγώ στην θέση του αλλά είχε πολλές ευκαιρίες όχι μόνο μια.

"Και ποιος είναι ο πραγματικός μου εαυτός;" είπε λίγο αγρια

"Εγωιστής, άκαρδος και πολύ επιπόλαιος" είπα.

"Αυγή έχεις ρωτήσει την παρέα μου πως συμπεριφέρομαι μπροστά τους; Έχεις αναρωτηθεί γιατί δεν σε παίρνω συχνά μαζί μου όταν βγαίνω με τα παιδιά;" με ρώτησε πιο ήρεμα

"Επειδή ντρέπεσαι για μένα;" ρώτησα

"Καμία σχέση, ποτέ δεν θα ντρεπόμουν για σένα. Επειδή δεν θέλω να δουν το πόσο έχω αλλάξει, δεν θέλω να δουν πως ο παλιός Κωνσταντίνος δεν υπάρχει πια. Ποτέ δεν ήμουν το καλό παιδί, ΠΟΤΕ. Πάντα ήμουν ο κακός, έκανα τρομερά πράγματα στους γονείς μου που ακόμα μετανιώνω και έκανα φρικτά πράγματα σε φίλους μου. Με εσένα όμως τα ξεχνάω" είπε και σκούπισε ξανά τα μάτια του

Κρατήσου Αυγή μην κλάψεις. Δεν ξέρω αν θέλω να κλάψω με αυτά που λέει ο Κωνσταντίνος ή είναι μία αντίδραση για αυτά που έμαθα σίγουρα αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι αν δεν γυρίσω στους άλλους κάτι δεν θα πάει καλά

"Ρε Κωνσταντίνε δεν ξέρω αν μπορώ να σε συγχωρήσω" είπα

"Αυγή θα σου αφήσω χρόνο να το σκεφτείς αλλά να ξέρεις λέω αλήθεια γιατί αν έλεγα ψέματα δεν θα ήμουν εδώ τώρα" είπε και πριν προλάβω να μιλήσω με φίλησε. Δεν πρόλαβα καν να αντιδράσω.

Εκείνος έτρεξε από την αντίθετη μεριά, εγώ κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου όπου με περίμεναν οι υπόλοιποι. Μόλις με είδαν ήρθαν όλοι επάνω μου

"Αυγή, έπρεπε να στο πούμε..." είπε η Μαρία

"Κορίτσια και οι υπόλοιποι να ξέρετε πως ναι μεν φταίει ο Κωνσταντίνος αλλά και εσείς δεν μου είπατε τίποτα ενώ σας ρώτησα. Δεν είναι τώρα ώρα να μιλήσουμε για αυτό το θέμα θα σας παρακαλούσα όλους να φύγετε" ειπα και τους κοίταξα. Όλοι έφυγαν εκτός από τον Μάριο

"Μάριε είπα όλοι" είπα

"Τι σου είπε;" με ρώτησε

"Προσωπικά" απάντησα

"Ήταν όλα τέλεια μέχρι που εμφανίστηκε αυτός!" μουρμούρισε εκείνος

"Μάριε νομίζαμε πως ήταν τέλεια αλλά στην πραγματικότητα δεν ήταν"

"Αυγή συγγνώμη αλλά αν νομίζεις πως θα τρέχω πίσω σου όλη την ώρα και εσύ θα με κάνεις ότι θες κάνεις λάθος. Καληνύχτα" είπε και έφυγε τρέχοντας

"Τέλεια" είπα ειρωνικά στον εαυτό μου


The BoyDonde viven las historias. Descúbrelo ahora