Pain will never Stop

Deel 34

Ik word wakker en bevind me in een bed. Ik kijk rond me heen en kan me niks herinneren. Waar zit ik? Ik wil opstaan en merk dan dat ik vastgebonden ben aan mijn handen en voeten.

Dan pas merk ik dat ik naakt in bed zit met een dekentje om me heen. Ik gil en schreeuw. Dan komt er een jongen binnen met een bivakmuts die alleen zijn ogen toont. Ik kijk recht in zijn donkere ogen en weet niet van waar ik ze herken. Shit. Ik...ik ken hem. Dat is 100 procent zeker.

Hij loopt naar me toe en maakt me los. Hij gooit mijn jurk naar me en houd dan een stemvervormer voor zijn mond. "Kleed je om! Je kan weg! Je bent nu alleen nog maar een stuk vuil" zegt hij en gaat weg. Ik kijk naar mijn jurk en dan naar het bed en zie dat het onder het bloed zit.

Ik gil het uit en zak op de grond. Ik kleed me snel om en blijf door snikken. Ik word weer langs achter gepakt en er word een doek voor mijn ogen gezet. "Als je weet waar we zijn kun je naar de politie stappen. We zetten je af waar we je hebben gevonden. Alsof er niks is gebeurd. Alleen ben je nu niks meer waard" zegt de jongen weer met die vreemde stemvervormer.

Hij kent me ook. Anders zou hij geen stemvervormer gebruiken. Hij wilt niet herkent worden. Ik gil en begin hard te huilen. Ik krijg een trap tegen mijn maag en zak huilend op de grond. Ze pakken me op en sleuren me weg naar een bus...of auto of ik weet het niet want ik kan het niet zien.

Ik word weggeduwt uit het voertuig en val hard op de grond. Dan hoor ik alleen hoe het voertuig wegrijd. Ik haal de blinddoek eraf en bekijk de plaats. Voor het appartement van Faissel. Plots zie ik mijn telefoon in de struiken liggen. Ik ren er naar toe en bekijk het. 15 gemiste oproepen van Faissel. 8 van Dina. 12 van Zaka. Ik bel snel Faissel op en hij neemt meteen op. "N-nora?"

N: *huilt* i...ik ben voor je appartement. Waar ben je?

F: ik ben thuis. Weet je hoe veel ik me zorgen heb gemaakt om je?

N: k-kom naar beneden alsjeblieft.

F: oke hbiba...ik ben er zo meteen.

*hangt op*

Ik hang trillend op en wrijf aan mijn armen omdat ik het koud heb. Het is nacht? Faissel komt aangerent en kijkt me geshokeert aan als hij mij ziet. Ik ben helemaal vuil, mijn jurk is gescheurt en zit onder het bloed.

Hij trekt vliegensvlug zijn trui uit en trekt het bij mij aan. Hij trekt me in een knuffel en kijkt me bezorgd aan. Ik zie hem bijna niet door de miljoenen tranen die ik loslaat. "Kom naar binnen!" Zegt hij snel.

Hij helpt me naar binnen en brengt me lief naar zijn appartement. Ik ga zitten op de bank en kijk hem gebroken aan. "Hoelang was ik weg?" Vraag ik snikkend. "27 uur...gisteren avond tot nu" zegt hij zacht en kijkt me aan. "W-wat is er gebeurd Nora?" Vraagt hij bezorgd en pakt mijn hand vast.

Ik sla zijn hand bang weg. Hij vergroot zijn ogen en kijkt me vol medelijden aan. "Waar ben je geweest?" Vraagt hij weer. "I...IK BEN NIKS MEER WAARD!" Schreeuw ik huilend en val op de grond. Hij gaat snel naast me zitten op de grond en neemt me in zijn armen.

Flashback:

Ik open mijn ogen en bevind me op een bank. De anonieme jongen duwt mijn hoofd in de drugs en kijkt me doordringent aan. "OPSNUIVEN!" Schreeuwt hij. Ik gehoorzaam braaf en doe wat hij zegt. Meteen word er gejuigt en krijg ik pilletjes in mijn hand. "Slik in" beveelt hij me weer. Ik doe wat hij zegt en hij kijkt me vol lust aan. Hij trekt mijn jurk af me en ik zit nog alleen in mijn lingerie. Ik val op de grond en hij neemt me in zijn armen terwijl hij zuigzoenen drukt in mijn nek

Einde flashback

Ik gil en duw Faissel weg. Ik ren snel naar de andere kant van de kamer en kijk hem huilend aan. Hij wilt weer naar me toe komen maar ik steek mijn hand uit. "NEE! ALSJEBLIEFT! NIET DOEN!" Schreeuw ik huilend.

