Pain will never Stop

Deel 31

1 week later:

Ik word wakker en denk na. Het word tijd dat ik de waarheid vertel aan mijn vader. Ik ren naar beneden en prop een tostie in mijn mond. Mohamed verlaat het huis en ik help mijn vader de tafel af te ruimen. "Papa?" Begin ik. "Mhm" zegt hij zacht. "Hoe heet de moeder van Mohamed en in welk rusthuis bevind ze zich?" Zeg ik snel. "Begin je weer met je onzin?" Jammerd papa.

Ik zucht. "Oke luister. Ik wil 100 procent zeker weten dat Mohamed je zoon is. Omdat ik om je geef. Dat is de enige reden. Laat me het uitzoeken. Is hij je zoon? Dan spreek ik er nooit meer over. Zo niet...dan worden we allemaal enorm hard gekwetst maar dan kunnen we op z'n minst de oplichter uit huis zetten" zeg ik lief.

Mijn vader knikt. "Khadija '...' in Amsterdam" zegt hij dan. Ik knik snel. "Chokran!" Zeg ik en ren naar boven om me om te kleden.

Ik doe mijn lichtroze Guess trui aan met een grijze jeans broek. Ik spring in mijn adidas schoenen en maak me lichtjes op. Dan doe ik mijn adidas pet op en kijk tevreden naar het resultaat. Tijd om die oplichter te ontmaskeren. Ik ga niet opnieuw een DNA-test doen. Mijn vader moet het met zijn eigen oren horen. Ik bel Faissel op om me te komen ophalen met de auto.

Ik sprint naar beneden en geef een kus aan mijn vader. Ik ren de deur uit en ga naar de auto van Faissel die heel de buurt heeft geïrriteert met zijn getoeter. Ik ga naar binnen en haal zijn hand van het stuur af. "Stop" zeg ik streng. "Ik zat net zo lekker in die beat!" Jammert hij.

Hij drukt een kus op mijn wang en rijd naar onze bestemming. "Wat ga je nu precies doen daar? Je hebt het resultaat toch al bekeken? Hij is niet je broer" zegt Faissel verward. "Ja...dat weet ik maar ik ga die Khadija daar vandaan halen en zorgen dat ze de waarheid aan mijn vader verteld. Want als ik met een DNA-test kom dan kan Mohamed rond de pot draaien en zeggen dat het vervaalst is. En daarom kan Khadija meteen de hele waarheid vertellen." Zeg ik snel.

Faissel knikt onder de indruk. "Dang...ik had het niet beter kunnen doen" zegt hij grinnikend. "Jij had helemaal NIKS kunnen doen" zeg ik uitdagend en schiet dan in de lach. Hij opent het raam langs mijn kant en drukt extra hard op gas, waardoor mijn pet wegvliegt.

Deze is gestoord? "FAISSEL! WHAT THE FUCK!!! FUCKING KLOOTZAK!" Jank ik. Ik veeg een traantje weg en kijk hem woedend aan. "Ben je boos?" Vraagt hij lachent. Ik steek mijn middelvinger op en draai me om naar het raam.

Hij sluit het raam en ik blijf staren uit het raam. "Nora..." begint hij. "Fuck off" bijt ik hem toe. "Sorry?" Zegt hij nog steeds lachent. Ik ga deze klootzak negeren. "Ik koop nieuwe voor je?" Probeert hij. Geen antwoord. Hij pakt mijn hand vast en ik mep zijn hand weg. "Auw!" Zucht hij.

Ik kijk hem droog aan en kijk dan weer uit het raam. "Noraaaa" jammert Faissel. Hij pakt snel iets op de achterbank en richt zijn stuur weer goed. "Hier...kijk pak mijn pet tot je een nieuwe krijgt. Oke?" Zegt hij terwijl hij mij zijn pet aanbied. Ik pak het aan en bekijk het. "Ik heb het eergisteren gekocht? Niet zo kieskeurig!" Zegt Faissel terwijl hij me steeds kort aankijkt en weer naar de weg.

Ik zucht en doe het raam open. Ik gooi zijn pet door het raam en glimlach duivels naar hem. Hij stopt op de pechstrook en kijkt me boos aan. "Je gaat die pet NU meteen halen!" Beveelt hij. "Nee" zeg ik schouderophalend en friemel aan mijn nagels. "Oke...ik geen pet, jij geen pet" en start weer de auto. "Dat was niet mijn enige pet!" Zeg ik snel. "Mooi...die van mij ook niet" zegt hij en rijd weer verder.

We stoppen en ik stap snel uit. We hebben het afgelopen halfuur niks meer gezegd? Ik ga snel binnen en ga aan de balie staan. "Euhm...waar bevind Khadija '...' zich?" Vraag ik snel.

De vrouw tikt iets in haar computer in en kijkt me dan weer aan. "Ze zit gewoon in de aula. U kunt haar gaan zien" ik knik en ren naar de aula. "KHADIJA?" Schreeuw ik door de ruimte. Iedereen kijkt maar 1 vrouw steekt haar hand op.

Ik ren naar haar toe en groet haar snel. "Salaam" zeg ik lief. Faissel komt aan en neemt plaats naast me. "Wa aleikoum asalam" antwoord ze zacht. "Klopt het dat u ooit getrouwd was met Soufian '...'?" Zegt Faissel snel.

Ik kijk hem dodelijk aan en rol met mijn ogen. "Weee...doe rustig" sis ik naar hem. Ik richt me weer tot de vrouw en ze kijkt me wantrouwig aan. "Soufian is mijn vader" zeg ik lief.

Ze knikt snel. "Ja...hij was ooit mijn man." Zegt ze snel. "En euhm...was u ook zwanger van hem toen jullie gingen scheiden?" Vraag ik weer.

Ze schud haar hoofd. "Ik kan geen kinderen krijgen...nooit gekund. Dat heeft je vader ook nooit geweten. Ik was bang dat hij me om die reden ging verlaten. Maar...de liefde was er gewoon niet meer tussen ons. Hoe dan ook...ik ben nooit van hem of wie dan ook zwanger geweest" zegt ze met een glimlach.

Mijn ogen worden glazig als ik denk aan hoeveel pijn mijn vader zal lijden. "Heb je zin om even met me mee te gaan naar huis?" Vraag ik dan. Ze schud haar hoofd. "Waarom?" Vraagt ze snel. "Er is een jongen komen opdagen die beweert uw zoon te zijn" zeg ik met een brok in mijn keel. Ze knikt. "Oke...dan wel!" Zegt ze lief.

Ik glimlach zwakjes en sta op. Ik ga haar uitchecken en laat haar haar spulletjes pakken die ze nodig heeft. Ik ga even zitten en laat mijn tranen de vrije loop. Faissel komt naast me zitten en trekt me in zijn armen. "Het komt goed" zegt hij lief.

Ik schud mijn hoofd. "Daar ben ik niet zo zeker van" zeg ik zacht. Ze komt aangerolt en glimlacht zwakjes. Ik sta op en rol haar naar buiten. Hoe in godsnaam gaat mijn vader dit moeten verwerken?

Heeey! Ik heb besloten dat ik die vaste dagen weg ga doen. Ik wil het met stemmen doen. Ik heb gezien dat ik veel spooklezers heb. Stemmen is gratis btw. Hoe dan ook! Bij 30 stemmen nieuw deel😘