Pain will never Stop

Deel 12

Pov Faissel:

Ik zit in het ziekenhuis. Ik lieg nu tegen de vader van Nora. Maar hey! Wat moet ik zeggen? Ik ben al 2 jaar verliefd op uw dochter! But...who cares? Nora ziet me toch niet staan. Ik ben haar 'bff'. Tzz. Niks waard. Ik zucht en kijk voor me uit. Plots voel ik een warme hand die van mij aanraken. "Wil je me naar huis brengen?" Vraagt Nora lief. Ik knik. "Ja is goed! Kom." Zeg ik.

Als we buiten zijn pakt ze mijn hand en kruipt ze tegen me aan. "Het is koud wollah!" Fluistert ze zacht. Ik grinnik. We komen aan bij mijn auto en ze stapt vliegensvlug in.

Als we bij haar huis zijn stap ik ook uit. "Allee...bye!" Zeg ik snel. Ze knikt en gaat naar binnen.

Pov Nora:

Ik denk plots terug aan mijn armbandje. Ik wil mijn armbandje terug. Pff. Er rollen weer tranen over mijn wangen. Ik zucht en bel naar mijn vader.

"Papa?"

"Nora? Waarom huil je? Heeft Faissel dit gedaan?!"

"Nee...ik huil niet. Euhm...hoelang nog voor mama?"

"Nog zeker 6 uur. Ga slapen! Als je wakker word is ze weer in normale staat. Oke?"

"Pff oke...bye!"

"Bye schat!"

"Dag papa!"

Ik hang snel op en staar naar mijn telefoon. Ik slik hoorbaar (ik zou niet weten wie het zou moeten horen but...dont care). Ik ren naar boven en probeer te slapen.

Het is nu 5:00 en ik slaap nog steeds niet. Ik pak mijn telefoon en bel Faissel. Hij pakt op na de 5de keer.

"Kifesh je belt om 5:00?! Denk je ik ben een vleermuis zoals jij of wat?!"

"FAISSEEEEEL!"

"Wat is er?"

"Ik kan niet slapen!"

"Wat wil dat ik doe?! Zingen of wat?!"

"Pff...kom netfix kijken met muuuu"

"Nee laat mij slapen!"

"PLEEEEEAAAAS!"

"Pfff...dit is de fucking laatste keer!"

"Ja sowieso! Laf uuu"

"Ik haat u ook bæ!"

"Ahwww veel laf tussen ons!"

"SOWIESO!"

Ik hang op en begin te lachen. Na 20 minuten hoor ik de bel. Ik ren naar beneden. "HALLO FAISSIEEE" zeg ik blij. Plots zie ik een random jongen daar staan. Dan herriner ik me dat ik alleen een slaapshort aan heb en een onderhemd.

Ik doe snel de deur dicht en pak een badjas. Ik doe terug open. "Wie the fuck ben je?" Vraag ik zo aardig mogelijk. "Ik ben Mo...Mohamed" zegt hij snel en opgelaten. "Leuk voor je" zeg ik en gooi de deur dicht. Hij doet zijn voet ertussen en gaat naar binnen. Hij neemt ineens ook zijn koffers naar binnen.

Ik kijk hem vragend aan. "Je krijgt 5 minuten om uit te leggen waarom je ineens binnen komt vallen en gelijk je koffers meeneemt...anders ga ik gelijk de politie bellen" zeg ik dreigend en boos. "Ik ben Mo...de zoon van waarschijnlijk je vader" zegt hij snel alsof het niets is wat hij net zei. "What the fuck zeg je nou? Is dit een grap?!" Zeg ik boos...echt boos. "Nee...je vader was getrouwd met mijn moeder...daarna heeft hij besloten op te scheiden. Maar mijn moeder was zwanger van hem. Hij heeft het nooit geweten. Mijn moeder en ik zijn heel arm. Zij is oud geworden en kon naar een rusthuis. Ik eindigde dus op straat. Ze heeft me wel gezegd dat ik een vader heb en ze heeft me zijn gegevens gegeven. Dus nu sta ik hier...misschien een beetje laat maar jij verwachtte anders ook iemand hoor" zegt hij kort en bondig.