Zijn ogen worden glazig en ik kan niet stoppen met huilen. "I...ik wil je helpen Nora" zegt hij met een brok in zijn keel. "Dat kan je niet! DAT KAN NIEMAND! Ik ben NIETS meer waard! NIETS!" Zeg ik gebroken. "ZEG DAT NIET NORA! VOOR MIJ BEN JE ALLES WAARD!" Schreeuwt hij en veegt zijn tranen weg.

Ik kijk hem gebroken aan en hij zet een stap naar me toe. "N-niet doen Faissel. Niet doen" zeg ik bang. "Ik wil je geen pijn doen" zegt hij teneergeslagen. "Ik kan het gewoon niet!" Snik ik. "Wat is er gebeurd?!" Vraagt hij gefrustreerd. "Ik ben als vuil behandelt geweest. Ik...ik ben vuil" zeg ik en zak tegen de muur. "Laat mij je dan als een prinses behandelen." Zegt hij lief.

Ik schud huilend mijn hoofd. "Ik hou van je Nora" zegt hij zacht. "HOE KAN JE NOG VAN ME HOUDEN?! IK BEN NIKS WAARD!" Schreeuw ik huilend. Hij rent naar me toe en ik val huilend op de grond. Hij neemt me in zijn armen en drukt een kus op mijn wang. "Zeg dat nooit meer. Ik hou van je en dat zal NOOIT veranderen. Heb je me gehoord?" Zegt hij terwijl hij me doordringend aankijkt.

Ik omhels hem stevig en snik slechts nog zachtjes. "Ik hou van je Nora. Meer dan je ooit zult denken" fluistert hij. Ik begraaf mijn gezicht in zijn schouder en snik zacht. Hij trekt me op zijn schoot en omhelst me alsof dit de laatste keer is dat hij me zal zien. "Laat me niet meer los" zucht ik snikkend. "Nooit" fluistert hij zacht.

Ik ga op de bank liggen en sla het deken dat Faissel heeft klaargelegd over me en na 20 minuten val ik in een diepe slaap.

Droom:

Ik sta op en heb een prachtige witte jurk aan tot mijn enkels. Ik sta op blote voeten en mijn haar zit perfect in model. Ik heb geen make up aan maar toch ziet mijn gezicht er geweldig uit. Ik bekijk mezelf in de grote spiegel en glimlach. Plots voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me om en kijk in de ogen van mijn moeder. Ik knuffel haar stevig en kijk haar glimlachend aan. "Ik heb je gemist!" Zeg ik zacht. "Hoezo? Ik ben toch elke dag bij je?" Zegt ze lief. Ik glimlach breed en lach.

Plots verandert haar lieve gezichtsuitdrukking in een gemene en boze blik. "MAAR JE BENT VUIL NU! JE BENT NIKS MEER WAARD NORA! NIKS MEER! VUILE HOER!" Schreeuwt ze woedend. Ik begin te huilen en gelijk komt er een rode vlek op mijn jurk die zich versprijd. Al snel verandert mijn witte jurk in een rode jurk. Mijn haar gaat van lichtbruin naar zwart. Heel zwart. Mijn handen zitten plots voel bloed en ik gil het uit. "MAMAAAA" Schreeuw ik huilend. Ze rent weg naar een wit licht en ik blijf maar schreeuwen. "HET IS NIET MIJN SCHULD!" Schreeuw ik.

Einde droom

Ik word met een ruk wakker en bekijk mijn handen.

Volgende dag:

Ik sta vermoeid op en trek snel het laken over me heen. Ik zucht en sta op. Ik heb een jogging aan van Faissel samen met zijn t-shirt. Hij komt de woonkamer binnen en gaat snel naast me zitten. "Gaat het een beetje hbiba?" Vraagt hij liefjes. Ik schud mijn hoofd. "Nee..." zeg ik en barst weer in huilen uit. Ik zucht en veeg mijn tranen weg. "Ik wil naar Papa" zeg ik zacht.

Hij knikt en we staan op. "Wil je je niet omkleden?" Vraagt hij dan. Ik kijk naar de kleren die ik aan heb. Ik schud mijn hoofd hevig. "Nee" pers ik eruit. Hij knikt en pakt mijn hand vast. Ik sla zijn hand snel weg en hij kijkt me weer met dezelfde blik aan van gisteren. "Het is goed" zegt hij zacht. Ik knik en pak zijn hand voorzichtig vast.

Hey! 30 stemmen is nieuw deeltje😘