Pain will never Stop

Deel 37

Ongeveer 2 weken later:

Vandaag komt Faissel aan. Hij heeft 1 dag naar een cybercafé kunnen gaan. De eerste 5 minuten konden we nog normaal praten. Maar dan sprak hij Dina aan en stuurde ze de foto. Dus nu is het uit.

Ik lig in me bed te janken? Mijn vader weet dat ik huil om Faissel. Hij zegt dat hij altijd al het vermoede had. Hij heeft me eerst een preek gegeven dat ik nooit meer een relatie mag etc...maar daarna heeft hij dat opzij geschoven en me zitten troosten.

Mijn padre komt binnen en kijkt me trots aan. Ik kijk hem vragend aan. "Ik heb getraind! Check deze spieren!" Zegt hij blij en spant zijn armen op. Ik glimlach zwak en voel aan zijn armen. "Weet je waarom ik heb getraind?" Vraagt hij snel. Ik schud mijn hoofd. "Om het hoofd van Faissel eraf te meppen." Zegt hij lachent.

Ik schiet in de lach en ga weer liggen in mijn bed. Hij kust me op mijn hoofd en aait over mijn haar. Hij verlaat de kamer en ik begin weer te huilen.

Flashback:
Ik kijk hem gebroken aan en hij zet een stap naar me toe. "N-niet doen Faissel. Niet doen" zeg ik bang. "Ik wil je geen pijn doen" zegt hij teneergeslagen. "Ik kan het gewoon niet!" Snik ik. "Wat is er gebeurd?!" Vraagt hij gefrustreerd. "Ik ben als vuil behandelt geweest. Ik...ik ben vuil" zeg ik en zak tegen de muur. "Laat mij je dan als een prinses behandelen." Zegt hij lief.

Ik schud huilend mijn hoofd. "Ik hou van je Nora" zegt hij zacht. "HOE KAN JE NOG VAN ME HOUDEN?! IK BEN NIKS WAARD!" Schreeuw ik huilend. Hij rent naar me toe en ik val huilend op de grond. Hij neemt me in zijn armen en drukt een kus op mijn wang. "Zeg dat nooit meer. Ik hou van je en dat zal NOOIT veranderen. Heb je me gehoord?" Zegt hij terwijl hij me doordringend aankijkt.

Ik omhels hem stevig en snik slechts nog zachtjes. "Ik hou van je Nora. Meer dan je ooit zult denken" fluistert hij. Ik begraaf mijn gezicht in zijn schouder en snik zacht. Hij trekt me op zijn schoot en omhelst me alsof dit de laatste keer is dat hij me zal zien. "Laat me niet meer los" zucht ik snikkend. "Nooit" fluistert hij zacht.

Einde flashback

Ik begin weer hard te huilen en verstop me onder me deken. Mijn vader komt weer binnen. "Nora! Ga naar supermarkt! Ik heb tomaten, wortelen, eieren en bloem nodig!" Zegt hij snel. "Papa! Ewa laat me uithuilen!" Zucht ik. "STA OP ZIEDD" schreeuwt hij. Deze gast heeft geen medelijden.

Ik sta vermoeid op en doe een grijze trui aan en een zwarte broek. Ik laat mijn haar hangen in een rommelige knot en was mijn gezicht. Verder breng ik geen make up aan en ga naar buiten.

Ik ga naar de winkel en pak alle benodigdheden. Ik krijg zin in chocola en ren naar de chocola afdeling. Als ik een pakje milka pak draai ik me om en zie Faissel in de winkel. Ik krijg spontaan tranen in mijn ogen en begin plots weer te huilen.

Hij ziet me staan en ik weet gewoon dat hij medelijden heeft. Maar dat zal hij niet tonen. Ik loop naar hem toe en droog mijn tranen. "Luister even" begin ik en weer komen de tranen. "Nora ik wil het niet eens horen. Je hebt gekust met mijn beste vriend en daar gaat het om" zegt hij woedend met een brok in zijn keel. "Alsjeblieft" huil ik zacht.

Hij zucht en kijkt me afkeurend aan. "Ik hield van je Nora! Correctie...ik hou nog steeds van je. Maar je daden kan je niet zomaar goed spreken! Laat me gewoon met rust. Ik wil je niet meer zien. Je bestaat niet meer!" Zegt hij verafschuwend en loopt weg. Ik veeg mijn tranen weg. Ik betaal alles en ga weg.

Volgende dag:

Ik sta op en bekijk me telefoon. Een bericht van een meisje van me klas. 'Je bent uitgenodig voor mijn eindejaarsfeestje! Kom vandaag om 19:00 naar mijn huis toe. Het is een soort bal dus kleed je netjes aan! In '...' nummer '...' zeker komen' staat er.
Ik zucht en ga naar mijn kast om iets te zoeken. Niks. Ik zucht. Tijd om te shoppen.