Chapter 52

37 5 3
                                    


Νιώθω τόσο άσχημα και τόσο μπερδεμένη. Αν όντως ολα αυτά έγιναν για πλάκα γιατί να το προχωρήσουν τόσο πολύ και οι δύο τους; Γιατί ο Κωνσταντίνος να φτάσει στο σημείο να κλάψει για ένα ακόμα απλό κορίτσι; Αυτό που ξέρω είναι ότι αν τους πετύχω μπροστά μου θα γίνει ο κακός χαμός και δεν με νοιάζει αν θα είμαστε μόνοι μας ή οχι!

"Πάω να ανοίξω εγώ! Η Ελένη θα είναι" είπε η Μαρία και έτρεξε στην πόρτα. Πριν μπουν και οι δυο τους στο σαλόνι προσπάθησα να σκουπίσω τα δάκρυα από τα μάτια μου, αλλά μάταια! Τα μάτια μου είχαν γίνει κατακόκκινα

"Αυγή τι έπαθες;" είπε η Ελένη και έπεσε πάνω μου-με αγκάλιασε. Μου είχε λείψει η παρέα με τα κορίτσια, πριν έρθουν ο Μάριος και ο Κωνσταντίνος στην ζωή μου όλα ήταν τόσο απλά τόσο ήρεμα

"Μαρία" είπα και οι δύο κοιτάξαμε την Μαρία. Η Μαρία εξήγησε με κάθε λεπτομέρια την κατάσταση στην Ελένη η οποία φαινόταν τόσο έκπληκτη και τόσο θυμωμένη όσο ήμουν εγώ όταν τα άκουσα

"Είναι...είναι μ*****ς" είπε αγριεμένα η Ελένη

"Πες μας κάτι καινούριο" μουρμούρισα εγώ

"Αυγή θες να πάμε εμπορικό; ξέρω πόσο σου αρέσει εκεί!" είπε η Μαρία προσπαθώντας να μου φτιάξει την διάθεση. Μμ ένα εμπορικό ακούγεται καλή ιδέα

"Τέλεια" είπα και σηκώθηκα όρθια

Φύγαμε όλες μαζί και μπήκαμε στο λεωφορείο. Ύστερα από δέκα λεπτά φτάσαμε και μπήκαμε στο εμπορικό. Όταν μπήκαμε μέσα μπροστά μου αντίκρισα όλη την παρέα (μαζί και ο Μάριος και ο Κωνσταντίνος) Νομίζω πως βγάζω καπνούς από το κεφάλι και ξαφνικά νιώθω τα μάτια μου υγρά

"Πάμε να φύγουμε" ψιθύρισα στα κορίτσια και άρχισα να κατευθύνομαι προς την έξοδο

"Γιατί;" ρώτησε η Μαρία

"Ελένη θα την σκοτώσω" είπα και χαμογέλασα όσο πιο ψεύτικα μπορούσα. Σκατά! Έρχονται προς τα εδώ

"Γεια σας Κορίτσια" είπε ο Μάριος και με κοίταξε

"Καλημέρα"είπε ο Κωνσταντίνος και στάθηκε δίπλα μου

"Εγώ φεύγω" είπα και πήγα να φύγω αλλά ο Κωνσταντίνος με σταμάτησε. Τι θέλει;

"Που πας;" είπε και με κοίταξε

"Όπου επιθυμώ" είπα σοβαρά

"Τι έπαθες;" με ρώτησε και άκουσα τον Μάριο να πλησιάζει

"Τίποτα απλά..." είπα προσπαθώντας να μην αρχίζω να ουρλιάζω

"Αυγή τι έπαθες;" είπε ο Μάριος και τότε συνειδητοποίησα πως έκλαιγα

"Παιδιά ελάτε λίγο έξω" είπα και αυτοί με ακολούθησαν

"Πες" είπε ο Κωνσταντίνος

"Δεν ντρέπεστε; Με κοροιδέψατε! Το σπασικλάκι που ούτε τυφλώς δεν θα ερχόταν κοντά μου" ειπα και άρχισα να φωνάζω

"Αυγή...εγώ...δεν" είπε ο Κωνσταντίνος και κοιτάχτηκε με τον Μάριο

"Ευχαριστώ πολύ για τα ωραία επίθετα" είπα και περίμενα να απαντήσουν

"Αυγή αυτά δεν ισχύουν τώρα" είπε ο Μάριος και προσπάθησε να με πλησιάσει αλλά εγώ απομακρύνθηκα

"Όσο για εσάς τους δύο δεν θέλω να σας ξέρω. Κωνσταντίνε που ξαφνικά σου άναψε το λαμπάκι φέτος να θες να κάνεις παρέα μαζί μου ενώ πέρσι με κορόιδευες και εσύ Μάριε που έκανες τα ίδια και ούτε εγώ δεν ξέρω τι άλλο και μου το έπαιζες θιγμένος χθες" είπα και προσπάθησα να σκουπίζω τα μάτια μου

"Μην κλαις σε παρακαλώ" είπε ο Κωνσταντίνος και ακούμπησε τα μάγουλα μου

"Μην...με...αγγίζεις" είπα κλαίγοντας

"Αυγή σε αγαπάω πάρα πολύ και κανένα γεγονός δεν θα το αλλάξει αυτό" είπε ο Μάριος

"Εσύ μονο τον εαυτό σου αγαπάς Μάριε, δεν σας αξίζει η σημασία κανενός! Ξέρω ότι και εγώ δεν έπρεπε να δίνω ελπίδες και στους δύο αλλά δεν είπα ψέματα σε κανέναν σας" είπα συνεχίζοντας να κλαίω

"Σε παρακαλώ μην κλαις" είπε ο Μάριος

"Φύγετε" είπα και τους έδειξα την είσοδο του εμπορικού

"Μαα.." είπε ο Κωνσταντίνος

"Φύγετε είπα" φώναξα. Ο Κωνσταντίνος κατευθύνθηκε προς την πόρτα και πριν μπει μέσα γύρισε να με κοιτάξει σκουπίζοντας την άκρη του ματιού του

"Αυγή" είπε ο Μάριος ο οποίος στεκόταν μπροστά μου

"Μάριε σε παρακαλώ" είπα πιο ήρεμα

"Καλά θα φύγω αλλά σε παρακαλώ μην κλαις, όχι για εμένα τουλάχιστον δεν αξίζω τα δάκρυα σου" είπε και μπήκε μέσα στο κτήριο

Ο Μάριος τουλάχιστον είναι πιο γλυκός...

The BoyМесто, где живут истории. Откройте их для себя