KARANLIĞIN OĞLU

11. Bölüm "Tutsak"

Garip bakışlarımı karandan almadım. Gözleri her zamankinden daha duygusuzdu , ne diyeceğimi bilememiştim , seni buldum derken neyi kastetmişti ? ellerini yavaş bir hareketle ceplerinden çıkardı, bana doğru iki adım attığında çok yakınımdaydı , aynı zamanda arkadan gelen adım seslerini işitiyordum , boraya ait adım seslerini. karan tam gözlerimin içine baktığında yutkunma ihtiyacı hissettim , yamuk bir gülüş dudaklarında yer edindi ve o gülüşün silinmesi ile eş değer bir şekilde kolumu sertçe tutup arabaya doğru götürmeye başladı . boşluğuma denk gelmişti ve bu sebeple bir an için düşeceğimi sanmıştım ama karanın kolumu kavrayan elinden dolayı düşmemiştim. İşlerin ters gittiğini anlayan bora hızla karana yaklaşıp omzundan çekiştirdi ama karan boşta olan eli ile hızla boraya bir yumruk attı. Ağzımdan firar eden bir çığlıkla beraber kolumu kurtarmaya çalıştım ama karan o kadar sıkı tutuyordu ki sanki kelepçe ile bağlanmıştı kolum.

"ne yapıyorsun ?!"

benim dediklerime aldırmadı kapıyı açıp beni koltuğa attığında ellerimle destek alıp dik durmayı başardım kapıyı hızla kapatıp diğer tarafa geçip bindi , aynı hızla kapılar kilitlendi , ne yapacağımı bilmeden cama baktım , bora yerden kalkmış kapıya yaklaşmıştı , karan arabayı süratle sürmeden önce boranın 'pamira ! ' diye bağırarak elini cama vurmasını gördüm. Ellerim cama dayalı birkaç dakika kaldım, işler hiç de iyi gitmiyordu ve korku bedenimi sarmayı geçmiş ele geçirmişti.

Camdan koptuğumda koltukta oturup kaldım , kafamı çevirip karana bakmaya korkuyordum , onun hızlı nefes alış verişlerini duyabiliyordum , düzensiz ve hızlıydı. Neden bilmiyordum hala kafamı kaldıramıyorum , iyi şeyler olmayacak bunu hissediyordum , çok net hissediyordum. Dondurucu soğukta kalmış gibi titremeye başladım , korkudan titriyordum biliyordum. Sağ tarafımda oturan bir yaratık varmış gibi hissediyordum , ellerim titriyordu ve bunu engellemek için yumruk yapıp dizlerime bastırdım ellerimi.

Çok geçmeden araba durdu , kapıların açılması sesini duydum sonra karanın kapısı açıldı ve indi. Soğuk hava çoktan aralanan kapıdan içeriye sızmıştı , aniden benim tarafımda ki kapı açıldı karan kolumdan tuttu ve beni indirdi , kapıyı sertçe çarpıp beni sürüklemeye başladı. Kafamı kaldırdığımda iki katlı müstakil bir evle karşılaştım , yakınlarında pek fazla ev yoktu ya da bu mesafeden görünmüyordu bilmiyorum. Dün gittiğimiz aralın evine benziyordu ama biraz daha büyüktü , kapıya vardığında kolumu bırakmadan kapıyı açtı. Beni aniden içeri çekince kolum yerinden çıktı sandım bir an

"karan kolumu acıtıyorsun !"

benim dediklerimi hiç duymadı ya da duydu ama cevaplamadı , çekiştirmeye devam ederek ikinci kata çıkardı beni, sonunda bir odanın kapısını açtı ve beni içeri itti. kafamı kaldırdığımda karan kapıyı kapattı ve bir kilit sesi odayı doldurdu. Hızla kapıya ulaşıp ellerimle yumruklamaya başladım

"karan çıkar beni buradan !"

Öfkeden yüzüm yanmaya başlamışken ayaklarımla kapıyı tekmelemeye başladım , hiçbir ses yoktu.

"karan çıkar beni buradan!"

sesimi duyurmaya çalışıyordum , kapıyı aynı anda hem yumrukluyor hem de tekmeliyordum , ama hiçbir tepki alamıyordum. Birden bire karan çıkıp gelmişti ve beni zorla buraya getirmişti , burası neresiydi bilmiyordum , beni neden buraya getirdiğini de bilmiyordum. Daha dün bana yardım eden adam bugün beni alıkoymuştu , ellerimle yüzümü sıvazladım. Karan en başından bana ondan uzak durmamı söylediğinde belki de haklıydı .

onun evinde gördüğüm o kilitli oda aklıma gelince tüylerim diken diken oldu ve kafamı kaldırıp odaya baktım , sadece kırmızı 3 kişilik bir koltuk duvara yaslandırılmıştı hemen önünde küçük kahverengi bir sehpa vardı , karşı duvarda ise gömme dolap vardı. Kapının tam karşısında boydan boya bir pencere vardı ama önündeki perdeden odaya çok ışık girmiyordu , hayır bu odada kesici bir alet yoktu bu oda bomboştu. Derin nefesler alarak sakinleşmeye çalıştım. ilerde ki kırmızı koltuğa ilerleyip oturdum . kazağımın kolunu sıyırıp karanın tutuğu yere baktım kızarmıştı , genelde de hassas bir cildim vardı ama karan çok acıtmıştı kolumu. İlk defa canımı acıtmıştı.