Ik schud mijn hoofd vol ongeloof. "Dit is niet waar...dit is niet waar...dit is niet fucking waar." Ik begin te huilen. "Ga alsjeblieft weg. We hebben al problemen en een plotse zoon kan er echt NIET bij" snik ik. "Ik kan nergens anders heen!" Zegt hij boos. "WHAT THE FUCK KOM JE HIER BOOS DOEN TEGEN ME?! MIJN MOEDER IS IN COMA EN MIJN VADER IS NU BIJ HAAR! GA GEWOON FUCKING WEG! NIEMAND WILT JE! WAAROM DENK JE ANDERS DAT JE DAKLOOS EINDIGDE?!" Schreeuw ik.

Ik zie dat zijn ogen glazig worden. Ik heb hem dus gekwetst. Ik stap naar hem toe. En aai over zijn arm. Ik trek hem plots in een omhelsing. "Sorry...maar hoe weet ik dat je niet liegt?" Zeg ik een pak aardiger. "Ik ga niet een random huis binnenstappen hoor! En als ik de naam van mijn moeder zeg gaat mijn vader ook wel weten wie het is" zegt hij snel. Ik slik. "Je gaat ons fucking veel problemen geven!" Snik ik boos. Hij zucht. Fuck mijn leven.

Ik heb tegen hem gezegd dat hij vannacht op de zetel mag slapen en dat we morgen naar mijn vader gaan.

Pov Faissel:

Ik kom aan en zie dat ze een jongen aait over zijn arm. En dan omhelst. Ik snap niet waarom ze me dan belt om langs te komen. Ik krijg een jaloers gevoel en been weg. Meisjes zijn echt bitches. Ze spelen met je maar gaan ondertussen ook met andere. Pff. Wat bazel ik nu allemaal. ik ben verdomme alleen maar haar "bff" ik slaag hard tegen mijn stuur.

Zou ik naar binnen gaan? Ja! Ik stap uit en zie dat de deur nog altijd open staat. Ik ga naar binnen en zie dat ze de jongen een deken overhandigt waarna ze hem omhelst. Ik had niet naar binnen moeten gaan. Plots komt ze naar de gang en ziet ze me staan. Ze heeft gehuilt. Waarom? "Faissel!" Zegt ze hees.

Ze knuffelt me stevig en begint zacht te snikken. Ze pakt mijn hand en rent naar boven naar haar kamer. "Nora?! Wat is er aan de hand en wat doet die gast beneden?!" Zeg ik jaloers. Dat kwam er anders uit dan gehoopt. "I-ik denk dat hij mijn broer is" zegt ze zacht.

Ze veegt snel een paar tranen weg. "Hoezo je broer?" Vraag in shock. "I-ik weet het niet zeker maar ineens kwam hij binnenvallen en zei hij dat hij de zoon van mijn vader was en dat hij dakloos is en dat hij nu pas weet van zijn vader en dat hij hem wilt zien maar ik denk dat het echt is want hij klinkt oprecht weetje!" Zegt ze snel en in 1 adem. Ze begint te snikken en vliegt in mijn armen.

Ik kus haar in haar haren en aai over haar rug. "Misschien moet je hem een kans geven" probeer ik zacht. "Ik weet het niet" snikt ze. "Ik ga morgen naar mijn vader met dit nieuws" zegt ze snel en zeker. "Ja maar je vader heeft net een moeilijke tijd achter de rug. Zijn vrouw is nog doodziek en dan kom je maar even doodleuk zeggen dat hij een zoon heeft!" Zeg ik sarcastisch. "DENK JE DAT HET MAKKELIJK IS VOOR MIJ?!" schreeuwt ze boos. Ze zakt op haar knieën. "Sorry" zegt ze zacht. "Het maakt niet uit" fluister ik.

Deel 12!