Deel 40

1K 88 4
                                    

Pov Nora:

Ik ga bij mijn oma zitten en bij mama. Het is hier prachtig. "Mama..." zeg ik zacht. "Nora! Ga terug! Je tijd is nog lang niet voorbij!" Zegt ze snel. "Maar mama! Ik vind het hier leuker bij jullie!" Zucht ik. "Nee! Je vader mist je. Hbiba ga terug" zegt mijn oma Laila lief. Ze staat op en pakt mijn hand. Ze duwen me een gat in en langzaam aan word ik bewust van al de dingen. Ik beweeg rustig met mijn hand en open mijn ogen. Het is nacht. Ik zucht en sluit weer mijn ogen.

Ik word wakker door iemand die over mijn hand streelt. Ik open mijn ogen en kijk in de betraande ogen van Faissel. Meteen denk ik aan dat ik nog moet vertellen wie mij heeft toegetakelt. Euhm...wtf? Wie heeft me rammel gegeven? Ben ik het serieus vergeten?

Hij kan zijn ogen niet geloven en pakt mijn gezicht tussen zijn handen. "Hmara! Waar bleef je zo lang?! Je hebt me gek gemaakt" zegt hij zuchtend en drukt zacht en teder een kus op mijn lippen. Na een tijdje laat hij me los en kijkt hij me lief aan. "Je hebt gehuilt om me! HAHAHHA baby!" Zeg ik lachent. "Kifesh?! Ik huil niet! Ik huil nóóit!" Zegt hij snel.

Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Daar denken je wallen, rode, met zwart omcirkelde en betraande ogen anders over" zeg ik nog steeds lachent. "Ik dacht dat ik je ging verliezen a hmara" zucht hij. "Maar dat is niet gebeurd!" Zeg ik schouderophalend. "Hoelang ben ik weggeweest?" Vraag ik zacht. "3 maanden a slaapkop!" Zegt hij snel en gaat zitten. "Het voelde als 3 minuten" zucht ik.

Hij pakt mijn hand vast en drukt er een kusje op. "Ik ga je vader bellen. Want als hij erachter komt dat ik hier was en hem niks heb vertelt ben ik de volgende in coma" zegt hij snel en belt mijn vader op. Ik grinnik en sluit mijn ogen weer.

2 weken later:

Ik pak mijn tas nog snel en bekijk mezelf in de spiegel. "Je ziet er goed uit" hoor ik Faissel achter me zeggen. Hij slaat zijn armen om mijn middel en drukt een kusje op mijn wang. "Wacht nog even!" Zeg ik snel. Ik draai me om en maak zijn das. Op het einde klop ik met mijn beiden handen op zijn schouders en kus hem op zijn zachte lippen. "Nora...waar ging je nu ook al weer solliciteren?" Vraagt Faissel voor de 625256262de keer vandaag. "Faiss! Bij een bedrijf! Ik ga Insha Allah de boekhouding doen" zeg ik snel. Hij knikt en pakt mijn hand. "Ik breng je" zegt hij en trekt me naar zijn auto.

************
"U hoort nog van ons. We zijn wel onder de indruk." Zegt de man. Hij is een marokkaanse. Hij heeft lichtbruine ogen. Donker bruin haar met een opscheertje. Is licht getint en heeft een getrimt baardje. Zijn tanden zijn spierwit. "Vriendelijk bedankt" zeg ik zo formeel mogelijk.

Plots komt een jonge gast binnen gestapt. "Ewa Badr! Alles goed broeder!" Zegt hij lachent. "Amir...ik zit midden in een sollicitatie!" Zegt hij geïrriteert. "Wie is dit lekkertje?" Vraagt Amir.

Ik kuch ongemakkelijk. "Amir zwijg a hmar! Ik zweer je ik ga je thuis klappen als je je mond niet houd!" Zegt Badr dreigend. "Ik wil gewoon haar nummer!" Zucht Amir en komt mijn richting opgestapt. Badr houd hem tegen en kijkt hem woedend aan. "Ga weg" zegt Badr boos.

Amir knikt en beent de kamer uit. "Het spijt me voor het ongemak" zegt Badr en krabt aan zijn nek. "Het is geen probleem Ba...meneer" zeg ik snel. "Je mag Badr zeggen. Maar gewoon niet in het bijzijn van andere" zegt hij snel. Ik knik en besef pas later wat hij bedoelt. "Hoezo bijzijn van andere? Heb ik de baan?" Zeg ik verwachtingsvol. "Neen" zegt Badr snel.

Meteen kijk ik hem droog aan. "Maar je hebt een grote kans. Je hoort morgen wel van ons" zegt hij en houd de deur voor me open. Ik schud zijn hand en verlaat de ruimte.

19:00

Ik stap de auto van Faissel in en zucht. "Mijn waarschijnlijke baas heet Badr" zeg ik snel waarna ik een diepe zucht uit. "En zijn broer wou mijn nummer. Hij heet Amir trouwens" zeg ik vermoeid. Faissel's gezichtsuitdrukking verandert meteen. "Zoek maar ergens anders werk" zegt hij meteen en start de auto. "Nee! Ik heb niks gedaan! Faiss! Dit lijkt me echt leuk!" Jammer ik. Hij zucht en kijkt me aan. "Oke" zegt hij geperst. Ik grijns breed en druk een kus op zijn mondhoek.

Pain will never StopWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu