Duna - Bloedband - Boek 2

Hoofdstuk 5

4 maanden later. Hand in hand lopen Gerard en ik de kerk uit. De pastoor heeft ons net getrouwd. Er wordt rijst over ons heen gegooid en ik hoor gejuich en gelach. Mijn trouwjurk heeft Gerard samen met mijn moeder uitgezocht. Het is een groen ding, heel wijd en met kraag (zie foto). En dan zit er nog een of andere rode strik op de jurk. Het is niet een jurk die ik zelf zou kiezen, maar als moeder en Gerard het leuk vinden...

Samen met Gerard stap ik de klaarstaande koets in. In het huis van Gerard, nee ons huis, wordt het feest gehouden. Ik zwaai naar mijn familie en een paar mensen die ik niet ken, terwijl de koets wegrijd. Nadat ze uit zicht zijn ga ik weer recht zitten en probeer de priemende ogen van mijn man te ontwijken. De hele weg blijf ik stil en ook Gerard zegt niets. Daarom ben ik ook blij als het huis in zicht komt, maar meteen ben ik ook zenuwachtig. Waar slaap ik eigenlijk? Bij hem op de kamer? Heb ik mijn eigen bed? De gasten komen pas over ongeveer 3 uur. Wat moeten we tot die tijd doen? Wat wordt er van mij verwacht?

De koets staat stil en Gerard stapt uit en loopt weg, mij alleen achter latend. Ik kom niet zonder hulp de koets uit, met deze grote jurk. Vertwijfelend kijk ik door de open deur naar buiten. "Moet ik helpen?" Met een ruk draai ik me om. Aan de andere kant staat Jeroen. Ik heb hem in geen maanden meer gezien, maar hij ziet er precies hetzelfde uit als in mijn herinneringen. Ik knik dankbaar. "Graag, alleen kan ik er niet uitkomen, met deze mega jurk." Jeroen bied mij zijn hand aan en ik pak die stevig vast. Een tinteling gaat door mijn lichaam. Dat probeer ik zo goed als ik kan te negeren en stap uit de koets. Wanneer ik met beide benen op de grond sta, haal ik opgelucht adem. "Dank u wel." Jeroen grinnikt. "Zegt u maar je en welkom thuis." Ik kijk hem even wanhopig aan en draai snel mijn hoofd weg. Thuis... Ik kijk naar beneden en zie dat we elkaar nog steeds vast hebben. Ik glimlach even. Jeroen volgt mijn blik en ziet ook onze handen, snel laat hij zijn hand los. Meteen mis ik zijn hand. Wacht! Duna, hou op! Je bent een getrouwd vrouw. En je mist dan zeker geen hand van een stalknecht. Ik bedank Jeroen nog een keer en loop snel naar het grote huis. Achter mij brengt Jeroen Bliksem en Kala terug naar de stallen.

Ik binnenkomst word ik verwelkomt door een butler. "Welkom thuis mevrouw." Ik glimlach en mompel een bedankje. "Uw man is in bij de bar. Daar mogen geen vrouwen komen heeft hij gezegd, zelfs u niet. Als u mij wilt volgen, dan breng ik u naar uw kamer. Ik heb de aanname gedaan dat u liever eerst een eigen kamer zou willen hebben, dus al uw spullen heb ik in een aparte kamer gezet. Wanneer u hier gewend bent, zal ik de spullen naar de grote slaapkamer verhuizen." Ik haal opgelucht adem en volg de man naar mijn kamer. "Hier is de grote slaapkamer, hier is de gastenkamer, hier is de studeerkamer van mijnheer Gerard, hier is een andere gastenkamer, hier is de bovenbibliotheek, hier is nog een gastenkamer en hier is dan uw slaapkamer. Dit is de een na grootste, daarom heb ik deze voor u klaargemaakt. U ziet daar een deur, dat is de badkamer en daar is een tweede deur, dat is uw inloopkast. Als uw kleding hangt er al." Ik draai me om naar de heer. "Ik heb mijn eigen dienstmeisje meegenomen, die moet ook hier ergens slapen. Maar ik zie het niet zo zitten dat ze in het werknemersverblijf slaapt, dat is veel ste ver weg. Zou u misschien een kleine kamer hier in het huis voor haar kunnen klaarmaken?" De heer schud zijn hoofd. "Het spijt me, maar van mijnheer Gerard moeten alle werknemers in het verblijf overnachten. Op uitzondering van mij en een paar anderen." De heer maakt aanstalten om te vertrekken maar ik houd hem tegen. "Wacht. Ik weet uw naam niet." Hij draait zich even om. "U mag mij Thomas noemen." De oude heer vertrekt en laat mij alleen in de enorme kamer achter. "En nu?" Ik besluit mijn kamer te bekijken en trek alle laatjes open die ik kan vinden. Ook bekijk ik mijn inloopkast. Ik zie dat al mijn jurken er hangen en nog een aantal jurken die ik niet eerder heb gezien. Ook inspecteer ik de badkamer. Er staat een groot bad op pootjes in het midden van de ruimte. Nadat ik alles heb gezien ga ik nog even aan mijn salontafel zitten en fatsoeneer ik mijn haar. Ook werk ik mijn make-up bij en strijk ik mijn jurk glad. Dan loop ik via de enorm bede trap weer naar beneden. Waar Thomas op mij wacht. "Ik begeleid u naar de eetkamer. De kok heeft een voortreffelijke maaltijd bereid." Ik loop weer met Thomas mee en hij leid me in een reusachtige eetkamer. Rond de tafel staan wel 20 stoelen en boven de tafel hangt een prachtige kroonluchter. Er is maar voor 1 persoon gedekt, dus ga ik op die stoel zitten. "Eet Gerard niet mee?" Thomas schud zijn hoofd. "Mijnheer Gerard eet altijd aan de bar." "Waar ik niet mag komen." Thomas knikt. Nou, dat wordt nog gezellig. "Wilt u niet bij mij komen zitten?" Vraag ik aan Thomas. "Dat kan niet mevrouw." Ik knik begrijpend en slik de brok in mijn keel weg. Thomas loopt de kamer uit en een meisje brengt mij het voorgerecht. Daarbij schenkt ze wijn voor me in en vertrekt weer. Ik kijk om me heen, ik hoop dat de gasten snel komen. Hoe ga ik dit de rest van mijn leven doen? Altijd in mijn eentje eten? Snel neem ik een slok wijn, en nog een. Daarna zet ik deze weg en begin met mijn eten.