KARANLIĞIN OĞLU

15. Bölüm "Kurşun"

Ne kadar süre karşımda duran kıza baktım bilmiyorum , damağımda acı bir tat vardı , kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Onun meyra olma ihtimali beni neden bu kadar korkutuyordu bilmiyordum ama dizlerimin bile titrediğini hissediyordum. Elim hala kapı kolunda kız hala ağlıyor ve dışarıda ki soğuk hava vücuduma nüfuz ediyordu. sertçe yutkunduğumda bir kaç adım sesi işittim , muhtemelen karan ve aral benden bir ses gelmeyince kapıya doğru geliyorlardı, korku ile arkamı döndüm. karanın yüzüne bakmak beni hiç bu kadar korkutmamıştı. ya oysa ? ya meyraysa ? gözlerim karanı bulduğunda şokla açılmış gözleri ile denk geldim aynı şekilde aralda şok içerisinde kapıya bakıyordu , nefesimi tuttuğumda karan konuştu.

"senin ne işin var burada ?"

sonunda düşeceğimi sanıp kapıdan destek aldım , meyraydı , kesin meyraydı bu kadın. gelmişti işte karanın aşık olduğu kadın , onun karısı , bu his neden bu kadar kötü bir etki bırakıyordu bilmiyordum ama karnımda rahatsız edici bir sancı oluşturuyordu. gözlerim tekrardan kapıya döndüğünde fotoğrafta ki kıza hiç benzemediğini fark ettim , titrek sesi ile "yardım edin !" dedi

Dudaklarımı ısırdım ve gözlerimi hemen ondan aldım , sonunda aral da araya girdi ve yüreğime sular serpecek bir şey söyledi.

"alev ?!"

Üstümden nasıl bir yük kalktığını anlatmam mümkün değildi. Meyra değildi , karanın karısı değildi , gelen meyra değildi. Alev diye birisiydi , umurumda değildi , bundan sonrası hiçbir şekilde umurumda değildi, rahatlamıştım ve derin bir nefes almıştım.

"Aral lütfen yardım et "

Aral benimle karanın arasından geçerek kapıda ki alev denilen kıza yaklaştı ve şok içerisinde ne yapacağını bilmez bir şekilde ona baktı

"Ne oldu , bu halin ne ?"

"Peşimdeler "

Alevin titrek sesine zıt bir şekilde sert sesi ile karan araya girdi

"Yine başına ne bela aldın ?!"

karanın dediklerini ikisi de umursamadı , ama onun bu tepkisi bende merak hissini uyandırmıştı , alev kimdi ?

"tamam , geç içeri "

Aralın dedikleri ile beraber karan sinirle ona döndü

"Aral ! saçmalama !"

"karan işleri zorlaştırma "

"bu kadın benim evime giremez !"

"tamam ben kendi evime götürürüm !"

Aral askılıktaki ceketini alacakken karan ona engel oldu ve sinirle nefesini verdi , neden böyle sinirlendiğini bilmiyordum. karan genel olarak sinirliydi ama bazı zamanlar bu sinir üst düzeye ulaşıyordu aynı bu zamanda ki gibi.

"Tamam , geçin içeri !"

kelimelerin üstüne basa basa dişleri arasından tıslayarak söylemişti. alevde titreyen vücudu ile içeri girince kapıyı yavaşça kapattım , onların arkasından oturma odasına geçtim. alev bir tekli koltuğa oturduğunda aral hemen solunda ki üçlü koltuğa geçti ben de karanın yanına oturdum. aralarında gergin bir bakışma geçtikten sonra aral aleve döndü

"Anlat , sorun ne ?"

"enver , enver peşimde "

"enver ?"

"enver ateş "

Alevin dediği adamı tanımıyordum , ama belli ki karan tanıyordu ve aral da. karan yaslandığı koltuktan doğruldu ve çatık kaşları ile aleve baktı