Pain will never Stop

Deel 25

De deur gaat open en gelijk laat Mohamed me los. Beter voor zijn leven. Ik kijk naar Dina die Mo met een glimlach aankijkt. "Ja ik blijf hier dus voor de rest van de week slapen." Zeg ik snel. "Euhm Nora...kan ik even met je praten?" Vraagt hij terwijl hij met een twijfelachtige blik achteraan zijn nek krabt. "Nee...ik moet nu gaan doei!" Zeg ik en maak aanstalte om naar binnen te gaan. "Nora het is belangrijk" zegt hij streng. "Nora! Ga gewoon!" Zegt Dina. Ik zucht en draai me weer om.

Ik volg Mo naar een parkje vlakbij. Hij draait zich om en voor ik iets kan zeggen raakt hij mijn wang met een grote snelheid aan. Ik gil en door mijn reflex trap ik hem in zijn ballen. Hij zakt op de grond en ik kijk hem zuur aan. Ik kniel naast hem neer en ik voel een diepe, diepe haat. Alsof hij de oorzaak is van dit alles. Alsof hij achter de dreigementen zit.

Er dwaalt maar 1 zin door mijn hoofd. "Hij is héél dicht bij. Dichter bij dan je denkt." Ik vóél gewoon dat hij het is. Of zou ik het mis hebben? Ik kijk hem doordringent aan. "Als ik ontdek dat jij een vreselijk plan hebt dat mijn vader's hart in stukken zal scheuren, dan laat ik NIKS meer van je over. Heb je me gehoord? Ik zweer het je Mohamed. Met mijn familie valt niet te sollen." Zeg ik terwijl spuug mijn mond verlaat en op zijn gezicht beland. "Laat dit. Een. Waarschuwing. Zijn." Zeg ik en loop rustig weg.

Aangekomen bij Dina heb ik al geen zin meer om te lachen. Maar naar huis gaan is geen optie. Ik stuur een berichtje naar Dina dat ik niet kom en begin dan aan een wandeling naar ik-weet-niet-waar. Zou ik naar Faissel gaan? Of toch maar terug naar Dina? Nee. Ik ga naar Zaka.

Ik zucht als mijn gedachten terug naar Anas dwalen. Nog 20 dagen en het schooljaar is voorbij. Dan zie ik Anas nóóit meer terug. Hij kan weg van hier. De plaats waar alle problemen begonnen. Ik wou dat hij me kon vertellen wie die klootzak is.

Ik kom aan en pak de sleutel die achter een baksteen ligt. Ik open de deur en kijk rond. "ZAKA?!" Schreeuw ik door de flat. Geen antwoord. Ik ga naar zijn kamer en zie hem daar slapen op zijn bed zonder T-shirt. Dang die gast heeft six-pack! Ik ga naast hem zitten en pak de deo die op zijn nachtkastje ligt. Ik spuit het vol in zijn gezicht en hij staat met een ruk op.

Half schreeuwend en half kuchent duwt hij mij zijn bed af. "Klootzak" mompel ik en sta terug op. "Waarom deo? Wil je me vermoorden in mijn slaap a mosiba?!" Zegt hij boos. "Nee. Ik zag de deo-fles voor me en kon niet anders." Zucht ik. "Wat doe je hier zelfs?" Zegt hij terwijl hij een T-shirt aantrekt.

Zonde van die six-pack. "Ow...euhm. gewoon. Ik had je gemist" zeg ik snel en klak met mijn tong. "Kan je straks vertrekken? Er komen straks een paar jongens naar hier" zegt hij terwijl hij plaats neemt naast me. "Ik zeg dat ik je mis en dan zeg jij dat ik weg moet!" Zeg ik boos. "Wat wil je dan doen tussen de jongens?" Zegt hij snel. "Ik blijf wel in je kamer! Alsjeblieft! Laat me hier slapen! Ik kom mijn huis niet meer binnen als alleen Mo daar is!" Jammer ik.

