Pain will never Stop

Deel 41

3 dagen later:

Ik loop rustig over straat. Het is donker en het is 22:47. Ik versnel mijn pas als ik iets achter me hoor. Plots hoor ik iemand sneller lopen en begin ik te rennen. Dan struikel ik en val op de grond. Ik kijk weer terug in die donkere ogen. Even later zie ik niets.

Ik word wakker door ijs koud water dat over me heen word gegooit. Ik zit alleen in mijn lingerie. Ik gil en plots komen 5 mannen binnen gelopen. Ik zie hun gezicht niet. Hun gezicht is wazig. Word dit een groepsverkrachting? Ik gil nog harder en ren naar de andere kant van de kamer. Ik gil weer en plots pakken ze me vast.

Ik word gillend wakker van die afschuwelijke droom. Ik zweet helemaal en heb blijkbaar gehuild. Er dringt een koude gloed mijn lichaam binnen en ik voel me vies. Echt vies. Ik begin zachtjes te snikken en plots komt mijn vader binnen met een glas water. "Nora..." zegt hij zacht terwijl hij me het glas met water aangeeft.

Ik drink de inhoud met 1 teug naar binnen. "Het word tijd voor de waarheid" vervolgt hij. Ik zucht en veeg mijn tranen weg. "Nora...begin bij het begin" zegt hij snel en streng. Ik doe mijn nachtlamp aan en zucht weer.

Ik krijg spontaan tranen in mijn ogen die ik gewoon hun gang laat gaan. "I-ik ben verkracht geweest" zeg ik waarna ik hard begin te huilen. Mijn vader kijkt me stil aan. "Wanneer is dat gebeurt?" Vraagt hij snel. "Toen je in coma lag" zeg ik zacht.

Hij omhelst me stevig en ik begin te huilen op zijn schouder. "Het is niet erg. Het is niet jouw schuld hbiba. Je bent en blijft mijn prinses" zegt hij zacht en lief. Ik blijf zachtjes snikken en hij wrijft op mijn rug.

Volgende ochtend:

Ik word wakker en voel een helse pijn door mijn hoofd heen gaan. Ik krijg een misselijk gevoel en moet kotsen. Ik ren naar toilet en kots daar alles uit. Tfoe ik moet gaan werken vandaag. Meteen word ik gebeld door Faissel. Ik neem snel op.

F: ik kom over halfuur en dan breng ik je naar werk
N: nee hoeft niet meer
F: waarom niet?
N: ik ben ziek
F: oke dan. Lahychafik
N: amien. Veel succes op je werk
F: chokran. Beslama hbiba
N: beslama.

Ik hang op en ga weer liggen in mijn bed.

2 uur later:

Ik ben niet in slaap gevallen. Ik voel me te kut. Ik heb me gewoon bezig gehouden met Instagram, Wattpad en snapchat. Ik heb mijn vader wel niet gehoord. Vreemd. Ik sta op en loop naar zijn kamer.

Hij ligt in zijn bed en ik ga naar hem toe. Zijn gezicht is nat van de tranen en ik kijk hem geschrokken aan. "Papa...hobie. Wat is er?" Vraag ik lief. "Ik heb gefaald. Als vader. Ik had je moeten beschermen. Je bent verkracht geweest, in elkaar geslagen. En ik was er niet." Zegt hij gebroken.

Ik schud mijn hoofd en omhels hem stevig. "Het is niet jouw schuld. Nooit geweest ook." Zeg ik zacht en kus hem op zijn natte wang. "Papa...stop met huilen. De persoon die mij dit heeft aangedaan krijgt zijn verdiende straf wel eens. Vroeg of laat. Misschien op deze aarde. Misschien bij Allah. Allahu a3lam. Maar nu...maakt het me even niks meer uit. Ik wil gelukkig kunnen zijn. Met jou." Zeg ik zacht en veeg een paar verloren tranen weg. Hij knikt en veegt zijn tranen ruw weg. Ik glimlach zwak en uit een diepe zucht.

****************
Ik zucht en bekijk mezelf in de spiegel. Ik MOET dit doen. Ik mis Dina enorm hard. Ik moet mijn excuses gaan aanbieden. Ik bekijk mezelf weer in de spiegel. Wit topje. Zwarte bomber jacket. Gescheurde jeans en stan smiths.

Ik hoop dat ze me vergeefd. Ik pak het victoria secret tasje voor Dina samen met verschillende soorten chocola. En steek het in een guess tas. Bij een sorry hoort ook cadeautjes. Volgens Dina's regels dan. Ziezo. Alles staat klaar.