"Λοιπόν τι λέτε να κάνουμε" ρώτησα και κοίταξα τον Μάριο
"Τι λέτε για θάρρος ή αλήθεια;" είπε ο Παύλος και έκλεισε το μάτι στον Μάριο, αυτό σημαίνει μπελάδες...
"Τι λέτε κορίτσια;" ρώτησα
"Φυσικά και ναι" είπε η Μαρία και μαζί με τις άλλες ήρθαν κοντά μας
"Αρχίζω! Μαρία θάρρος ή αλήθεια;" είπε ο Παύλος
"Θάρρος" είπε εκείνη διστακτικά
"Έχεις το θάρρος να μας πεις ποιο αγόρι βρίσκεις ελκυστικό από την παρέα;" είπε ο Παύλος και της χαμογέλασε πονηρά
"Τον Μάριο" απάντησε αυτή γελώντας. Βέβαια και δεν με ενόχλησε ήξερα ότι δεν το εννοούσε
"Μάριε, θάρρος ή αλήθεια;" ρώτησε η Μαρία και με κοίταξε
"Θάρρος" απάντησε εκείνος και με κοίταξε στα μάτια
"Έχεις το θάρρος να μας πεις την αγαπημένη σου ανάμνηση από την Αυγή και να την κανατε αναπαράσταση ΄τώρα;" είπε και με άφησε άφωνη
Πως της ήρθε αυτό τώρα; Μπροστά σε όλους; Δεν πάμε καλά, ελπίζω να μην έχουμε την ίδια αγαπημένη ανάμνηση και αν ναι έστω να πει ψέματα
Ξαφνικά με στρίμωξε στον τοίχο κρατώντας τα χέρια μου σφηχτά, ξέρω κάθε φορά αυτό γίνεται αλλά τι να κάνουμε που είναι προβλέψιμος...
"Οοοοο" άρχισαν να φωνάζουν τα κορίτσια
Ο Μάριος με κοίταζε και άρχισε να με πλησιάζει μέχρι που έφτασε σε απόσταση αναπνοής.
"Ρε δεν ξέρεις πόσο θέλω να το κάνω αυτό " είπε εκείνος και περίμενε εμένα να συνεχίσω
"Τότε κάντο" είπα χαμογελώντας
"Δεν μπορώ, αυτό δεν καταλαβαίνεις" είπε και απομακρύνθηκε
"Με πονάς" είπα και τράβηξα τα χέρια μου. Αυτός άφησε τα χέρια μου και κάθισε κάτω.
"Αυγή θάρρος ή αλήθεια;" με ρώτησε χαμογελώντας
Ωχ! Τι να πω; Φοβάμαι πολύ...
"Θάρρος..." είπα αρκετά διστακτικά
"Έχεις το θάρρος..." το κουδούνι διέκοψε την πρόταση του
Έτρεξα να ανοίξω την πόρτα και μπροστά μου αντίκρισα τον Πέτρο και τον Αλεξ.. Νιώθω τόση ανακούφιση που πριν λίγα λεπτά δεν βρισκόντουσαν να δουν την ανάμνηση του Μάριου
"Γεια" είπαν ταυτόχρονα και κάθισαν κάτω
"Μάριε συνέχισε" είπε ο Πέτρος και του έκανε νόημα να συνεχίσει
"Αυγή έχεις το θάρρος να ερθεις μαζί μου για πέντε λεπτά στο δωμάτιο μου" είπε και με τράβηξε από το χέρι πριν προλάβω να απαντήσω
Μπήκαμε στο δωμάτιο και κλειδώσαμε την πόρτα...
"Τι έγινε;" ρώτησα
"Ρε οι άλλοι δύο δεν πρέπει να μάθουν τι έχει γίνει ανάμεσα μας" είπε ο Μάριος και με αγκάλιασε
"Εντάξει δεν θα πω τίποτα" είπα και τον κοίταξα στα μάτια. "Μήπως ξέρουμε τώρα τι είμαστε εμείς οι δύο;" ρώτησα
"Ας πούμε δύο δεμένοι φίλοι" είπε και φαινόταν σοβαρός
"Ξέρεις ότι οι φίλοι δεν φιλιούνται έτσι; Ή τουλάχιστον δεν προσπαθούν να φιλήσουν ο ένας τον άλλο στριμώχνοντας ο ένας τον άλλο στην γωνία" είπα και κοίταξα το πάτωμα
"Ωραία δύο μπερδεμένοι δεμένοι φίλοι" είπε και μου χαμογέλασε
"Ώστε φίλοι;"ρώτησα
"Ναι, τουλάχιστον μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση" είπε και με φίλησε στο μάγουλο
"Ότι πεις" είπα και ξεκλείδωσα την πόρτα
Κατεβήκαμε κάτω και καθίσαμε με τους υπόλοιπους...
"Πέτρο θάρρος ή αλήθεια" ΄ρώτησα και τον κοίταξα στα μάτια
"Αλήθεια" είπε και περίμενε να ακούσει
"Είναι αλήθεια ότι σου αρέσει κάποια; Και αν ναι ποια είναι;" είπα για να αρχίσουν να ξεκαθαρίζουν κάποια πράγματα
"Δεν μου αρέσει κάποια" είπε και με κοίταξε
"Oh really?" είπα γνωρίζοντας ότι έλεγε ψέματα
"Αλήθεια λέω" απάντησε και ρώτησε τον Παύλο...
KAMU SEDANG MEMBACA
The Boy
Fiksi Remaja"Όχι, Αυγή, αλήθεια σου λέω δεν θέλω να βρίσκεσαι κοντά μου εντάξει; ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ! Αποδέξου το να τελειώνουμε" είπε και πήγε να φύγει. Δεν τελείωσε ακόμη αυτό. "Μάριε θα έρθεις, θες δεν θες!" είπα τραβώντας τον από το χέρι στο δωμάτιο του Παύλου ...
