Μετά ο Κωνσταντίνος γύρισε στο παγκάκι μαζί με τους αλλούς και έδωσε την σειρά του στον Μάριο ο οποίος με πλησίασε, μπορούσα να καταλάβω την ένταση που ένιωθε μόνο και μόνο κοιτώντας τα μάτια του.
"Φύγε Μάριε" είπα και του έκανα νόημα να φύγει
"Τον άλλον τον άφησες να σου μιλήσει" είπε και κάθισε δίπλα μου
"Ο άλλος δεν τις φίλησε τουλάχστον μπροστά μου" είπα και τον κοίταξα
"Το ξέρω ήταν λάθος απλά τρελάθηκα που σε είδα μαζί του ρε Αυγή, κάθε φορά τρελένομαι!" είπε και σηκώθηκε όρθιος
"Ωραία μπράβο σου που το κατάλαβες, φύγε" είπα και του έκανα ξανά νόημα να φύγει
"Στο σχόλασμα εγώ θα σου μιλήσω και δεν με νοιάζει αν εσύ θες ή όχι" είπε ο Μάριος και κατευθύνθηκε προς το παγκάκι
Μάριος POV
[Στο σχόλασμα]
Την πλησίασα την ώρα που έφευγε. Πρέπει να της μιλήσω, δεν θέλω ότι άρχισε τόσο καλά να διαλυθεί από χαζομάρες. Ειλικρινά νιώθω κάτι περίεργο για εκείνη και θα παλέψω γι αυτο...
"Αυγή" φώναξα
"Άσε με" είπε και πήγε να φύγει
"Σε παρακαλώ μωρό μου" είπα και της ακούμπησα τον ώμο
"Μην με λες έτσι, γιατί θα φύγεις με μαύρο ματι" είπε και γύρισε να με κοιτάξει
"Σε παρακαλώ άκουσε με" είπα και έβγαλα το χέρι μου
"Ακούω" είπε αυστηρά
"Σου είπα ήταν λάθος μου" είπα και την κοίταξα στα μάτια
"Συγχαρητήρια μπορώ τώρα να φύγω;" είπε και 'εκανε ένα βήμα
"'Οχι άσε με να τελειώσω" είπα
"Πες" είπε και με κοίταξε
"Συγγνώμη" είπα και την πλησίασα
"Δεν το δέχομαι τόσο έυκολα ρε Μάριε και βασικά δεν θα το δεχτώ ότι και να κάνεις βαρέθηκα" αουτσ αυτό πόνεσε
"Καλά μπορείς να φύγεις" είπα και ένιωσα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια δηλαδή αυτόν τον συγχώρεσαι και εμένα όχι;
Τι θα κάνω μαζί της; Νιώθω σαν να θέλω να κλάψω, αλλά δεν θέλω τώρα μπροστά σε όλους. Το έχω ξανακάνει για εκείνη αλλά δεν είναι τίποτα μπροστα στις φορές που η ίδια έκλαψε για εμένα...
Αυγής POV
Ήμουν σκληρή μαζί του αλλά έτσι είναι καλύτερα. Νιώθω πως πρέπει να πάω να μιλήσω στον Κωνσταντίνο για το πως νιώθω και για τους δύο, εκείνος δεν είναι τόσο εγωιστής για να μου πει να διαλέξω αυτόν.
Άρχισα να περπατάω προς το σπίτι του φορώντας τα ακουστικά μου και ακούγοντας την μουσική μου
Πλησίασα λίγο πιο πολύ. OMG!! Δεν τον πιστεύω τον βλάκα! Πάλι φιλιέται με κάποια, δε με ξέρει καλά τώρα θα με μάθει από την κακή μου πλευρά.
"Κωνσταντίνε τι κάνεις πάλι;" είπα φωνάζοντας
"Αυγή...εγώ...δεν" είπε και με κοίταξε
"Εσυ δεν τι;" ρώτησα
"Θα σου εξηγησω" είπε
"Και συ κοπέλα μου σε συμβουλεύω να μην κάνεις ξανά κάτι μαζι του γιατι πίστεψε με σε όλες έτσι κάνει και μετά δεν τις ξαναβλέπει, το καμάρι μας από εδώ χώρισε την παρέα μου οπότε αν δεν θες το ίδιο..." είπα εκείνη τον χαστούκησε και έφυγε
Εγώ πήγα να φύγω γρήγορα από την αντίθετη πλευρά σκουπίζοντας τα λιγοστά δάκρυα από τα μάτια μου
"Αυγή" άκουσα να με φωνάζει. Τον αγνόησα και συνέχισα να προχωράω πιο γρήγορα
"Ρε...Αυγή..μην..μην..τρέχεις" είπε λαχανιασμένος
"Και τι να κάνω; Ήρθα να σου πω κάτι και σε βλέπω να διαλύεις την εικόνα που μου σχημάτισες για σένα χθες το βράδυ" είπα και τον κοίταξα νευριασμένη
"Ρε Αυγή δεν είναι αυτό που νομίζεις. Απλά ήμουν στεναχωρημένος και βρέθηκε και αυτή..." είπε και με κοίταξε με ένα αθώο βλέμμα
"Οπότε αν πάει έτσι και εγώ ήμουν στεναχωρημένη χθες, βρεθηκές και εσύ βρέθηκε και ο Μάριος... Άρχισα να σας φιλάω;" φώναξα
"Σε παρακαλώ μην φεύγεις" είπε και με τράβηξε κοντά του. Σε απόσταση αναπνοής...
"Δεν θα γίνω ένα από τα κορίτσια που απλά τις φιλας και μετά τέρμα" είπα και τον έσπρωξα χωρίς όμως αποτέλεσμα
"Κωνσταντίνε άσε με" είπα δακρύζοντας
Εκείνος σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια μου και με φίλησε, δεν ήξερα αν ήθελα ή όχι; Και παρόλο που τον χτύπαγα εκείνος δεν με άφηνε...
Τα χείλη του ήταν τόσο τρυφερά και ο τρόπος που με κράταγε επίσης...
CITEȘTI
The Boy
Ficțiune adolescenți"Όχι, Αυγή, αλήθεια σου λέω δεν θέλω να βρίσκεσαι κοντά μου εντάξει; ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ! Αποδέξου το να τελειώνουμε" είπε και πήγε να φύγει. Δεν τελείωσε ακόμη αυτό. "Μάριε θα έρθεις, θες δεν θες!" είπα τραβώντας τον από το χέρι στο δωμάτιο του Παύλου ...