Hij zucht. "Oke. Maar blijf in mijn kamer!" Zegt hij streng. Ik knik en glimlach mijn tanden bloot. Ik volg hem naar de woonkamer en plof naast hem neer op de bank. "Om hoelaat komen ze?" Vraag ik zacht. Hij kijkt op zijn onzichtbare polshorloge en fronst zijn wenkbrauwen. "Of ik ben blind of jij bent een debiel want ik zie GEEN horloge" zeg ik terwijl ik naar zijn onzichtbare horloge wijs.

Hij grinnikt en kijkt me doordringent aan. "Over een kwartier" zegt hij uiteindelijk. "Wie komt er?" Vervolg ik mijn vragenlijstje. "Euhm. Faissel, Damin, Driss, Waïl, Wassim, Saiffedinne, Younes, Redouan en Nourdinne." Zegt hij snel. Ik knik. Plots hoor ik de bel. "Ga naar mijn kamer en kom er niet uit!" Zegt hij streng. Ik knik braafjes en ren naar zijn kamer.

Aangekomen in zijn kamer laat ik de deur op een kiertje staan en luister ik af. "Faissel! Wat is er met je wenkbrauw gebeurt?!" Hoor ik Zaka zeggen. "Die klootzak van een stiefbroer van Nora" antwoord Faissel. "Hoezo? Waarom vochten jullie?" Hoor ik Zaka verward vragen. "Daarom. Ik heb chips en milka gekocht" antwoord Faissel om van onderwerp te veranderen. Ik moet me inhouden om niet naar buiten te rennen als ik de chipszak hoor open gaan en de chocola word open getrokken. "Hou je in Nora...hou je in. Hou je alsjeblieft in" fluister ik naar mezelf.

Er is nu al een halfuur voorbij. Ik heb een T-shirt aangetrokken die tot mijn knieen komt van Zaka. Ik lig te staren naar het plafond en probeer me in te houden om niet op de chocola en chips buiten te springen. Alle jongens zijn er nu al. Plots hoor ik Damin weer praten. "Zaka pas me die milka even!" Zegt hij. Hou je in Nora.

Ik sta op en ga bij de deur staan. Shit ik moet naar het toilet. Maar dan moet ik langs de jongens heen. Oke ik kan het wel even inhouden. Plots komt Damin binnen. Hij schrikt en ik hou mijn hand op zijn mond. "Damin! Shut the fuck up!" Sis ik zacht.

Hij knikt als teken dat ik hem los kan laten. "Wat doe je hier?!" Vraagt hij fluisterend. "Euhm ik blijf hier slapen" antwoord ik snel. "Wat doe je in de kamer van Zaka?" Vraag ik dan. "Ik wou even nog milka repen en snoep halen..." zegt hij snel. Ik knik en hij loopt naar het nachtkastje van Zaka. Hij pakt 2 repen en een snoepzak.

Ik ga voor de deur staan en steek mijn hand uit. "Je krijgt niks!" Zegt hij vastberaden. "Daar zou ik nog eens 2 keer over nadenken" zeg ik met een droge glimlach. Hij zucht en duwt me aan de kant. Hij loopt naar buiten en ik krijg tranen in mijn ogen als ik denk aan de milka die mijn mond nooit zal betreden. Ik ga hun lot niet overlaten aan een stelletje varkens. "Damin! Pas dan die snoepzak!" Hoor ik Faissel jammerend zeggen.

Oke...het is nu. Of nooit. Ik ren naar buiten en ik pak de repen en snoep vast en terwijl ik de t-shirt omlaag probeer te houden, ren ik weer als een speer terug naar de kamer. Ik begin gulzig te eten als Faissel binnen komt. "MILKA IS VAN MIJ!" Schreeuw ik met volle mond. "Nora...ik moet met je praten" begint hij. Ik knik en kijk hem verwachtingsvol aan terwijl ik die milka baan.

Deel 25