Pain will never Stop

Deel 23

1 week later:

Al de hele week zit Anas in mijn gedachten. En Mohamed laat me maar niet met rust. En nu komt de hell. Mijn vader moet morgen voor zijn werk 1 week naar Oostenrijk. Fak.

Ik word wakker door Dina die haar voet tegen mijn gezicht trapt. "Mmh" kreun ik. Ze trapt weer en ik bijt in haar voet. "AUW" Schreeuwt ze. Ik sta boos op en kijk haar woedend aan. "En je hebt mijn slaap verstoort omdat?" Vraag ik boos. "Omdat. We. Naar. School. Moeten." Zegt ze terwijl ze zuchtend opstaat. Ik sta op en loop naar haar kast.

Ik pak een Puma trui en een gescheurde broek die ik de vorige keer hier heb gelaten. "Mag ik die trui aandoen?" Vraagt Dina smekend. "Als ik je Adidas trui aan mag" zeg ik terwijl ik mijn broek aantrek. Ze knikt en rent op de trui af. Ik pak haar Adidas trui en trek het snel aan.

Ik stijl mijn haar en zet een beetje mascara op. Voor de rest zet ik een beetje make up op en eindig het kunstwerk met een beetje lipgloss. Ik kijk tevreden naar het eind resultaat als ik in mijn adidas superstars stap. Dina komt achter me aan gestruikeld terwijl ze haar puma schoenen aantrekt.

Haar broer. Driss gaat ons brengen naar school. Ik ga niet liegen. Hij is niet verkeerd. Maar Dina is ook niet verkeerd. Ik ga samen met Dina vanachter zitten. "Driss ik hou van je knap broertje van me" zegt Dina terwijl ze een kus probeert te geven die hij heel snel ontwijkt. "Ga weg van me!" Zegt hij terwijl hij haar wegduwt. "Tfoe! Damin is veel liever!" Roept Dina. Driss start de auto en Dina gaat goed zitten.

De ouders van Dina hebben alle 3 de kinderen een naam gegeven met de letter D. Omdat hun naam ook met de D begint. Dina is de jongste. Daarna Damin. En de oudste is Driss.

Even later komen we aan en ik stap snel uit. "Bedankt Driss!" Zeg ik terwijl ik uit de auto struikel. "Is niks Noortje!" Antwoord hij. Dina stapt uit en geeft haar broer een boze blik. Driss blaast een luchtkusje naar haar toe en rijdt dan lachent weg. Ik begin ook te lachen maar dat stopt als ik Anas zie. "Wacht even" zeg ik haast onverstaanbaar tegen Dina.

En ik ren naar Anas toe. "Anas!" Zeg ik als ik tot stilstant ben gekomen. "Jij weer" zegt hij terwijl hij achteraan zijn nek krabt. "Oke ik weet dat ik nu ongewenst ben omdat ik heel vreemd ben overkomen op de bus. En ik begrijp dat je waarschijnlijk een hersenshudding bent opgelopen en van die dingen. Maar...ik vraag je om goed na te denken. Want jij bent de enige die mij kan helpen." Zeg ik met een brok in mijn keel. "Ik zal proberen." Zegt hij en wandelt weg.

Niet veel later krijg ik een berichtje. 'Kom na schooltijd meteen naar de vuilnisbakken achter de school. Je zal later alles beter begrijpen.' Van Anas. Ik zucht en stuur een bevestegingsberichtje terug. Plots zie ik van ver Faissel en Zaka met naast hun Dina. Ik draai met mijn ogen en loop de andere kant op.

&*&*&*&*&*&*

De lessen zijn afgelopen en ik ga nu naar de vuilnisbakken. Ik zie daar Anas ongeduldig op me wachten. "Nora!" Zucht hij. Hij rent naar me toe en omhelst me stevig. Ik heb even nodig voor ik besef wat er aan het gebeuren is maar dan knuffel ik hem terug. "Anas? Je kent me? Waarom doe je dan zo?" Zucht ik boos.

Hij likt aan zijn lippen en begint dan."Omdat. Hij me een bezoekje kwam brengen in het ziekenhuis. Hij zei dat als ik 1 woord tegen je zei over hem dat mijn familie eraan gaat. Het spijt me Nora. Maar deze act doe ik alleen omdat ik doodsbang ben. Ik wil mijn familie niet kwijt. Maar ik wil je 1 ding zeggen. Let goed op! Laat niemand te dicht bij je! Want vanaf dat ze je zwakke punt kennen, ben je niet meer veilig. Let goed op Nora!" Zegt hij terwijl hij me doordringent aankijkt. Ik slik en er rollen een paar tranen over mijn wangen.

Ik knik. "Anas...h-het spijt me" piep ik. Hij schud zijn hoofd. "Waarvoor?" Vraagt hij. "De schot. Ik heb je in gevaar gebracht. Je was bijna dood. En ik heb je ouders zo ve-" "Nora! Dit is niet jou schuld! Ik had je in de eerste plaats niet in val moeten lokken. Hoe dan ook. Ik moet gaan, als hij me ziet...dan kan ik alvast een graf gaan graven voor mijn familie. Houd je goed Nora! En...geen contact met me zoeken. Ik ga na dit schooljaar verhuizen. Maar...ik zal je nooit vergeten. En alsjeblieft...vergeet mij ook niet!" Onderbreekt hij me liefjes. "Nooit" zeg ik.

Een snik verlaat mijn mond en ik omhels hem stevig. "Wacht ik heb 1 vraag..." zeg ik nog snel als hij me los laat. "Wat?" Vraagt hij. "Hoe dicht bij is hij?" Vraag ik bang. "Hij is héél dicht bij. Dichter bij dan je denkt." Zegt hij. Hij geeft snel een kus op mijn wang en geeft me een laatste knuffel. "Ik hou van je Nora. Dag." Zegt hij zacht en gaat weg. Ik kijk hem na terwijl ontelbare tranen zich een weg naar beneden banen. Ik hoor mijn telefoon en ik neem snel op. "*kuch kuch* papa?"

"Nora! Ik ga zometeen vertrekken! Kom naar huis! Ik wil je zien voor ik vertrek!"

"Ja oke papa! Ik ben onderweg!"

"Oke beslama!"

"Beslama!"

Ik hang op en ren naar huis.

Ik kom hijgend aan en open snel de deur. Daar zie ik Mohamed en mijn vader knuffelent staan. Ik onderbreek hun met mijn gekuch. Mijn papa draait zich met een ruk om en omhelst me stevig. "Nora. Ik ga je echt missen." Zegt hij lief. "Ik jou ook papa" zeg ik snikkend. "Mohamed is hier de baas nu. Hij is de oudste." Zegt mijn vader plots. Gelijk horen we getoeter. "Dat is mijn taxi! Ik moet gaan!" Zegt mijn vader en verdwijnt achter de deur nog voor ik iets kan zeggen.

Mohamed kijkt me met een gemene grijns aan. "Heb je het gehoord? Ik. Ben. De. Baas." Zegt hij grijnzend. "Niemand speelt de baas over mij. Behalve papa." Zeg ik sissend. "Ik ga deze week als een hel voor je maken." Zegt hij. "Je probeert maar!" En boos stamel ik naar boven. Wat is hij van plan? "Hij is héél dicht bij. Dichter bij dan je denkt." Zou Anas hem bedoelen? Nee...ik ben gewoon paranoïa aan het worden door dit gedoe.

Deel 23. Btw morgen school. Ik wil huilen. Vote. Comment.❤