Pain will never Stop

deel 9

Ze gaan wat verder staan en ik kijk naar de vrouw die iets zegt...wat? Weet ik niet. Ze staan te ver. Even later gaat mijn vader naar binnen naar mijn moeder en wil ik hem achtervolgen maar word gestopt door een vrouw. "Je mag niet naar binnen." Zegt ze streng. "Het is mijn moeder dus mijn volste recht om haar te zien." Zeg ik snikkend. "Ik weet dat het moeilijk is...ik heb mijn moeder op jonge leeftijd verloren en moest ook vaak voor haar dood naar het ziekenhuis. Maar jou moeder heeft nog een beetje hoop...het is belangrijk dat ze uitrust. Laat het even oke? Binnenkort mag je weer naar binnen." Zegt ze lief. Ik knik en ga weer zitten.

Ze komt naast me zitten. "Vertel me eens over je moeder" zegt ze lief. Ik knik. "Ze is de liefste vrouw van de wereld. Ze heeft enorm veel meegemaakt...maar ondanks dat houd ze haar sterk. Ze is mijn grote voorbeeld. Ze had zoveel trauma's...en ik denk dat dat de reden is dat ze zo is geworden. Die trauma's waren haar stuk voor stuk elke dag aan het afbreken....maar voor ons bleef ze sterk...maar hoelang KAN je je sterk houden? Ik weet zeker dat elk ander mens allang had opgegeven" zeg ik trots. "Wauw...zoals jij je moeder beschrijft is ze vast en zeker een geweldige vrouw. Ik zou haar graag willen ontmoeten als ze weer sterk in haar schoenen staat....letterlijk en figuurlijk" zegt ze lief. Ik glimlach. "Ze was ook een geweldige vrouw." Zeg ik zacht. "Waarom praat je in de verleden tijd?" Vraagt ze geschokt. "Ik weet niet" zeg ik zelf in shock van mezelf.

Ik begin zachtjes te snikken. "Hey...ze gaat het overleven. InshaAllah zal alles goed komen met haar." Zegt de vrouw lief. "Ik ben Soumaya...en ik weet dat het niet makkelijk is je moeder in deze staat zien. Maar wees sterk...voor je moeder, je vader maar vooral jezelf." Zegt ze. Ik knik en laat een laatste snik horen. "Hoe oud ben je?" Vraagt ze. "Ik word over 3 dagen 19...ik wil dat ik op mijn 19de nog steeds kan zeggen: ik heb een moeder" zeg ik zacht. "En het gaat lukken ook. Hou vol lieve schat" zegt ze lief. "Ik ben 23...hier is mijn nummer...als je me nodig hebt om te praten...of gewoon iets te gaan doen kan je me bellen." Zegt ze snel terwijl ze me een papiertje met haar nummer op overhandigt. "Ik moet nu verder werken...maar onthoud goed wat ik je heb gezegd" zegt ze voor dat ze er snel vandoor gaat.

Mijn vader komt naar buiten en omhelst me stevig terwijl dikke tranen zijn ogen verlaten. "Het enige dat haar in leven houd is een machientje. Ik ga nu die dokter bellen en het maakt me niet uit hoeveel ik moet lenen." Zegt hij snel. Ik knik en ren hem achterna naar de auto.

De volgende dag:

Ik sta op en ga bidden. Ik doe nog snel een dua voor mijn moeder en vertrek naar school.

Ik kom aan en wil naar de leerlingenbegeleiding gaan. Maar Dina springt op mijn rug en ik val hard op de grond. "EEH FUCK OFF MET DIE BUIK VAN JE VAN 15 TON!" Schreeuw ik kwaad. Ze kijkt me geshockeert aan. "Wat kijk je zo?! Zie je het goed? FUCK OFF! IK HEB BETERE DINGEN TE DOEN NU!" Schreeuw ik boos.

Ik loop het kantoor zonder kloppen binnen en de vrouw wil net een opmerking geven als ze mijn opkomende tranen ziet. "Wat is er aan de hand?" Vraagt ze bezorgd. "Mijn moeder ligt in het ziekenhuis en ze moet een hartoperatie ondergaan als ze wilt overleven maar het is te duur en mijn vader kan het niet betalen" zeg ik in 1 adem.

Als dat eruit is begin hard te snikken en val ik op de grond. Ze rent naar me toe en slaagt een arm om me heen. "Wat moet ik doen?" Huil ik. "Wel...we kunnen vragen aan al de kinderen van deze school of ze een beetje geld willen geven...het maakt niet uit hoeveel...al is het maar een euro...1 euro van alle kinderen van de school is al meer dan vijfduizend euro. Zou je het willen proberen?" Vraagt ze lief. Ik knik snel en sta dan op. "Ik ga meteen alle leraren bij elkaar roepen en flyers laten drukken. Het komt goed" zegt ze lief. "Bedankt" zeg ik zacht. Ze knikt en ik loop het kantoor uit.

Anas komt aangelopen. "Hey...wat is er?" Vraagt hij bezorgd. "Mijn moeder ligt in coma en het enige wat ik kan doen is toekijken" snik ik. Hij slaagt een arm om me heen en troost me. Even later krijgt hij een bericht en gaat hij snel weg.

Ik ga naar buiten en Faissel komt naar me toe. "Wat was dat met Dina?" Vraagt hij. "Kweet niet wollah." Zeg ik met tranen. Hij omhelst me stevig en kust me op mijn voorhoofd. "Kom je nog naar les fwa?" Vraagt hij snel als hij me loslaat. Ik schud mijn hoofd. "Nee" zeg ik snel. "Safe dan ga ik ook niet" zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt. Ik grinnik.

We kijken nu een horrorfilm op mijn bed. Ik lig met mijn hoofd op zijn borstkas en hij heeft een arm om me heen geslagen. "Zij is lekker woelleh" zegt hij terwijl hij naar een slanke brunnette in haar bikink wijst op de tv. "Echt niet" zeg ik kortaf. "Jaloers?" vraagt hij.

Ik draai me om en kijk hem vragend aan. Ik zie dat hij grijnzend naar de tv kijkt. "Zie je het goed?" Vraagt hij na een tijdje en als hij mij recht in de ogen aankijkt. "Ja...maar niet zo mooi uitzicht weetje..." zeg ik grijnzend. Hij steekt de marokaanse middelvinger op. "En van deze uitzicht?" Vraagt hij als hij zijn middelvinger bijna in mijn oog steekt.

Ik slaag zijn hand weg en ga terug goed liggen. "Ik wil dat dit moment nooit eindigd" zeg ik zacht. "Ja tuurlijk niet...een moment met Faissel is om van te dromen" zegt hij grijnzend. Ik denk weer aan mijn moeder en begin te snikken. "Ik was maar aan het lachen hea." Zegt hij geschokt. "Nee...het ligt niet aan jou. Ik ga even naar toilet...mijn gezicht wassen." Zeg ik zacht terwijl ik opsta.

sorry voor dit saaie stukje...Xxx