Οι ώρες πέρασαν τόσο γρήγορα που ούτε καν κατάλαβα πότε σχολάσαμε. Όταν χτύπησε το κουδούνι έτρεξα και έπιασα τον Μάριο για να του μιλήσω. Η κατάσταση είχε ξεφύγει...
"Μάριε μην φεύγεις" είπα και του έπιασα το χέρι
"Άσε με ρε κοπέλα μου" είπε και τράβηξε το χέρι του
Μακάρι να ήμουν η κοπέλα του αλλά...
"Θέλω να μιλήσουμε" είπα και κοίταξα τον Πέτρο που κατέβαινε τις σκάλες
"ΕΓΩ ΟΧΙ" είπε και πήγε να φύγει
"Πέτρο μπορώ να σου μιλήσω;" φώναξα και του έκανα νόημα να πλησιάσει
"Τι έγινε;" με ρώτησε
"Άκου είναι.." είπα και με διέκοψε ο Μάριος
"Εντάξει θα μιλήσουμε" είπε και μου έκλεισε το στόμα με το χέρι του
"Τώρα!" είπα νευριασμένη
"Όχι τώρα, κάποια άλλη στιγμή" είπε και εγώ έκανα νόημα στο Πέτρο να με περιμένει στην στάση
"Ρε γμτ γιατί μου το κάνεις αυτό;" ρώτησα και τον κοίταξα έτοιμη να κλάψω
"Και εσύ γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι δεν σε θέλω καθόλου; Ότι σε μισώ; Ότι δεν θέλω να σε γνωρίζω;" είπε και με έκανε να βάλω τα κλάματα. Έπεσα πάνω στον τοίχο και έκλαιγα ασταμάτητα, εκείνος απλά καθόταν και με κοίταγε
"Τι της έκανες;" είπε η Τζένη και μπήκε στην μέση
"Τίποτα απλά της είπα την αλήθεια" είπε χαλαρός...
"Η οποία είναι;" είπε αγριεμένη προσπαθώντας να με ηρεμήσει
"Ότι δεν θέλω να την ξέρω" ειπε και έφυγε
"Ά τον Βλάκα! Τέτοια σου είπε και είσαι έτσι;" είπε και με αγκάλιασε η Τζένη
"Ν..ν...αι" είπα κλαίγοντας
"Θες να ακούσεις κάτι χειρότερο;" με ρώτησε
"Ωχ, πες" ειπα σκουπίζοντας τα δάκρυα από τα μάτια μου
"Έπιασα τον Παύλο και την Μαρία να φιλιούνται" είπε χτυπώντας τον τοίχο
Δεν γινόταν να της το κρύψουμε άλλο ήταν φυσικό κάποια στιγμή να το μάθει, απλά ελπίζω να μην αντιδράσει περίεργα όταν θα βρεθούμε όλοι σήμερα...
"Εκείνοι τι έκαναν;" ρώτησα
"Προσπάθησαν να το καλύψουν αλλά δεν είμαι χαζή καταλαβαίνω τι γίνεται. Ρε το είχα καταλάβει" ειπε με σκυμμένο το κεφάλι
"Ηρέμησε, ξέρω πως είναι" είπα και την αγκάλιασα
"Ρε δεν ξέρεις δεν το έχεις περάσει" είπε και έφυγε τρέχοντας
Αφού κανείς δεν ήθελε να κάτσει μαζί μου αποφάσισα να πάω σπίτι. Άρχισα να κατευθύνομαι προς την στάση μεχρι που πέτυχα τον Πέτρο.. Ωχ το ξέχασα πως του είπα να περιμένει...
"Που είσαι τόση ώρα και γιατί κλαις;" με ρώτησε ανήσυχος
"Ξεχάστηκα και τίποτα" είπα σκουπίζοντας τα μάτια μου
"Πες μου" είπε και καθίσε στο παγκάκι λίγο πιο πρίν από την στάση του λεωφορείου
"Δεν ξέρω αν πρέπει" είπα διστακτικά
"ΠΡΕΠΕΙ" είπε και με πλησίασε
"Σου είχα πει ότι μου αρέσει ο Μάριος, θυμάσαι;" τον ρώτησα
"Ναι το θυμάμαι τι έγινε;" είπε νευρικός
"Κοίτα απλά μου έχει σπάσει τα νεύρα, την μια πάει να με φιλήσει και την άλλη με βρίζει και μου λέει οτι δεν γίνεται να είμστε μαζί. Και ρε ξέρω ότι φαίνεται ότι με αντιπαθεί αλλά είμαι σίγουρη πως κάτι νιώθει για εμένα! Τον έχω δει πως με κοιτάει, έχω δει τα μάτια του" είπα και τον κοίταξα
Ο Πέτρος φαινόταν πολύ θυμωμένος, δεν έπρεπε να το πω αυτό! Ηλίθια Αυγή! Ποο τι να κάνω;
"Είσαι καλά;" ρώτησα
Εκείνος με άρπαξε στην αγκαλιά του και άρχισε να με πλησιάζει.. What? Όχι όχι δεν θέλω
"Άσε με!" είπα χτυπώντας τα χέρια μου πάνω στο στήθος του
Με πλησίασε πάρα πολύ, δεν θέλω ρε παιδί μου τι δεν καταλαβαίνει...
"ΑΣΕ ΜΕ ΠΕΤΡΟ" είπα και τον χαστούκησα
Έφυγα τρέχοντας και κατευθύνθηκα προς το σπίτι του Παύλου οπου είχαν μαζευτεί και οι υπόλοιποι [...]
Όταν έφτασα χτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξε την πόρτα ο Παύλος... Μπήκα μέσα και κάθισα στον καναπέ δίπλα στον Μάριο...
"Τα μάτια σου είναι κατακόκκινα" είπε η Μαρία
"Πως να μην είναι;" είπα και κοίταξα τον Μάριο
"Τι έγινε;" ΄ρώτησε
"Ρώτα τον φίλο σου αλλά πριν από αυτό θέλω να σας πω δύο πράγματα" είπα και σηκώθηκα όρθια
"Πες" είπε ο Παύλος και άπλωσε το χέρι του γύρω από την Μαρία
"Έχουμε πρόβλημα!" είπα και άρχισα να τους εξηγώ για την Τζένη (αυτά που μου είπε) και για την κατάσταση με τον Πετρο...
KAMU SEDANG MEMBACA
The Boy
Fiksi Remaja"Όχι, Αυγή, αλήθεια σου λέω δεν θέλω να βρίσκεσαι κοντά μου εντάξει; ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ! Αποδέξου το να τελειώνουμε" είπε και πήγε να φύγει. Δεν τελείωσε ακόμη αυτό. "Μάριε θα έρθεις, θες δεν θες!" είπα τραβώντας τον από το χέρι στο δωμάτιο του Παύλου ...
